لوقا 12 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

از خمیرمایه فریسیان دوری کنید

(متّی 10‏:26‏-33)

¹ و در آن میان، وقتی که هزاران از خلق جمع شدند، به گونه​ای که یکدیگر را لگدمال می‌کردند، عیسی به شاگردان خود به سخن‌گفتن شروع کرد: «اوّل آنکه از خمیرمایه فریسیان که ریاکاری است، احتیاط کنید.

² زیرا چیزی نهفته نیست که آشکار نشود و نه چیزی پنهان که معلوم نگردد.

³ بنابراین آنچه در تاریکی گفته‌اید، در روشنایی شنیده خواهد شد و آنچه در خلوتخانه در گوش گفته‌اید، بر پشت بامها ندا شود.

⁴ لیکن ‌ای دوستان من، به شما می‌گویم: از قاتلان جسم که قدرت ندارند بیشتر از این بکنند، ترسان مباشید.

⁵ بلکه به شما نشان می‌دهم که از که باید ترسید؛ از او بترسید که بعد از کشتن، قدرت دارد که به جهنم بیاندازد. بلی، به شما می‌گویم، از او بترسید.

⁶ آیا پنج گنجشک به دو قِران فروخته نمی‌شود و حال آنکه یکی از آنها نزد خدا فراموش نمی‌شود؟

⁷ بلکه مویهای سر شما همه شمرده شده است. پس نترسید، زیرا که از چندان گنجشک بهتر هستید.

⁸ «لیکن به شما می‌گویم، هر ‌که نزد مردم به من اقرار کند، پسر انسان نیز پیش فرشتگان خدا او را اقرار خواهد کرد.

⁹ امّا هر ‌که مرا پیش مردم انکار کند، نزد فرشتگان خدا انکار کرده خواهد شد.

¹⁰ و هر ‌که سخنی به ضدّ پسر انسان گوید، بخشیده شود. امّا هر ‌که به روح‌القدس کفر گوید، بخشیده نخواهد شد.

¹¹ و چون شما را در کنیسه‌ها و به نزد بزرگان و حاکمان برند، اندیشه مکنید که چگونه و به چه نوع دلیل آورید یا چه بگویید.

¹² زیرا که در همان لحظه روح‌القدس شما را خواهد آموخت که چه باید گفت.»

مَثَل ثروتمند نادان

¹³ و شخصی از آن جماعت به وی گفت: «ای استاد، برادر مرا بفرما تا ارث پدر را با من تقسیم کند.»

¹⁴ عیسی به وی گفت: «ای مرد، که مرا بر شما داور یا تقسیم کننده قرار داده است؟»

¹⁵ پس به ایشان گفت: «زنهار از طمع بپرهیزید، زیرا اگر چه اموال کسی زیاد شود، حیات او از اموالش نیست.»

¹⁶ و مَثَلی برای ایشان آورده، گفت: «شخصی دولتمند را از املاکش محصول زیاد پیدا شد.

¹⁷ پس با خود اندیشیده، گفت: 'چه کنم؟ زیرا جایی که محصول خود را انبار کنم، ندارم.'

¹⁸ پس گفت: 'چنین می‌کنم: انبارهای خود را خراب کرده، بزرگتر بنا می‌کنم و در آن تمامی حاصل و اموال خود را جمع خواهم کرد.

¹⁹ و نفس خود را خواهم گفت که: ‌ای جان، اموال فراوان اندوخته شده برای چندین سال داری. اکنون آرام بگیر و به خوردن و نوشیدن و شادی بپرداز.'

²⁰ خدا وی را گفت‌: 'ای احمق، در همین شب جان تو را از تو خواهند گرفت، آنگاه آنچه اندوخته‌ای، از آن که خواهد بود؟'

²¹ همچنین است هر کسی ‌که برای خود ذخیره کند و برای خدا دولتمند نباشد.»

²² پس به شاگردان خود گفت: «از این جهت به شما می‌گویم که اندیشه مکنید برای جان خود که چه بخورید و نه برای بدن که چه بپوشید.

²³ جان از خوراک و بدن از پوشاک بهتر است.

²⁴ کلاغان را ملاحظه کنید که نه زراعت می‌کنند و نه محصول و نه مخزنی و نه انباری دارند و خدا آنها را می‌پروراند. آیا شما به چند مرتبه از مرغان بهتر نیستید؟

²⁵ و کیست از شما که به فکر بتواند ذراعی بر قامت خود افزاید.

²⁶ پس هرگاه توانایی کوچکترین کاری را ندارید، چرا برای بقیه می‌اندیشید.

²⁷ سوسنهای چمن را نگاه کنید چگونه نمو می‌کنند و حال آنکه نه زحمت می‌کشند و نه می‌ریسند، امّا به شما می‌گویم که سلیمان با همه جلالش مثل یکی از اینها آراسته نبود.

²⁸ پس هرگاه خدا علفی را که امروز در صحرا است و فردا در تنور افکنده می‌شود چنین می‌پوشاند، چقدر بیشتر شما را‌، ای سست‌ ایمانان!

²⁹ پس شما خواستار آن مباشید که چه بخورید یا چه بیاشامید و مضطرب مشوید.

³⁰ زیرا که ملّتهای جهان، همهٔ این چیزها را می‌طلبند، لیکن پدر شما می‌داند که به این چیزها احتیاج دارید.

