لوقا 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

تولّد عیسی

¹ و در آن روزها حکمی از آگوستوسِ قیصر صادر گشت که تمام مردمان دنیا را سرشماری کنند.

² و این سرشماری اوّل شد، هنگامی که کورینیوس والی سوریه بود.

³ پس همهٔ مردم هر یک به شهر خود برای سرشماری می‌رفتند.

⁴ و یوسف نیز از جلیل از شهر ناصره به یهودیه به شهر داوود که بِیت‌لِحِم نام داشت، رفت. زیرا که او از خاندان و تبار داوود بود.

⁵ تا نام او با مریم که نامزد او بود و نزدیک به زاییدن بود، ثبت گردد.

⁶ و وقتی که ایشان در آنجا بودند، هنگام وضع حمل او رسیده،

⁷ پسر نخستین خود را زایید. و او را در قنداق پیچیده، در آخور خوابانید. زیرا که برای ایشان در مهمانسرا جای نبود.

دیدار شبانان از عیسی

⁸ و در آن نواحی، شبانان در صحرا به سر می‌بردند و در شب نگهبانی گلّه‌های خویش می‌کردند.

⁹ ناگاه فرشتهٔ خداوند بر ایشان ظاهر شد و شوکت خداوند بر گرد ایشان تابید و بسیار ترسان گشتند.

¹⁰ فرشته ایشان را گفت: «مترسید، زیرا اینک مژده خوشی عظیم به شما می‌دهم که برای جمیع قوم خواهد بود.

¹¹ که امروز برای شما در شهر داوود، نجات‌دهنده‌ای که مسیح خداوند باشد متولّد شد.

¹² و نشانه برای شما این است که طفلی در قنداق پیچیده و در آخور خوابیده خواهید یافت.»

¹³ در همان حال فوجی از لشکر آسمانی با فرشته حاضر شده، خدا را تسبیح‌کنان می‌گفتند:

¹⁴ «خدا را در اوج آسمان جلال و بر زمین سلامتی و در میان مردم رضامندی باد.»

¹⁵ و چون فرشتگان از نزد ایشان به آسمان رفتند، شبانان با یکدیگر گفتند: «الان به بِیت‌لِحِم برویم و این چیزی را که واقع شده و خداوند آن را به ما معلوم داشته است، ببینیم.»

¹⁶ پس به شتاب رفته، مریم و یوسف و آن طفل را در آخور خوابیده یافتند.

¹⁷ چون این را دیدند، آن سخنی را که دربارهٔ طفل به ایشان گفته شده بود، شهرت دادند.

¹⁸ و هر ‌که می‌شنید از آنچه شبانان به ایشان گفتند، تعجّب می‌نمود.

¹⁹ امّا مریم در دل خود متفکّر شده، این همه سخنان را نگاه می‌داشت.

²⁰ و شبانان خدا را تمجید و حمدکنان برگشتند، به ‌سبب همهٔ آن اموری که دیده و شنیده بودند چنانکه به ایشان گفته شده بود.

عیسی در معبد

²¹ و چون روز هشتم، وقت ختنه طفل رسید، او را عیسی نام نهادند، چنانکه فرشته قبل از قرار گرفتن او در رَحِم، او را نامیده بود.

²² و چون روزهای طهارت ایشان مطابق شریعت موسی رسید، او را به اورشلیم بردند تا به خداوند تقدیم کنند.

²³ چنانکه در شریعت خداوند مکتوب است که «هر فرزند پسر که متولّد گردد، مقدّس خداوند خوانده شود.»

²⁴ و تا قربانی گذرانند، چنانکه در شریعت خداوند مقرّر است، یعنی یک جفت فاخته یا دو جوجه کبوتر.

²⁵ و اینک شخصی شمعون نام در اورشلیم بود که مرد صالح و متقی و منتظر تسلّی اسرائیل بود و روح‌القدس بر وی بود.

²⁶ و از روح‌القدس به او وحی رسیده بود که «تا مسیح خداوند را نبینی، موت را نخواهی دید.»

