لوقا 15 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

مثل گوسفند گمشده

(متّی 18‏:12‏-14)

¹ و چون همهٔ خراجگیران و گناهکاران به نزدش می‌آمدند تا کلام او را بشنوند،

² فریسیان و کاتبان، غرغرکنان می‌گفتند: «این شخص، گناهکارن را می‌پذیرد و با ایشان می‌خورد.»

³ پس برای ایشان این مَثَل را زده، گفت:

⁴ «کیست از شما که صد گوسفند داشته باشد و یکی از آنها گم شود که آن نود و نه را در صحرا نگذارد و از عقب آن گمشده نرود تا آن را بیابد؟

⁵ پس چون آن را یافت به شادی بر دوش خود می‌گذارد،

⁶ و به خانه آمده، دوستان و همسایگان را می‌طلبد و به ایشان می‌گوید: 'با من شادی کنید، زیرا گوسفند گمشده خود را یافته‌ام.'

⁷ به شما می‌گویم که به همین شکل خوشی در آسمان رخ می‌نماید به ‌سبب توبه یک گناهکار، بیشتر از برای نود و نه عادل که احتیاج به توبه ندارند.

مَثَل سکه گمشده

⁸ یا کدام زن است که ده درهم داشته باشد، هرگاه یک درهم گم شود، چراغی افروخته، خانه را جاروب نکند و به دقت جستجو ننماید تا آن را بیابد؟

⁹ و چون یافت، دوستان و همسایگان خود را جمع کرده می‌گوید: 'با من شادی کنید، زیرا درهم گمشده را پیدا کرده‌ام.'

¹⁰ همچنین به شما می گویم: شادی برای فرشتگان خدا روی می‌دهد به‌ سبب یک خطاکار که توبه کند.»

مَثَل پسر گمشده

¹¹ باز ‌گفت: «شخصی را دو پسر بود.

¹² روزی پسر کوچک به پدر خود گفت: 'ای پدر، سهم اموالی که باید به من رسد، به من بده.' پس او دارایی خود را بر این دو تقسیم کرد.

¹³ و چندی نگذشت که آن پسر کوچکتر آنچه داشت جمع کرده، به مملکتی بسیار دور کوچ کرد و به عیاشی ناهنجار، سرمایهٔ خود را تلف نمود.

¹⁴ و چون تمام را صرف نموده بود، قحطی سخت در آن دیار به وقوع پیوست و او به محتاج شدن شروع کرد.

¹⁵ پس رفته خود را به یکی از اهل آن مملکت پیوست. وی او را به املاک خود فرستاد تا خوکبانی کند.

¹⁶ و پسر آرزو می‌داشت که شکم خود را از خوراکی که خوکان می‌خوردند، سیر کند و هیچ‌ کس او را چیزی نمی‌داد.

¹⁷ «آخر به خود آمده، گفت: 'چقدر از مزدوران پدرم نان فراوان دارند و من از گرسنگی هلاک می‌شوم.

¹⁸ برخاسته نزد پدر خود می‌روم و به او خواهم گفت:‌ ای پدر به آسمان و به حضور تو گناه کرده‌ام،

¹⁹ و دیگر شایستهٔ آن نیستم که پسر تو خوانده شوم، مرا چون یکی از مزدوران خود بگیر.'

²⁰ بی‌درنگ برخاسته به سوی پدر خود روانه شد. امّا هنوز دور بود که پدرش او را دیده، ترحم نمود و دوان دوان آمده او را در آغوش خود کشیده، بوسید.

²¹ پسر وی را گفت: 'ای پدر، به آسمان و به حضور تو گناه کرده‌ام و بعد از این لایق آن نیستم که پسر تو خوانده شوم.'

²² لیکن پدر به غلامان خود گفت: 'لباس بهترین را از خانه آورده به او بپوشانید و انگشتری بر دستش کنید و نعلین بر پایهایش،

²³ و گوسالهٔ چاق را آورده سر ببرید تا بخوریم و شادی نماییم.

²⁴ زیرا که این پسر من مرده بود، زنده گردید و گم شده بود، یافت شد.' پس به شادی کردن شروع نمودند.

²⁵ امّا پسر بزرگ او در مزرعه بود. چون آمده نزدیک به خانه رسید، صدای ساز و رقص را شنید.

²⁶ پس یکی از نوکران خود را خوانده پرسید: 'این چیست؟'

²⁷ به وی عرض کرد: 'برادرت آمده و پدرت گوساله چاق را ذبح کرده است، زیرا که او را تندرست باز‌یافت.'

²⁸ ولی او خشم نموده نخواست به خانه وارد شود تا پدرش بیرون آمده به او التماس نمود.

²⁹ امّا او در جواب پدر خود گفت: 'اینک سالها است که من خدمت تو کرده‌ام و هرگز از فرمان تو تجاوز نورزیده و هرگز بزغاله‌ای به من ندادی تا با دوستان خود شادی کنم.

³⁰ لیکن چون این پسرت آمد که دولت تو را با فاحشه‌ها تلف کرده است، برای او گوساله چاق را سر بریدی.'

³¹ پدر وی را گفت: 'ای فرزند، تو همیشه با من هستی و آنچه از آنِ من است، مال تو است.

³² ولی می‌بایست شادمانی کرد و مسرور شد، زیرا که این برادر تو مرده بود، زنده گشت و گم شده بود، یافت گردید.'»