لاویان 25 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

سال سبّت

¹ خداوند موسی را در کوه سینا خطاب کرده، گفت:

² «قوم اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: چون شما به سرزمینی که من به شما می‌دهم، داخل شوید، آنگاه زمین، سبّت خداوند را نگاه بدارد.

³ شش سال مزرعه خود را بکار، و شش سال تاکستان خود را هَرَس بکن، و محصولش را جمع کن.

⁴ و در سال هفتم سبّت آرامی برای زمین باشد، یعنی سبّت برای خداوند. مزرعه خود را مکار و تاکستان خود را هَرَس منما.

⁵ آنچه از مزرعه تو خودرو باشد، درو مکن، و انگورهای مو هَرَس ناکرده خود را مچین، سال آرامی برای زمین باشد.

⁶ محصول سبّت زمین، خوراک به جهت شما خواهد بود، برای تو و غلامت و کنیزت و کارگر روزمزدت و غریبی که نزد تو مسکن گزیند.

⁷ و برای چارپایانت و برای جانورانی که در زمین تو باشند، همه محصولش خوراک خواهد بود.

سال یوبیل

⁸ «برای خود هفت سبّت سالها بشمار، یعنی هفت در هفت سال و مدت هفت سبّت سالها برای تو چهل و نه سال خواهد بود.

⁹ و در روز دهم از ماه هفتم، در روز کفاره، شیپور بلندآواز را بنوازید؛ در تمامی سرزمین خود شیپور را بنوازید.

¹⁰ سال پنجاهم را تقدیس نمایید، و در زمین برای تمامی ساکنانش آزادی را اعلان کنید. این برای شما یوبیل خواهد بود. هر کس از شما به ملک خود برگردد، و هر کس از شما به قبیله خود برگردد.

¹¹ این سال پنجاهم برای شما یوبیل خواهد بود. زراعت مکنید و حاصل خودروی آن را مچینید، و انگورهای مو هَرَس ناکرده آن را مچینید.

¹² چونکه یوبیل است، برای شما مقدّس خواهد بود؛ از محصول مزرعه می‌توانید بخورید.

¹³ در این سال یوبیل هر کس از شما به ملک خود برگردد.

¹⁴ و اگر چیزی به همسایه خود بفروشی، یا چیزی از دست همسایه‌ات بخری، یکدیگر را مغبون مسازید.

¹⁵ مطابق شماره سالهای بعد از یوبیل، از همسایه خود بخر و مطابق سالهای محصولش به تو بفروشد.

¹⁶ مطابق زیادی سالها قیمت آن را زیاده کن، و مطابق کمی سالها قیمتش را کم نما، زیرا که تعداد محصولها را به تو خواهد فروخت.

¹⁷ یکدیگر را مغبون مسازید، و از خدای خود بترسید. من یهوه خدای شما هستم.

¹⁸ پس قوانین مرا به جا آورید و احکام مرا نگاه داشته، به آنها عمل کنید، تا در زمین به امنیت ساکن شوید.

¹⁹ و زمین بار خود را خواهد داد و به سیری خواهید خورد، و به امنیت در آن ساکن خواهید بود.

²⁰ و اگر گویید ”در سال هفتم چه بخوریم، زیرا اینک نمی کاریم و حاصل خود را جمع نمی کنیم؟“

²¹ من در سال ششم برکت خود را بر شما امر خواهم کرد، و محصول زمین برای سه سال کافی خواهد بود.

²² در سال هشتم بکارید و از محصول کهنه تا سال نهم بخورید. تا حاصل آن برسد، کهنه را بخورید.

²³ زمین نباید برای همیشه فروخته شود، زیرا زمین از آنِ من است، و شما نزد من غریب و مهمان هستید.

²⁴ در تمامی زمین ملک خود، برای زمین امکان بازخرید آن را بگذارید.

²⁵ اگر برادر تو فقیر شده، قسمتی از ملک خود را بفروشد، آنگاه ولی او که خویش نزدیک او باشد بیاید، و آنچه را که برادرت می‌فروشد، بازخرید نماید.

²⁶ و اگر کسی ولی ندارد و خود وضعش بهتر شده قدرت بازخرید آن را پیدا نماید.

²⁷ آنگاه سالهای فروش آن را بشمارد و آنچه را که زیاده است، به آن کس که فروخته بود، رد نماید، و پس از آن او به ملک خود برگردد.

²⁸ و اگر نتواند برای خود پس بگیرد، آنگاه آنچه فروخته است، به ‌دست خریدار آن تا سال یوبیل بماند، و در یوبیل رها خواهد شد، و او به ملک خود خواهد برگشت.

²⁹ «اگر کسی خانه مسکونی در شهر حصاردار بفروشد، تا یک سال تمام بعد از فروختن آن، حق بازخرید آن را خواهد داشت: مدت بازخرید آن یک سال خواهد بود.

