لاویان 27 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

قوانین در مورد نذرها

¹ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

² «قوم اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: چون کسی نذر مخصوصی نماید که مستلزم برآورد ارزش اشخاص باشد،

³ در آن صورت ارزش مردی که سنش از بیست تا شصت سال است، مطابق مثقال قُدس پنجاه مثقال نقره خواهد بود.

⁴ و اگر زن باشد، برآورد تو سی مثقال خواهد بود.

⁵ و اگر از پنج ساله تا بیست ساله باشد، برآورد تو برای جنس مرد بیست مثقال و برای جنس زن ده مثقال خواهد بود.

⁶ و اگر از یک ماهه تا پنج ساله باشد، برآورد تو برای جنس مرد پنج مثقال نقره، و برای جنس زن سه مثقال نقره خواهد بود.

⁷ و اگر از شصت ساله و بالاتر باشد، اگر جنس مرد باشد، آنگاه برآورد تو پانزده مثقال، و برای جنس زن ده مثقال خواهد بود.

⁸ و اگر از برآورد تو فقیرتر باشد، پس او را به حضور کاهن حاضر کنند، و کاهن برایش برآورد کند و کاهن به مقدار توان آن که نذر کرده، برای وی برآورد نماید.

⁹ و اگر چارپایی باشد از آنهایی که برای خداوند قربانی می‌گذرانند، هر آنچه را که کسی از آنها به خداوند بدهد، مقدس خواهد بود.

¹⁰ آن را مبادله ننماید و خوب را به بد یا بد را به خوب عوض نکند. و اگر چارپایی را به چارپایی مبادله کند، هم آن و آنچه به عوض آن داده شود، هر دو مقدس خواهد بود.

¹¹ و اگر حیوان نجس باشد که از آن قربانی برای خداوند تقدیم نمی‌کنند، آن حیوان را پیش کاهن حاضر کند.

¹² و کاهن آن را چه خوب و چه بد، قیمت کند و مطابق برآورد تو، ‌ای کاهن، چنین باشد.

¹³ و اگر آن را فدیه دهد، باید یک پنجم بر قیمت آن بیفزاید.

¹⁴ و اگر کسی خانه خود را وقف نماید تا برای خداوند مقدس شود، کاهن آن را چه خوب و چه بد برآورد کند، و به گونه‌ای که کاهن آن را برآورد کرده باشد، همچنان بماند.

¹⁵ و اگر وقف کننده بخواهد خانه خود را بازخرید نماید، باید یک پنجم بر قیمت آن بیفزاید و از آنِ او خواهد بود.

¹⁶ «اگر کسی قطعه‌ای از زمینِ مِلکِ خود را به خداوند وقف کند، ارزش آن به اندازۀ بذر لازم برای کِشت آن خواهد بود؛ ارزش هر حومِر بذر جو، پنجاه مثقال نقره باشد..

¹⁷ و اگر زمین خود را از سال یوبیل وقف نماید، موافق برآورد تو کماکان برقرار باشد.

¹⁸ و اگر زمین خود را بعد از یوبیل وقف نماید، آنگاه کاهن نقد آن را موافق سالهایی که تا سال یوبیل باقی می‌باشد، برای وی بشمارد، و از برآورد تو بکاهد.

¹⁹ و اگر آنکه زمین را وقف کرد، بخواهد آن را بازخرید نماید، در آن صورت یک پنجم برآورد قیمت تو را بر آن بیفزاید و از آنِ وی خواهد بود.

²⁰ و اگر نخواهد زمین را بازخرید نماید، یا اگر زمین را به دیگری فروخته باشد، بعد از آن دیگر قابل بازخرید نیست.

²¹ و آن زمین چون در یوبیل رها شود، مثل زمین وقف برای خداوند، مقدس خواهد بود؛ ملکیت آن برای کاهن است.

²² و اگر زمینی را که خریده است، بخشی از میراث خود او نیست، به خداوند وقف نماید.

²³ آنگاه کاهن مبلغ برآورد تو را تا سال یوبیل برای وی بشمارد، و در آن روز برآورد تو را مثل وقف خداوند به او بدهد.

²⁴ و آن زمین در سال یوبیل به کسی ‌که از او خریده شده بود، خواهد برگشت، یعنی به کسی ‌که آن زمین ملک موروثی وی بود.

²⁵ و هر برآورد ارزش باید موافق مثقال قدس باشد که بیست جیره یک مثقال است.

²⁶ «اما نخست‌زادۀ حیوانات را کسی نباید وقف کند، زیرا چون نخست‌زاده است، به خداوند تعلق دارد؛ خواه گاو و خواه گوسفند، از آنِ خداوند است.

²⁷ و اگر از حیوانات نجس باشد، آنگاه آن را مطابق برآورد تو بازخرید نماید و یک پنجم بر قیمت آن بیفزاید، و اگر بازخرید نشود، پس موافق برآورد تو فروخته شود.

²⁸ اما هر چیزی که کسی برای خداوند وقف نماید، از تمامی دارایی خود، چه از انسان چه از حیوان چه از زمین ملک خود، نه فروخته شود و نه بازخرید گردد، زیرا هر‌ چه وقف باشد برای خداوند بسیار مقدس است.

²⁹ هیچ انسانی را که وقف شده است، یعنی کسی را که به هلاکت سپرده شده است، نمی‌توان او را بازخرید. او باید کشته شود.

³⁰ تمامی ده‌یک زمین چه از تخم زمین چه از میوه درخت از آنِ خداوند است، و برای خداوند مقدس می‌باشد.

³¹ اگر کسی از ده‌یک خود چیزی فدیه دهد، باید یک پنجم بر آن بیفزاید.

³² تمامی ده‌یک رمه و گله یعنی هر‌ چه از زیر عصای چوپان بگذرد، برای خداوند مقدس خواهد بود.

³³ شخص نباید در خوبی و بدی آن پرسش کند یا آن را مبادله نماید. و اگر آن را مبادله کند، هم خود آن و هم بدل آن مقدس خواهد بود و بازخرید نمی‌توان کرد.»

³⁴ این است فرامینی که خداوند به موسی برای قوم اسرائیل در کوه سینا امر فرمود.