لاویان 4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

قربانی گناه

¹ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

² «قوم اسرائیل را خطاب کرده، بگو: اگر کسی ناخواسته گناه کند و یکی از اموری را که خداوند انجام آن را منع کرده است، به عمل آورد،

³ اگر کاهن که مسح شده است، گناهی ورزد و قوم را خطاکار سازد، پس برای گناهی که کرده است، گوساله‌ای بی‌عیب از رمه برای قربانی گناه نزد خداوند تقدیم کند.

⁴ گوساله را به در خیمه اجتماع به حضور خداوند بیاورد و دست خود را بر سر گوساله بگذارد و گوساله را به حضور خداوند قربانی نماید.

⁵ و کاهن مسح شده از خون گوساله گرفته، آن را به خیمه اجتماع درآورد.

⁶ کاهن انگشت خود را در خون فرو برد و به حضور خداوند پیش پرده قدس قدری از خون را هفت مرتبه بپاشد.

⁷ و کاهن قدری از خون را بر شاخه‌های آتشدان بخور معطر که در خیمه اجتماع است، به حضور خداوند بپاشد و همه خون گوساله را بر پایه قربانگاه قربانی سوختنی که به در خیمه اجتماع است، بریزد.

⁸ و تمامی پیه گوساله قربانی گناه، یعنی پیهی که احشا را می‌پوشاند و همه پیه را که بر احشاست، از آن بردارد.

⁹ و دو قلوه و پیهی که بر آنهاست که بر دو تهیگاه است و سفیدی را که بر جگر است با قلوه‌ها جدا کند.

¹⁰ چنانکه از گاو قربانی سلامتی برداشته می‌شود و کاهن آنها را بر قربانگاه قربانی سوختنی بسوزاند.

¹¹ و پوست گوساله و تمامی گوشتش با سرش و پاچه‌هایش و احشایش و سِرگینش،

¹² یعنی تمامی گوساله را بیرون لشکرگاه در مکان پاک جایی که خاکستر را می‌ریزند، ببرد و آن را بر هیزم به آتش بسوزاند. در جایی که خاکستر را می‌ریزند، سوخته شود.

¹³ «و هرگاه تمامی جماعت اسرائیل ناخواسته گناه کنند و آن امر از چشمان جماعت مخفی باشد، و آنها یکی از اموری را که خداوند انجام آن را منع کرده است به عمل آورده، خطاکار شوند،

¹⁴ چون گناهی که کردند معلوم شود، آنگاه جماعت گوساله‌ای از رمه برای قربانی گناه تقدیم کنند و آن را پیش خیمه اجتماع بیاورند.

¹⁵ و مشایخ جماعت دستهای خود را بر سر گوساله به حضور خداوند بگذارند. و گوساله به حضور خداوند قربانی شود.

¹⁶ و کاهن مسح شده، قدری از خون گوساله را به خیمه اجتماع بیاورد.

¹⁷ و انگشت خود را در خون فرو برد و آن را به حضور خداوند در مقابل پرده هفت مرتبه بپاشد.

¹⁸ و قدری از خون را بر شاخه‌های قربانگاه که به حضور خداوند در خیمه اجتماع است، بگذارد و همه خون را بر پایه قربانگاه قربانی سوختنی که نزد در خیمه اجتماع است، بریزد.

¹⁹ و همه پیه آن را از آن برداشته، بر قربانگاه بسوزاند.

²⁰ با این گوساله همان نماید که با گوساله قربانی گناه کرد. پس کاهن برای ایشان کفّاره کند، و بخشیده خواهند شد.

²¹ و گوساله را بیرون لشکرگاه برده، آن را بسوزاند چنانکه گوساله اول را سوزانید. این قربانی گناه به جهت جماعت است.

²² «و هرگاه رهبری گناه کند و ناخواسته یکی از اموری را که یهوه خدایش انجام آن را منع کرده است به عمل آورد و خطاکار گردد،

²³ چون گناهی که کرده است بر او معلوم شود، آنگاه بز نر بی‌عیب برای قربانی خود بیاورد.

²⁴ و دست خود را بر سر بز بگذارد و آن را در جایی که قربانی سوختنی را قربانی کنند، به حضور خداوند قربانی نماید. این قربانی گناه است.

²⁵ سپس کاهن قدری از خون قربانی گناه را به انگشت خود گرفته، بر شاخهای قربانگاه قربانی سوختنی بگذارد و خونش را بر پایه قربانگاه سوختنی بریزد.

²⁶ و همه پیه آن را مثل پیه قربانی سلامتی بر قربانگاه بسوزاند. کاهن برای او گناهش را کفّاره خواهد کرد و بخشیده خواهد شد.

²⁷ «هرگاه کسی از مردم عادی ناخواسته گناه ورزد و یکی از اموری را که خداوند انجام آن را منع کرده است به عمل آورده، خطاکار گردد،،

²⁸ چون گناهی که کرده است بر او معلوم شود، آنگاه برای قربانی خود بز ماده بی‌عیب به جهت گناهی که کرده است، بیاورد.

²⁹ و دست خود را بر سر قربانی گناه بگذارد و قربانی گناه را در جای قربانی سوختنی قربانی نماید.

³⁰ سپس کاهن قدری از خونش را به انگشت خود گرفته، آن را بر شاخهای قربانگاه قربانی سوختنی بگذارد و همه خونش را بر پایه قربانگاه بریزد.

³¹ و همه پیه آن را جدا کند چنانکه پیه از قربانی سلامتی جدا می شود، و کاهن آن را بر قربانگاه بسوزاند برای عطر خوشبو به جهت خداوند. کاهن برای او کفّاره خواهد کرد و بخشیده خواهد شد.

³² و اگر برای قربانی خود بره‌ای به جهت قربانی گناه بیاورد، آن را ماده بی‌عیب بیاورد.

³³ و دست خود را بر سر قربانی گناه بگذارد و آن را برای قربانی گناه در جایی که قربانی سوختنی قربانی می‌شود، قربانی نماید.

³⁴ سپس کاهن قدری از خون قربانی گناه را به انگشت خود گرفته، بر شاخهای قربانگاه قربانی سوختنی بگذارد و همه خونش را بر پایه قربانگاه بریزد.

³⁵ و همه پیه آن را جدا کند، چنانکه پیه بره قربانی سلامتی جدا می‌شود. و کاهن آن را بر قربانگاه بر هدایای آتشین خداوند بسوزاند. کاهن برای او به جهت گناهی که کرده است کفّاره خواهد کرد و بخشیده خواهد شد.