لوقا 11 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

درباره دعا

(متّی 6‏:9‏-13)

¹ و هنگامی که عیسی در جایی دعا می‌کرد، چون تمام کرد، یکی از شاگردانش به وی گفت: «ای خداوند، دعا کردن را به ما تعلیم بده، چنانکه یحیی شاگردان خود را یاد داد.»

² به ایشان گفت: «هرگاه دعا کنید، گویید: ‌ 'ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد. پادشاهی تو بیاید. ارادهٔ تو چنانکه در آسمان است، در زمین نیز کرده شود.

³ نان کفاف ما را روز به روز به ما بده.

⁴ و گناهان ما را ببخش، زیرا که ما نیز هر قرضدار خود را می‌بخشیم. و ما را در آزمایش میاور، بلکه ما را از شریر رهایی بده.»

⁵ و به ایشان گفت: «کیست از شما که دوستی داشته باشد و نصف شب نزد وی آمده بگوید: '‌ای دوست، سه قرص نان به من قرض ده،

⁶ چونکه یکی از دوستان من از سفر برگشته و چیزی ندارم که پیش او گذارم.'

⁷ پس او از درون در جواب گوید: 'مرا زحمت مده، زیرا که الان در بسته است و بچّه‌های من در رختخواب با من خوابیده​اند. نمی‌توانم برخاست تا به تو دهم.'

⁸ به شما می‌گویم، هر‌چند به سبب دوستی برنخیزد تا به او دهد، لیکن به سبب سماجت او خواهد برخاست و هر آنچه نیاز دارد، به او خواهد داد.

⁹ «و من به شما می‌گویم، بخواهید که به شما داده خواهد شد. بجویید که خواهید یافت. بکوبید که برای شما باز کرده خواهد شد.

¹⁰ زیرا هر ‌که خواهد، یابد و هر ‌که بجوید، خواهد یافت و هر که کوبد، برای او باز کرده خواهد شد.

¹¹ و کیست از شما که پدر باشد و پسرش از او نان خواهد، سنگی به او دهد یا اگر ماهی خواهد، به عوض ماهی، ماری به او بخشد،

¹² یا اگر تخم ‌مرغی بخواهد، عقربی به او عطا کند.

¹³ پس اگر شما با آنکه شریر هستید، می‌دانید چیزهای نیکو را به اولاد خود باید داد، چند مرتبه زیادتر پدر آسمانی شما روح‌القدس را خواهد داد به هر که از او بخواهد.» (متّی 12‏:22 و 24‏-29 و 43‏-45، مَرقُس 3‏:23‏-27)

عیسی و بِعِلزِبول

(متّی 12‏:22 و 24‏-29 و 43‏-45، مَرقُس 3‏:23‏-27)

¹⁴ عیسی دیوی را که لال بود، بیرون می‌کرد و چون دیو بیرون شد، لال گویا گردید و مردم تعجّب نمودند.

¹⁵ لیکن بعضی از ایشان گفتند که «دیوها را به یاری بِعِلزِبول رئیس دیوها بیرون می‌کند.»

¹⁶ و دیگران از روی امتحان نشانه‌ای آسمانی از او طلب نمودند.

¹⁷ پس او خیالات ایشان را درک کرده به ایشان گفت: «هر مملکتی که به ضدّ خود تقسیم شود، تباه گردد و خانه‌ای که بر خانه تقسیم شود، منهدم گردد.

¹⁸ پس شیطان نیز اگر به ضدّ خود تقسیم شود، سلطنت او چگونه پایدار بماند. زیرا می‌گویید که من به یاری بِعِلزِبول دیوها را بیرون می‌کنم.

¹⁹ پس اگر من دیوها را به‌ وسیله بِعِلزِبول بیرون می‌کنم، پسران شما به وسیله که آنها را بیرون می‌کنند؟ از این جهت ایشان داوران بر شما خواهند بود.

²⁰ لیکن هرگاه به انگشت خدا دیوها را بیرون می‌کنم، بدون شک پادشاهی خدا بر شما آمده است.

²¹ وقتی که مرد زورمند سلاح پوشیده خانهٔ خود را نگاه دارد، اموال او محفوظ می‌باشد.

²² امّا چون شخصی زورمندتر از او آید، بر او غالب شده همهٔ اسلحه او را که به آن اعتماد می‌داشت، از او می‌گیرد و اموال او را تقسیم می‌کند.

²³ کسی ‌که با من نیست، به ضدّ من است و آنکه با من جمع نمی‌کند، پراکنده می‌سازد.

²⁴ چون روح پلید از انسان بیرون آید، به مکانهای بی‌آب در جستجوی آرامی گردش می‌کند و چون نیافت می‌گوید: 'به خانهٔ خود که از آن بیرون آمدم، برمی‌گردم.'

²⁵ پس چون آید، آن را جاروب کرده شده و تزیین یافته می‌بیند.

²⁶ آنگاه می‌رود و هفت روح دیگر شریرتر از خود برداشته، داخل شده در آنجا ساکن می‌گردد و اواخر آن شخص از اوائلش بدتر می‌شود.»

²⁷ چون او این سخنان را می‌گفت، زنی از آن میان به صدای بلند او را گفت: «خوشا به حال آن رَحِمی که تو را حمل کرد و پستانهایی که به تو شیر داد.»