³⁰ و اگر در مدت یک سال تمام آن را بازخرید ننماید، پس آن خانه‌ای که در شهر حصاردار است، پشت بر پشت از آنِ خریدار خواهد بود و در سال یوبیل رها نخواهد شد.

³¹ لیکن خانه‌های دهات که حصار گرد خود ندارند، جزو مزارع زمین شمرده شوند. برای آنها حق بازخرید هست و در یوبیل رها خواهند شد.

³² اما شهرهای لاویان، خانه‌های شهرهای ملک ایشان، حق بازخرید آنها همیشه برای لاویان است.

³³ و اگر کسی از لاویان بخرد، پس آنچه فروخته شده است از خانه یا از شهر ملک او، در یوبیل رها خواهد شد، زیرا خانه‌های شهرهای لاویان در میان قوم اسرائیل، ملک ایشان است.

³⁴ و مزرعه‌های حوالی شهرهای ایشان فروخته نشود، زیرا که این برای ایشان ملک ابدی است.

³⁵ «و اگر برادرت فقیر شده، نزد تو دست خالی باشد، او را مثل غریب و مهمان دستگیری نما تا با تو زندگی نماید.

³⁶ از او ربا و سود مگیر و از خدای خود بترس، تا برادرت بتواند در جوار تو زندگی نماید.

³⁷ نقد خود را به او به ربا مده و خوراک خود را به او به سود مده.

³⁸ من یهوه خدای شما هستم که شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم تا سرزمین کنعان را به شما دهم و خدای شما باشم.

³⁹ اگر برادرت نزد تو فقیر شده، خود را به تو بفروشد، بر او مثل غلام خدمت مگذار.

⁴⁰ مثل کارگر روزمزد و مهمان نزد تو باشد و تا سال یوبیل نزد تو خدمت نماید.

⁴¹ آنگاه از نزد تو بیرون رود، خود و فرزندانش همراه وی، و به طایفه خود و به ملک پدران خود برگردد.

⁴² زیرا که ایشان خادمان منند که ایشان را از سرزمین مصر بیرون آوردم؛ مثل غلامان فروخته نشوند.

⁴³ بر او به سختی حکم مران و از خدای خود بترس.

⁴⁴ و اما غلامانت و کنیزانت که به شما تعلق دارند، از اقوام پیرامون تو ‌باشند؛ از ایشان غلامان و کنیزان بخرید.

⁴⁵ نیز می‌توانید از فرزندان غریبانی که نزد شما غربت گزیده‌اند و از طایفه‌های آنها که نزد شما هستند و در سرزمین شما زاده شده‌اند، غلامان و کنیزان بخرید؛ و آنان جزو اموال شما خواهند بود.

⁴⁶ و ایشان را بعد از خود برای پسران خود واگذارید، تا ملک موروثی باشند و ایشان را تا به ابد جزو اموال سازید. و اما در خصوص برادران شما از قوم اسرائیل، هیچ کس بر برادر خود سخت حکم مراند.

⁴⁷ «و اگر غریب یا مهمانی نزد شما دولتمند گردد و برادرت نزد او فقیر شده، به آن غریب یا مهمان تو یا به نسل خاندان آن غریب، خود را بفروشد،

⁴⁸ بعد از فروخته شدنش برای وی حق بازخرید می‌باشد. یکی از برادرانش او را بازخرید نماید.

⁴⁹ یا عمویش یا پسر عمویش او را بازخرید نماید، یا یکی از خویشان او از خاندانش او را بازخرید نماید، یا خود او اگر دولتمند شود، خویشتن را بازخرید نماید.

⁵⁰ و با آن کسی ‌که او را خرید، از یکسال که خود را فروخت تا سال یوبیل حساب کند، و نقد فروش او مطابق شماره سالها باشد، موافق روزهای یک کارگر روزمزد نزد او باشد.

⁵¹ اگر سالهای بسیار باقی باشد، مطابق آنها نقد بازخرید خود را از نقد فروش خود، پس بدهد.

⁵² و اگر تا سال یوبیل، سالهای کم باقی باشد با وی حساب بکند، و مطابق سالهایش نقد بازخرید خود را بپردازد.

⁵³ مثل کارگر روزمزدی که سال به سال اجیر باشد، نزد او بماند، و در نظر تو به سختی بر وی حکم مراند.

⁵⁴ و اگر به اینها بازخرید نشود، پس در سال یوبیل رها گردد، هم خود او و پسرانش همراه وی.

⁵⁵ زیرا مَنَم آن که بنی‌اسرائیل غلام اویند. ایشان غلام من می‌باشند که ایشان را از سرزمین مصر بیرون آوردم. من یهوه خدای شما هستم.