لوقا 16 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

مثل مباشر خائن

¹ و به شاگردان خود نیز گفت: «شخصی دولتمند را مباشری بود که از او نزد وی شکایت بردند که اموال او را تلف می‌کرد.

² پس او را طلب نموده، وی را گفت: 'این چیست که درباره تو شنیده‌ام؟ حساب نظارت خود را باز بده، زیرا ممکن نیست که بعد از این کار نظارت کنی.'

³ مباشر با خود گفت: 'چه کنم؟ زیرا مولایم کار نظارت را از من می‌گیرد. طاقت زمین ‌کندن ندارم و از گدایی نیز عار دارم.

⁴ دانستم چه کنم تا وقتی که از کار نظارت عزل شوم، مردم مرا به خانه خود بپذیرند.'

⁵ پس هر یکی از بدهکاران آقای خود را خواسته، به یکی گفت: 'آقایم از تو چند طلب دارد؟'

⁶ گفت: 'صد حلب روغن.' به او گفت: 'قبض خود را بگیر و نشسته پنجاه حلب سریع بنویس.

⁷ باز دیگری را گفت: 'از تو چقدر طلب دارد؟' گفت: 'صد خروار گندم. وی را گفت: 'قبض خود را بگیر و هشتاد بنویس.'

⁸ «پس آقایش، مباشر خائن را آفرین گفت، زیرا عاقلانه کار کرد. زیرا پسران این جهان در نسل خویش از پسران نور عاقلتر هستند.

⁹ و من شما را می‌گویم، دوستان از مال این دنیای فاسد برای خود پیدا کنید تا چون فانی گردید، شما را به خیمه‌های جاودانی بپذیرند.

¹⁰ آنکه در اندک امین باشد، در امر بزرگ نیز امین بود و آنکه در کم خائن بود، در زیاد هم خائن باشد.

¹¹ و هرگاه در مال نا به حق امین نبودید، کیست که مال حقیقی را به شما بسپارد؟

¹² و اگر در مال دیگری امانتداری نکردید، کیست که مال خاص شما را به شما دهد؟

¹³ هیچ خادم نمی‌تواند دو آقا را خدمت کند. زیرا یا از یکی نفرت می‌کند و با دیگری محبّت، یا با یکی می‌پیوندد و دیگری را حقیر می‌شمارد. خدا و پول را نمی‌توانید خدمت نمایید.»

¹⁴ و فریسیانی که پول دوست بودند، همه این سخنان را شنیده، او را استهزا نمودند.

¹⁵ به ایشان گفت: «شما هستید که خود را پیش مردم عادل می‌نمایید، لیکن خدا آگاه از دلهای شماست. زیرا که آنچه نزد انسان مرغوب است، نزد خدا مکروه است.

¹⁶ تورات و انبیا تا به یحیی بود و از آن وقت مژده به پادشاهی خدا داده می‌شود و هر کس به جد و جهد داخل آن می‌گردد.

¹⁷ لیکن آسانتر است که آسمان و زمین قطع شود، از آنکه یک نقطه از تورات فرو افتد.

¹⁸ هر ‌که زن خود را طلاق دهد و دیگری را به زنی بگیرد، زانی بُوَد و هر ‌که زن طلاق داده مردی را به زنی گیرد، زنا کرده باشد.

ثروتمند و ایلعازر

¹⁹ شخصی دولتمند بود که لباس ارغوانی و ظریف از کتان می پوشید و هر روزه در عیاشی با جلال به سر می‌برد.

²⁰ و فقیری زخم آلود بود ایلعازر نام که او را بر دروازه خانهٔ او می‌گذاشتند،

²¹ و آرزو می‌داشت که از پاره‌هایی که از سفره آن دولتمند می‌ریخت، خود را سیر کند. بلکه سگان نیز آمده زبان بر زخمهای او می‌مالیدند.

²² باری آن فقیر بمرد و فرشتگان، او را به آغوش ابراهیم بردند و آن دولتمند نیز مرد و او را دفن کردند.

²³ پس چشمان خود را در هاویه گشوده، خود را در عذاب یافت. و ابراهیم را از دور و ایلعازر را در کنارش دید.

²⁴ آنگاه به صدای بلند گفت: 'ای پدر من ابراهیم! بر من ترحم فرما و ایلعازر را بفرست تا سر انگشت خود را به آب تر ساخته زبان مرا خنک سازد، زیرا در این آتش عذاب می کشم.'

²⁵ ابراهیم گفت:‌ 'ای فرزند، به‌ خاطر آور که تو در روزهای زندگانی چیزهای نیکوی خود را یافتی و همچنین ایلعازر چیزهای بد را، لیکن او اکنون در تسلّی است و تو در عذاب.

²⁶ و علاوه بر این در میان ما و شما شکاف عظیمی است، چنانچه آنانی که می‌خواهند از اینجا به نزد شما عبور کنند، نمی توانند و نه نشینندگان آنجا نزد ما توانند گذشت.

²⁷ گفت‌ ای پدر به تو التماس دارم که او را به خانهٔ پدرم بفرستی.

²⁸ زیرا که مرا پنج برادر است تا ایشان را آگاه سازد، مبادا ایشان نیز به این مکان عذاب بیایند.

²⁹ ابراهیم وی را گفت: 'موسی و انبیا را دارند، سخن ایشان را بشنوند.'

³⁰ گفت: 'نه، ‌ای پدر ما ابراهیم، لیکن اگر کسی از مردگان نزد ایشان رود، توبه خواهند کرد.

³¹ وی را گفت: 'هرگاه موسی و انبیا را نشنوند، اگر کسی از مردگان نیز برخیزد، توجّه نخواهند کرد.'