لوقا 23 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

عیسی در مقابل پیلاتُس

(متّی 27‏:11‏-14؛ مَرقُس 15‏:2‏-5؛ یوحنا 18‏:29‏-37)

¹ پس تمام جماعت ایشان برخاسته، او را نزد پیلاتُس بردند.

² و شکایت بر او آغاز نموده، گفتند: «این شخص را یافته‌ایم که قوم را گمراه می‌کند و از خراج دادن به قیصر منع می‌نماید و می‌گوید که خود مسیح و پادشاه است.»

³ پس پیلاتُس از او پرسیده، گفت: «آیا تو پادشاه یهود هستی؟» عیسی در جواب وی گفت: «تو می‌گویی.»

⁴ آنگاه پیلاتُس به سران کاهنان و جمیع قوم گفت که «در این شخص هیچ عیبی نمی‌یابم.»

⁵ ایشان اصرار نموده گفتند که «قوم را می‌شوراند و در تمام یهودیه از جلیل گرفته تا به اینجا تعلیم می‌دهد.»

عیسی در مقابل هیرودیس

⁶ چون پیلاتُس نام جلیل را شنید پرسید که «آیا این مرد جلیلی است؟»

⁷ و چون آگاه شد که از ولایت هیرودیس است، او را نزد وی فرستاد، چونکه هیرودیس در آن روزها در اورشلیم بود.

⁸ امّا هیرودیس چون عیسی را دید، بسیار شاد گردید، زیرا که مدّت مدیدی بود می‌خواست او را ببیند، چونکه شهرت او را بسیار شنیده بود و انتظار داشت که معجزه‌ای از او بیند.

⁹ پس چیزهای بسیار از وی پرسید، لیکن عیسی به او هیچ جواب نداد.

¹⁰ و سران کاهنان و کاتبان حاضر شده به شدت تمام بر وی شکایت می‌نمودند.

¹¹ پس هیرودیس با لشکریان خود به او بی‌حرمتی کرد و مسخره نموده لباس فاخر بر او پوشانید و نزد پیلاتُس او را باز فرستاد.

¹² و در همان روز پیلاتُس و هیرودیس با یکدیگر آشتی کردند، زیرا قبل از آن در میانشان دشمنی بود.

¹³ پس پیلاتُس سران کاهنان و سرادران و قوم را خوانده،

¹⁴ به ایشان گفت: «این مرد را نزد من آوردید که قوم را می‌شوراند. اکنون من او را در حضور شما امتحان کردم و از آنچه بر او ادعا می‌کنید، اثری نیافتم.

¹⁵ و نه هیرودیس هم زیرا که شما را نزد او فرستادم و اینک هیچ عمل مستوجب قتل از او صادر نشده است.

¹⁶ پس او را تنبیه نموده رها خواهم کرد.»

¹⁷ زیرا او را لازم بود که هر عید کسی را برای ایشان آزاد کند.

¹⁸ آنگاه همه فریاد کرده، گفتند: «او را هلاک کن و برابّا را برای ما رها فرما.»

¹⁹ و او شخصی بود که به خاطر شورش و قتلی که در شهر واقع شده بود، در زندان افکنده شده بود.

²⁰ باز پیلاتُس ندا کرده خواست که عیسی را رها کند.

²¹ لیکن ایشان فریاد زده گفتند: «او را مصلوب کن، مصلوب کن.»

²² بار سوم به ایشان گفت: «چرا؟ چه بدی کرده است؟ من در او هیچ سبب قتل نیافتم. پس او را تنبیه کرده رها می‌کنم.»

²³ امّا ایشان به فریادهای بلند اصرار نموده خواستند که مصلوب شود و فریادهای ایشان و سران کاهنان غالب آمد.

²⁴ پس پیلاتُس فرمود که مطابق خواهش ایشان بشود.

²⁵ و آن کس را که به خاطر شورش و قتل در زندان حبس بود که خواستند، رها کرد و عیسی را به خواهش ایشان سپرد.

مصلوب شدن عیسی

²⁶ و چون او را می‌بردند، شمعون قیروانی را که از صحرا می‌آمد، مجبور ساخته صلیب را بر او گذاردند تا از عقب عیسی ببرد.

²⁷ و گروهی بسیار از قوم و زنانی که سینه می‌زدند و برای او ماتم می‌گرفتند، در عقب او افتادند.

²⁸ آنگاه عیسی به سوی آن زنان روی گردانیده، گفت: «ای دختران اورشلیم، برای من گریه مکنید، بلکه برای خود و اولاد خود ماتم کنید.

²⁹ زیرا اینک روزهایی می‌آید که در آنها خواهند گفت، خوشا به حال نازادگان و رحمهایی که بار نیاوردند و پستانهایی که شیر ندادند.

