لوقا 10 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

فرستادن هفتاد نفر از شاگردان

(متّی 11‏:21‏-23 و 25‏-27، متّی 13‏:16 و 17)

¹ و بعد از این امور، خداوند هفتاد نفر دیگر را نیز تعیین فرموده، ایشان را جفت‌جفت پیش روی خود به هر شهری و جایی که خود فکر رفتن به آن داشت، فرستاد.

² پس به ایشان گفت: «محصول بسیار است و عمله کم. پس از صاحب محصول درخواست کنید تا عمله‌ها برای محصول خود بفرستد.

³ بروید، اینک من شما را چون برّه‌ها در میان گرگان می‌فرستم.

⁴ و کیسه و توشه‌دان و کفشها با خود برمدارید و هیچ‌ کس را در راه سلام منمایید،

⁵ و در هر خانه‌ای که داخل شوید، اوّل گویید: 'سلام بر این خانه باد.'

⁶ پس هرگاه پسر سلام در آن خانه باشد، سلام شما بر آن قرار گیرد و گرنه به سوی شما برگشت کند.

⁷ و در آن خانه توقف نمایید و از آنچه دارند بخورید و بیاشامید، زیرا که مزدور سزاوار مزد خود است و از خانه به خانه نقل مکنید.

⁸ و در هر شهری که رفتید و شما را پذیرفتند، از آنچه پیش شما گذارند، بخورید.

⁹ و مریضان آنجا را شفا دهید و به ایشان گویید: 'پادشاهی خدا به شما نزدیک شده است.'

¹⁰ لیکن در هر شهری که رفتید و شما را قبول نکردند، به کوچه‌های آن شهر بیرون شده بگویید:

¹¹ 'حتی خاکی که از شهر شما بر ما نشسته است، بر شما می‌افشانیم. لیکن این را بدانید که پادشاهی خدا به شما نزدیک شده است.'

¹² و به شما می‌گویم که حالت سُدوم در آن روز، از حالت آن شهر آسانتر خواهد بود.

¹³ وای بر تو، ‌ای خورزین! وای بر تو، ‌ای بِیت‌ِصیدا! زیرا اگر معجزاتی که در شما ظاهر شد در صور و صِیدون ظاهر می‌شد، بدون شک مدّتی در پلاس و خاکستر نشسته، توبه می‌کردند.

¹⁴ لیکن حالت صور و صِیدون در روز جزا، از حال شما آسانتر خواهد بود.

¹⁵ و تو، ‌ای کَفَرناحوم که سر به آسمان افراشته‌ای، تا به هاویه سرنگون خواهی شد.

¹⁶ آنکه شما را شنود، مرا شنیده و کسی ‌که شما را حقیر شمارد، مرا حقیر شمرده و هر ‌که مرا حقیر شمارد، فرستنده مرا حقیر شمرده باشد.»

بازگشت هفتاد نفر

¹⁷ پس آن هفتاد نفر با شادی برگشته گفتند: «ای خداوند، دیوها هم به اسم تو اطاعت ما می‌کنند.»

¹⁸ به ایشان گفت: «من شیطان را دیدم که چون برق از آسمان می‌افتد.

¹⁹ اینک شما را قوّت می‌بخشم که ماران و عقربها و تمامی قوّت دشمن را پایمال کنید و چیزی به شما ضرر هرگز نخواهد رسانید.

²⁰ ولی از این شادی مکنید که ارواح اطاعت شما می‌کنند، بلکه بیشتر شاد باشید که نامهای شما در آسمان نوشته شده است.»

²¹ در همان وقت عیسی در روح شادمان گشته گفت: «ای پدر، مالک آسمان و زمین، تو را سپاس می‌گویم که این امور را از دانایان و خردمندان مخفی داشتی و بر کودکان آشکار ساختی. بلی، ‌ای پدر، چونکه همچنین منظور نظر تو افتاد.»