³¹ بلکه پادشاهی خدا را طلب کنید که تمامی این چیزها برای شما افزوده خواهد شد.

³² ترسان مباشید‌ ای گلّهٔ کوچک، زیرا که خشنودی پدر شما است که پادشاهی را به شما عطا فرماید.

³³ آنچه دارید، بفروشید و صدقه دهید و کیسه‌ها بسازید که کهنه نشود و گنجی را که تلف نشود، در آسمان جایی که دزد نزدیک نیاید و بید تباه نسازد.

³⁴ زیرا جایی که گنج شما است، دل شما نیز در آنجا می‌باشد. (متّی 25‏:1‏-13؛ مَرقُس 13‏:33‏-37)

آمادگی برای بازگشت مسیح

(متّی 25‏:1‏-13؛ مَرقُس 13‏:33‏-37)

³⁵ کمرهای خود را بسته، چراغهای خود را افروخته نگاه دارید.

³⁶ و شما مانند کسانی باشید که انتظار آقای خود را می‌کشند که چه وقت از عروسی مراجعت کند تا هر وقت آید و در را بکوبد، بی​درنگ برای او باز کنند.

³⁷ خوشا به حال آن غلامان که آقای ایشان چون آید، ایشان را بیدار یابد. به راستی به شما می‌گویم که کمر خود را بسته ایشان را خواهد نشانید و پیش آمده، ایشان را خدمت خواهد کرد.

³⁸ و اگر در پاس دوّم یا سوم از شب بیاید و ایشان را چنین یابد، خوشا به حال آن غلامان.

³⁹ امّا این را بدانید که اگر صاحب‌خانه می‌دانست که دزد در چه لحظه می‌آید، بیدار می‌ماند و نمی‌گذاشت که به خانه‌اش نقب زنند.

⁴⁰ پس شما نیز حاضر باشید، زیرا در ساعتی که گمان نمی برید، پسر انسان می‌آید.»

⁴¹ پطرس به وی گفت: «ای خداوند، آیا این مثل را برای ما زدی، یا برای همه.»

⁴² خداوند گفت: «پس کیست آن ناظر امین و دانا که مولای او، او را بر سایر خادمان خود گماشته باشد تا آذوقه را در وقتش به ایشان تقسیم کند.

⁴³ خوشا به حال آن غلام که آقایش چون آید، او را در چنین کار مشغول یابد.

⁴⁴ به راستی به شما می‌گویم که او را بر همه دارایی خود خواهد گماشت.

⁴⁵ لیکن اگر آن غلام در خاطر خود گوید، آمدن آقایم به طول می‌انجامد و به زدن غلامان و کنیزان و به خوردن و نوشیدن و میگساری شروع کند،

⁴⁶ بدون شک مولای آن غلام آید، در روزی که منتظر او نباشد و در ساعتی که او نداند و او را دو پاره کرده، او را در میان خیانتکاران قرار دهد.

⁴⁷ «امّا آن غلامی که اراده مولای خویش را دانست و خود را مهیّا نساخت تا به ارادهٔ او عمل نماید، شلاق بسیار خواهد خورد.

⁴⁸ امّا آنکه نادانسته کارهای شایسته کتک کند، شلاق کم خواهد خورد. و به هر کسی ‌که عطا زیاده شود، از وی مطالبه زیادتر گردد و نزد هر ‌که امانت بیشتر نهند، از او بازخواست زیادتر خواهند کرد. (متّی 10‏:34‏-36)

هشدار دربارهٔ اختلافات و جدایی‌ها

(متّی 10‏:34‏-36)

⁴⁹ من آمدم تا آتشی در زمین افروزم، پس چه می‌خواهم اگر الان در‌ گرفته است.

⁵⁰ اما مرا تعمیدی است که بیابم و چه بسیار در تنگی هستم، تا وقتی که آن به سر ‌آید.

⁵¹ آیا گمان می‌برید که من آمده‌ام تا سلامتی بر زمین بخشم؟ نه، بلکه به شما می‌گویم جدایی را.

⁵² زیرا بعد از این پنج نفر که در یک خانه باشند، دو از سه و سه از دو جدا خواهند شد؛

⁵³ پدر از پسر و پسر از پدر و مادر از دختر و دختر از مادر و مادرشوهر از عروس و عروس از مادرشوهر جدایی خواهند نمود.»

اخطار دربارهٔ بحرانهای آینده

⁵⁴ آنگاه باز به آن جماعت گفت: «هنگامی که ابری بینید که از مغرب پدید آید، بی‌تأمل می‌گویید: 'باران می‌آید.' و چنین می‌شود.

⁵⁵ و چون دیدید که باد جنوبی می‌وزد، می‌گویید: 'گرما خواهد شد.' و می‌شود.

⁵⁶ ‌ای ریاکاران! می‌توانید وضعیت زمین و آسمان را تشخیص دهید، پس چگونه این زمان را نمی‌شناسید؟

⁵⁷ و چرا از خود به انصاف حکم نمی‌کنید؟

⁵⁸ و هنگامی که با شاکی خود نزد حاکم می‌روی، در راه سعی کن که از او رهایی یابی مبادا تو را نزد قاضی بکشد و قاضی تو را به ‌افسر سپارد و افسر تو را به زندان افکند.

⁵⁹ تو را می‌گویم تا قِران آخر را پس ندهی، از آنجا هرگز بیرون نخواهی آمد.»