³⁰ و در آن هنگام به کوه‌ها خواهند گفت که: 'بر ما بیفتید' و به تلها که 'ما را پنهان کنید.'

³¹ زیرا اگر این کارها را به چوب تر کردند، به چوب خشک چه خواهد شد؟»

³² و دو نفر دیگر را که خطاکار بودند نیز آوردند تا ایشان را با او بکشند.

³³ و چون به جایی که آن را کاسه سر می‌گویند رسیدند، او را در آنجا با آن دو خطاکار، یکی بر طرف راست و دیگری بر چپ او مصلوب کردند.

³⁴ عیسی گفت: «ای پدر، اینها را بیامرز، زیرا که نمی‌دانند چه می‌کنند.» پس لباس‌های او را تقسیم کردند و قرعه افکندند.

³⁵ و گروهی به تماشا ایستاده بودند. و بزرگان نیز تمسخرکنان با ایشان می‌گفتند: «دیگران را نجات داد. پس اگر او مسیح و برگزیدهٔ خدا می‌باشد، خود را برهاند.»

³⁶ و سپاهیان نیز او را مسخره می‌کردند و آمده او را سرکه می‌دادند،

³⁷ و می‌گفتند: «اگر تو پادشاه یهود هستی، خود را نجات ده.»

³⁸ و بر سر او تقصیرنامه‌ای نوشتند به خط یونانی و رومی و عبرانی که «این است پادشاه یهود.»

³⁹ و یکی از آن دو خطاکار مصلوب بر وی کُفر گفت که «اگر تو مسیح هستی، خود را و ما را برهان.»

⁴⁰ امّا آن دیگری جواب داده، او را نهیب کرد و گفت: «مگر تو از خدا نمی‌ترسی؟ چونکه تو نیز زیر همین حکمی.

⁴¹ و امّا ما به انصاف، چونکه جزای اعمال خود را یافته‌ایم، لیکن این شخص هیچ کار بی‌جا نکرده است.»

⁴² پس به عیسی گفت: «ای خداوند، مرا به یاد آور هنگامی که به پادشاهی خود آیی.»

⁴³ عیسی به وی گفت: «به راستی به تو می‌گویم، امروز با من در بهشت خواهی بود.» (متّی 27‏:45‏-56؛ مَرقُس 15‏:33‏-41)

مرگ عیسی

(متّی 27‏:45‏-56؛ مَرقُس 15‏:33‏-41)

⁴⁴ و تخمیناً از ساعت ششم تا ساعت نهم، ظلمت تمام روی زمین را فرو گرفت.

⁴⁵ و خورشید تاریک گشت و پردهٔ قدس از میان بشکافت.

⁴⁶ و عیسی به صدای بلند ندا کرده گفت: «ای پدر، به‌ دستهای تو روح خود را می‌سپارم.» این را بگفت و جان را تسلیم نمود.

⁴⁷ امّا یوزباشی چون این ماجرا را دید، خدا را ستایش کرد و گفت: «به راستی که این مرد بی‌گناه بود.»

⁴⁸ و تمامی گروه که برای این تماشا جمع شده بودند، چون این وقایع را دیدند، سینه زنان برگشتند.

⁴⁹ و تمامی آشنایان او از دور ایستاده بودند، با زنانی که از جلیل او را پیروی کرده بودند تا این امور را ببینند. (متّی 27‏:57‏-61؛ مَرقُس 15‏:42‏-47؛ یوحنا 19‏:38‏-42)

عیسی دفن می‌شود

(متّی 27‏:57‏-61؛ مَرقُس 15‏:42‏-47؛ یوحنا 19‏:38‏-42)

⁵⁰ و اینک یوسف نامی از اهل شورا که مرد نیکو و صالح بود،

⁵¹ که در رأی و عمل ایشان مشارکت نداشت و از اهل رامه شهری از شهرهای یهود بود و انتظار پادشاهی خدا را می‌کشید،

⁵² نزد پیلاتُس آمده جسد عیسی را طلب نمود.

⁵³ پس آن را پایین آورده در کتان پیچید و در قبری که از سنگ تراشیده بود و هیچ‌‌کس به هیچوجه در آن دفن نشده بود سپرد.

⁵⁴ و آن روز تهیه بود و سبّت نزدیک می‌شد.

⁵⁵ و زنانی که در عقب او از جلیل آمده بودند از پی او رفتند و قبر و چگونگی گذاشته شدن بدن او را دیدند.

⁵⁶ پس برگشته، ادویه‌جات و عطریات مهیّا ساختند و روز سبّت را مطابق حکم شریعت آرام گرفتند.