²² و به سوی شاگردان خود توجّه نموده گفت: «همه ‌چیز را پدر به من سپرده است. و هیچ‌ کس نمی‌شناسد که پسر کیست، جز پدر و نه که پدر کیست، غیر از پسر و هر ‌که پسر بخواهد برای او آشکار سازد.»

²³ و در خلوت به شاگردان خود برگشته گفت: «خوشا به حال چشمانی که آنچه شما می‌بینید، می‌بینند.

²⁴ زیرا به شما می‌گویم، چه بسیار انبیا و پادشاهان می‌خواستند آنچه شما می‌بینید، ببینند و ندیدند و آنچه شما می‌شنوید، بشنوند و نشنیدند.» متّی 22‏:34‏-40؛ مَرقُس 12‏:28‏-31

مَثل سامری نیکو

متّی 22‏:34‏-40؛ مَرقُس 12‏:28‏-31

²⁵ ناگاه یکی از علمای مذهبی برخاسته از روی امتحان به وی گفت: «ای استاد، چه کنم تا وارث حیات جاودانی گردم؟»

²⁶ به وی گفت: «در تورات چه نوشته شده است و چگونه می‌خوانی؟»

²⁷ جواب داده، گفت: «اینکه 'خداوند خدای خود را به تمام دل و تمام نفس و تمام توانایی و تمام فکر خود محبّت نما' و 'همسایه خود را مثل نفس خود.'»

²⁸ عیسی گفت: «نیکو جواب گفتی. چنین بکن که خواهی زیست.»

²⁹ لیکن او چون خواست خود را توجیه نماید، به عیسی گفت: «ولی همسایه من کیست؟»

³⁰ عیسی در جواب وی گفت: «مردی که از اورشلیم به سوی اریحا می‌رفت، به‌ دستهای دزدان افتاد و او را برهنه کرده مجروح ساختند و او را نیم‌مرده واگذارده برفتند.

³¹ اتّفاقا کاهنی از آن راه می‌آمد، چون او را بدید، از کناره دیگر رفت.

³² همچنین شخصی لاوی نیز از آنجا عبور کرده نزدیک آمد و بر او نگاه کرده از کناره دیگر برفت.

³³ «لیکن شخصی سامری که مسافر بود نزد وی آمده چون او را بدید، دلش بر وی بسوخت.

³⁴ پس پیش آمده بر زخمهای او روغن و شراب ریخته آنها را بست و او را بر مَرکَب خود سوار کرده به ‌کاروانسرای رسانید و خدمت او کرد.

³⁵ صبحگاهان چون روانه می‌شد، دو دینار در آورده به ‌سرایدار داد و به او گفت: 'این شخص را پرستاری کن و آنچه بیش از این خرج کنی، در حین مراجعت به تو دهم.'

³⁶ «پس به نظر تو کدام‌یک از این سه نفر همسایه بود با آن شخص که به ‌دست دزدان افتاد؟»

³⁷ گفت: «آنکه بر او رحمت کرد.» عیسی وی را گفت: «برو و تو نیز همچنان کن.»

مریم و مارتا

³⁸ و هنگامی که می‌رفتند، عیسی وارد شهری شد و زنی که مارتا نام داشت، او را به خانه خود پذیرفت.

³⁹ و او را خواهری مریم نام بود که نزد پایهای عیسی نشسته کلام او را می‌شنید.

⁴⁰ امّا مارتا به سبب زیاد بودن خدمت مضطرب می‌بود. پس نزدیک آمده، گفت: «ای خداوند، آیا تو را باکی نیست که خواهرم مرا واگذارد که تنها خدمت کنم؟ او را بفرما تا مرا یاری کند.»

⁴¹ عیسی در جواب وی گفت: «ای مارتا، ای مارتا، تو در چیزهای بسیار اندیشه و اضطراب داری.

⁴² لیکن یک چیز لازم است و مریم آن نصیب خوب را اختیار کرده است که از او گرفته نخواهد شد.»