²⁷ پس شَمعون به راهنمایی روح، به معبد وارد شد و چون والدینش آن طفل یعنی عیسی را آوردند تا رسوم شریعت را به جهت او به عمل آورند،

²⁸ شمعون او را در آغوش خود کشیده و خدا را متبارک خوانده، گفت:

²⁹ «اینک ای خداوند بنده خود را مرخص می‌فرمایی به سلامتی مطابق کلام خود.

³⁰ زیرا که چشمان من نجات تو را دیده است،

³¹ که آن را پیش روی جمیع ملّتها مهیّا ساختی.

³² نوری که افکار قومها را روشن سازد و قوم تو اسرائیل را جلال بُوَد.»

³³ و یوسف و مادرش از آنچه درباره او گفته شد، تعجّب نمودند.

³⁴ پس شمعون ایشان را برکت داده، به مادرش مریم گفت: «اینک این طفل قرار داده شد، برای افتادن و برخاستن بسیاری از تبار اسرائیل و برای نشانه‌ای که به خلاف آن خواهند گفت.

³⁵ و در قلب تو نیز شمشیری فرو خواهد رفت، تا افکار قلوب بسیاری مکشوف شود.»

³⁶ و زنی نبیه بود، حَنّا نام، دختر فنوئیل از قبیلهٔ اشیر بسیار سالخورده، که از زمان دوشیزگی هفت سال با شوهر به سر برده بود.

³⁷ و نزدیک به هشتاد و چهار سال بود که او بیوه گشته از معبد جدا نمی‌شد، بلکه شبانه‌روز به روزه و مناجات در عبادت مشغول می‌بود.

³⁸ حَنّا در همان لحظه در‌ آمده، خدا را شکر نمود و درباره او به همه منتظرین نجات در اورشلیم، سخن گفت.

³⁹ و چون یوسف و مریم تمامی رسوم شریعت خداوند را به پایان برده بودند، به شهر خود ناصرهٔ جلیل مراجعت کردند.

⁴⁰ و طفل نمو کرده، به روح قوی می‌گشت و از حکمت پر شده، فیض خدا بر او می‌بود.

عیسی نوجوان در معبد

⁴¹ و والدین او هر ساله به جهت عید فِصَح، به اورشلیم می‌رفتند.

⁴² و چون دوازده ساله شد، موافق رسم عید، به اورشلیم آمدند.

⁴³ و چون روزها را تمام کرده مراجعت می‌نمودند، آن طفل یعنی عیسی، در اورشلیم توقف نمود و یوسف و مادرش نمی دانستند.

⁴⁴ بلکه چون گمان می‌بردند که او در قافله است، سفر یکروزه کردند و او را در میان خویشان و آشنایان خود می‌جستند.

⁴⁵ و چون او را نیافتند، به دنبال او به اورشلیم برگشتند.

⁴⁶ و بعد از سه روز، او را در معبد یافتند که در میان معلّمان نشسته، سخنان ایشان را می‌شنود و از ایشان پی در پی سؤال می​کند.

⁴⁷ و هر ‌که سخن او را می شنید، از فهم و جوابهای او متحیّر می‌گشت.

⁴⁸ چون ایشان او را دیدند، مضطرب شدند. پس مادرش به وی گفت: «ای فرزند، چرا با ما چنین کردی؟ اینک پدرت و من با نگرانی بسیار تو را جستجو می‌کردیم.»

⁴⁹ او به ایشان گفت: «از بهر ‌چه به دنبال من می‌گردید؟ مگر ندانسته‌اید که باید من در کارهای پدر خود باشم؟»

⁵⁰ ولی آن سخنی را که به ایشان گفت، نفهمیدند.

⁵¹ پس با ایشان روانه شده، به ناصره آمد و مطیع ایشان می‌بود و مادر او تمامی این امور را در خاطر خود نگاه می‌داشت.

⁵² و عیسی در حکمت و قامت و رضامندی نزد خدا و مردم رشد می‌کرد.