²⁸ لیکن او گفت: «بلکه خوشا به حال آنانی که کلام خدا را می‌شنوند و آن را نگاه می​دارند.» (متّی 12‏:39‏-42)

نشانهٔ یونس

(متّی 12‏:39‏-42)

²⁹ و هنگامی که مردم اطراف او بیشتر جمع می​شدند، سخن‌ گفتن آغاز کرد که «اینان فرقه‌ای شریرند که نشانه‌ای طلب می‌کنند و نشانه‌ای به ایشان عطا نخواهد شد، جز نشانه یونس پیامبر.

³⁰ زیرا چنانکه یونس برای اهل نینوا نشانه شد، همچنین پسر انسان نیز برای این فرقه خواهد بود.

³¹ ملکه جنوب در روز داوری با مردم این فرقه برخاسته، بر ایشان حکم خواهد کرد. زیرا که از آن سوی زمین آمد تا حکمت سلیمان را بشنود و اینک در اینجا کسی بزرگتر از سلیمان است.

³² مردم نینوا در روز داوری با این نسل برخاسته بر ایشان حکم خواهند کرد. زیرا که به موعظه یونس توبه کردند و اینک در اینجا کسی بزرگتر از یونس است. (متّی 6‏:22 و 23)

چراغ بدن

(متّی 6‏:22 و 23)

³³ و هیچ‌‌کس چراغی نمی‌افروزد تا آن را پنهان کند و یا زیر پیمانه‌ای بگذارد، بلکه بر چراغدان، تا هر ‌که داخل شود، روشنی را بیند.

³⁴ چراغ بدن چشم است، پس مادامی که چشم تو سالم است، تمامی جسدت نیز روشن است و لیکن اگر فاسد باشد، جسد تو نیز تاریک بود.

³⁵ پس دقّت کن مبادا نوری که در تو است، ظلمت باشد.

³⁶ بنابراین هرگاه تمامی جسم تو روشن باشد و ذره‌ای ظلمت نداشته باشد، همه‌اش روشن خواهد بود، مثل وقتی که چراغ به تابش خود، تو را روشنایی می‌دهد.»

وای بر فریسیان و کاتبان

³⁷ و هنگامی که سخن می‌گفت، یکی از فریسیان از او وعده خواست که در خانه او شام بخورد. پس داخل شده بنشست.

³⁸ امّا فریسی چون دید که پیش از شام دست نشست، تعجّب نمود.

³⁹ خداوند وی را گفت: «همانا شما‌ ای فریسیان، بیرون پیاله و بشقاب را تمیز می‌سازید ولی درون شما پر از حرص و خباثت است.

⁴⁰ ‌ای احمقان، آیا او که بیرون را آفرید، درون را نیز نیافرید؟

⁴¹ بلکه از آنچه در درون است، صدقه دهید که اینک همه ‌چیز برای شما پاک خواهد گشت.

⁴² وای بر شما‌ ای فریسیان که ده‌یک از نعناع و شوید و هر قسم سبزی را می‌دهید و از دادرسی و محبّت خدا تجاوز می نمایید، اینها را می‌باید به‌ جا آورید و آنها را نیز ترک نکنید.

⁴³ وای بر شما‌ ای فریسیان که بهترین جاها را در کنیسه‌ها و سلام در بازارها را دوست می‌دارید.

⁴⁴ وای بر شما‌ ای کاتبان و فریسیان ریاکار! زیرا که مانند قبرهای پنهان شده هستید که مردم بر آنها راه می‌روند و نمی‌دانند.»

⁴⁵ آنگاه یکی از علمای مذهبی جواب داده گفت: «ای معلّم، به این سخنان ما را نیز سرزنش می‌کنی؟»

⁴⁶ گفت «وای بر شما نیز‌، ای علمای مذهبی! زیرا که بارهای سنگین را بر مردم می‌نهید و خود بر آن بارها، یک انگشت خود را نمی‌گذارید.

⁴⁷ وای بر شما! زیرا که مقبره​های انبیا را بنا می‌کنید و پدران شما ایشان را کشتند.

⁴⁸ پس به ‌کارهای پدران خود شهادت می‌دهید و از آنها راضی هستید، زیرا آنها ایشان را کشتند و شما قبرهای ایشان را می‌سازید.

⁴⁹ از این‌ رو حکمت خدا نیز فرموده است که 'به سوی ایشان انبیا و رسولان می‌فرستم و بعضی از ایشان را خواهند کشت و بر بعضی جفا کرد،'

⁵⁰ تا انتقام خون تمامی انبیا که از ابتدای عالم ریخته شد، از این نسل گرفته شود.

⁵¹ از خون هابیل تا خون زکریا که در میان قربانگاه و معبد کشته شد. بلی، به شما می گویم که از این فرقه بازخواست خواهد شد.

⁵² وای بر شما‌ ای علمای دینی! زیرا کلید معرفت را برداشته‌اید که خود داخل نمی شوید و داخل‌شوندگان را هم مانع می‌شوید.»

⁵³ و چون او این سخنان را به ایشان می‌گفت، کاتبان و فریسیان با او به شدت درگیر شدند و در مطالب بسیار سؤالها از او می‌کردند.

⁵⁴ و در کمین او می‌بودند تا نکته‌ای از زبان او گرفته بر او اتهام زنند.