لوقا 1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

هدف لوقا از نگارش انجیل

¹ از آن جهت که بسیاری دست خود را دراز کردند به سوی نگارش حکایت آن اموری که نزد ما به اتمام رسید،

² چنانچه آنانی که از ابتدا نظارگان و خادمان کلام بودند به ما رسانیدند،

³ من نیز مصلحت چنان دیدم که همه را از همان ابتدا به دقت در‌ پی رفته، به ترتیب به تو بنویسم، ‌ای تئوفِئلوس عزیز،

⁴ تا درستی آن کلامی که در آن تعلیم یافته‌ای، دریابی.

تولد یحیی

⁵ در دوران هیرودیس پادشاه یهودیه، کاهنی زکریا نام از فرقهٔ ابیّا بود که زن او از دختران هارون بود و الیزابت نام داشت.

⁶ و هر دو در حضور خدا صالح و به جمیع احکام و فرایض خداوند، بی‌عیب رفتار می‌کردند.

⁷ و ایشان را فرزندی نبود، زیرا که الیزابت نازاد بود و هر دو دیرینه سال بودند.

⁸ و واقع شد که چون به نوبت فرقه خود در حضور خدا کهانت می‌کرد،

⁹ طبق رسم کهانت، نوبت او شد که به قُدس خداوند درآمده، بُخور بسوزاند.

¹⁰ و در وقت بُخور، تمام جماعت قوم بیرون عبادت می‌کردند.

¹¹ ناگاه فرشته خداوند به طرف راست آتشدان بخور ایستاده، بر وی ظاهر گشت.

¹² چون زکریا او را دید، در حیرت افتاده، ترس بر او چیره شد.

¹³ فرشته به او گفت: «ای زکریا، ترسان مباش، زیرا که دعای تو مستجاب گردیده است و همسرت الیزابت برای تو پسری خواهد زایید و او را یحیی خواهی نامید.

¹⁴ و تو را خوشی و شادی رخ خواهد نمود و بسیاری از به دنیا آمدن او مسرور خواهند شد.

¹⁵ زیرا که در حضور خداوند بزرگ خواهد بود و شراب و مُسکری نخواهد نوشید و از شکم مادر خود، پر از روح‌القدس خواهد بود.

¹⁶ و بسیاری از بنی‌اسرائیل را، به سوی خداوند خدای ایشان خواهد برگردانید.

¹⁷ و او به روح و قوّت ایلیا پیش روی وی خواهد خرامید، تا دلهای پدران را به طرف پسران و نافرمانان را به حکمت عادلان بگرداند تا قومی حاضر برای خداوند مهیّا سازد.»

¹⁸ زکریا به فرشته گفت: «این را چگونه بدانم و حال آنکه من پیر هستم و همسرم دیرینه سال است؟»

¹⁹ فرشته در جواب وی گفت: «من جبرائیل هستم که در حضور خدا می‌ایستم و فرستاده شدم تا به تو سخن گویم و از این امور تو را مژده دهم.

²⁰ و الحال تا این امور واقع نگردد، لال شده یارای حرف زدن نخواهی داشت، زیرا سخنان مرا که در وقت خود به وقوع خواهد پیوست، باور نکردی.»

²¹ و جماعت منتظر زکریا می بودند و از طول توقف او در قُدس متعجّب شدند.

²² امّا چون بیرون آمده نتوانست با ایشان حرف زند، پس فهمیدند که در قُدس رویایی دیده است، پس به سوی ایشان اشاره می‌کرد و ساکت ماند.

²³ و چون روزهای خدمت او به اتمام رسید، به خانهٔ خود رفت.

²⁴ و بعد از آن روزها، زن او الیزابت حامله شده، مدت پنج ماه خود را پنهان نمود و گفت:

²⁵ «به اینطور خداوند به من عمل نمود در روزهایی که مرا منظور داشت، تا ننگ مرا از نظر مردم بردارد.»

مژدهٔ تولد عیسی

²⁶ و در ماه ششم جبرائیل فرشته از جانب خدا به شهری از جلیل که ناصره نام داشت، فرستاده شد.

²⁷ نزد باکره‌ای نامزد مردی به نام یوسف از خاندان داوود و نام آن باکره مریم بود.

²⁸ پس فرشته نزد او داخل شده، گفت: «سلام بر تو‌ ای نعمت رسیده، خداوند با توست و تو در میان زنان مبارک هستی.»

²⁹ مریم چون او را دید، از سخن او مضطرب شده، متفکر شد که این چه نوع سلام است.

³⁰ فرشته به او گفت: «ای مریم، ترسان مباش زیرا که نزد خدا نعمت یافته‌ای.

³¹ و اینک حامله شده، پسری خواهی زایید و او را عیسی خواهی نامید.

³² او بزرگ خواهد بود و پسر خدای متعال خوانده خواهد شد و خداوند خدا تخت پدرش داوود را به او خواهد داد.

³³ و او بر خاندان یعقوب تا به ابد پادشاهی خواهد کرد و سلطنت او را نهایت نخواهد بود.»

³⁴ مریم به فرشته گفت: «این چگونه ممکن است، حال آنکه مردی را نشناخته‌ام؟»

³⁵ فرشته در جواب وی گفت: «روح‌القدس بر تو خواهد آمد و قوت خدای متعال بر تو سایه خواهد افکند، از آن جهت آن کودک مقدس، پسر خدا خوانده خواهد شد.

³⁶ و اینک الیزابت از خویشان تو نیز در‌ پیری به پسری حامله شده و این ماه ششم است، همان‌کس او را که نازاد می‌خواندند.

³⁷ زیرا نزد خدا هیچ امری محال نیست.»

³⁸ مریم گفت: «اینک کنیز خداوندم. مرا مطابق سخن تو واقع شود.» پس فرشته از نزد او رفت.

ملاقات مریم از الیزابت

³⁹ در آن روزها، مریم برخاست و به شهری از کوهستان یهودیه به شتاب رفت.

⁴⁰ و به خانهٔ زکریا وارد شده، به الیزابت سلام کرد.

⁴¹ و چون الیزابت سلام مریم را شنید، بچّه در رَحِم او تکان خورد و الیزابت به روح‌القدس پر شده،

⁴² به صدای بلند ندا کرده گفت: «تو در میان زنان مبارک هستی و مبارک است ثمره رَحِم تو.

⁴³ از کجا این به من رسید که مادر خداوند من، به نزد من آید؟

⁴⁴ زیرا اینک چون صدای سلام تو به گوشم رسید، بچّه از خوشی در رَحِم من به حرکت درآمد.

⁴⁵ خوشا به حال او که ایمان آورد، زیرا که آنچه از جانب خداوند به وی گفته شد، به انجام خواهد رسید.» لوقا (1‏:46‏-53 ؛ اوّل سموئیل 2‏:1‏-10)

سرود مریم

لوقا (1‏:46‏-53 ؛ اوّل سموئیل 2‏:1‏-10)

⁴⁶ پس مریم گفت: «جان من خداوند را تمجید می‌کند،

⁴⁷ و روح من به رهاننده من خدا به وجد آمد،

⁴⁸ زیرا بر ‌حقارت کنیز خود نظر افکند. زیرا از این به بعد تمامی نسلها مرا خوشبخت خواهند خواند،

⁴⁹ زیرا آن قادر، به من کارهای عظیم کرده و نام او قدوس است،

⁵⁰ و رحمت او پشت بر پشت است بر آنانی که از او می ترسند.

⁵¹ به بازوی خود، قدرت را ظاهر فرمود و متکبران را به خیال دل ایشان پراکنده ساخت.

⁵² جباران را از تختها به زیر افکند و فروتنان را سرافراز گردانید.

⁵³ گرسنگان را به چیزهای نیکو سیر فرمود و دولتمندان را تهیدست رد نمود.

⁵⁴ بنده خود اسرائیل را یاری کرد، به یادگاری رحمانیت خویش،

⁵⁵ چنانکه به اجداد ما گفته بود؛ به ابراهیم و به ذریت او تا به ابد.

⁵⁶ و مریم نزدیک به سه ماه نزد وی ماند. پس به خانه خود مراجعت کرد.

تولّد یحیی تعمیددهنده

⁵⁷ اما چون الیزابت را وقت وضع حمل رسید، پسری زایید.

⁵⁸ و همسایگان و خویشان او چون شنیدند که خداوند رحمت عظیمی بر وی کرده، با او شادی کردند.

⁵⁹ و واقع شد در روز هشتم چون برای ختنه طفل آمدند، که نام پدرش زکریا را بر او بنهند.

⁶⁰ امّا مادرش ملتفت شده، گفت: «نه، بلکه به یحیی نامیده می‌شود.»

⁶¹ به وی گفتند: «از طایفهٔ تو هیچ‌کس این اسم را ندارد.»

⁶² پس به پدرش اشاره کردند که «او را چه نام خواهی نهاد؟»

⁶³ او تخته‌ای خواسته بنوشت که «نام او یحیی است» و همه متعجّب شدند.

⁶⁴ در همان وقت دهان و زبان او باز گشته، به حمد خدا پرداخت.

⁶⁵ پس بر تمامی همسایگان ایشان، ترس چیره گشت و جمیع این وقایع در همهٔ کوهستان یهودیه شهرت یافت.

⁶⁶ و هر که شنید، در خاطر خود تفکر نموده، گفت: «این چه نوع طفل خواهد بود؟» و دست خداوند با وی می بود.

⁶⁷ و پدرش زکریا از روح‌القدس پر شده نبوّت نموده، گفت:

⁶⁸ «خداوند خدای اسرائیل متبارک باد، زیرا از قوم خود تفقد نموده، برای ایشان رهایی فراهم کرد.

⁶⁹ و شاخ نجاتی برای ما برافراشت، در خانهٔ بندهٔ خود داوود.

⁷⁰ چنانچه به زبان مقدّسین گفت که از ابتدای عالم انبیای او می‌بودند،

⁷¹ رهایی از دشمنان ما و از دست آنانی که از ما نفرت دارند،

⁷² تا رحمت را بر پدران ما به‌ جا آرد و عهد مقدّس خود را به خاطر آورد.

⁷³ سوگندی که برای پدر ما ابراهیم یاد کرد؛

⁷⁴ که ما را فیض عطا فرماید، تا از دست دشمنان خود رهایی یافته، او را بدون ترس عبادت کنیم.

⁷⁵ در حضور او به قدوسیت و عدالت، در تمامی روزهای عمر خود.

⁷⁶ و تو‌، ای طفل، نبی خدای متعال خوانده خواهی شد، زیرا پیش روی خداوند خواهی خرامید تا راههای او را مهیّا سازی،

⁷⁷ تا قوم او را معرفت نجات دهی در بخشش گناهان ایشان.

⁷⁸ به دلسوزی و رحمت خدای ما که به آن سپیده از عالم بالا از ما تفقد نمود،

⁷⁹ تا ساکنان در ظلمت و سایه موت را نور دهد و پایهای ما را به راه سلامتی هدایت نماید.»

⁸⁰ پس طفل نمو کرده، در روح قوی می‌گشت. و تا روز ظهور خود برای اسرائیل، در بیابان به سر می‌برد.