لاویان 22 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

² «هارون و پسرانش را بگو که از چیزهای مقدّس قوم اسرائیل که برای من وقف می‌کنند احتراز نمایند، و نام قدّوس مرا بی‌حرمت نسازند. من یهوه هستم.

³ به ایشان بگو: هر کس از همه فرزندانتان، در نسلهای شما که به چیزهای مقدّسی که قوم اسرائیل برای خداوند وقف نمایند، نزدیک بیاید در حالی که نجس است، آن کس از حضور من بریده خواهد شد. من یهوه هستم.

⁴ هر کس از نسل هارون که جذام یا ترشح دارد، تا پاک نشود از چیزهای مقدس نخورد و کسی ‌که هر چیزی را که از شخص مرده نجس شود لمس نماید، و مردی ‌که منی از وی درآید،

⁵ و کسی ‌که هر خزندگان را که از آن نجس می‌شوند لمس نماید، یا آدمی را که از او نجس می‌شوند از هر نجاستی که دارد.

⁶ پس کسی ‌که یکی از اینها را لمس نماید، تا شام نجس باشد و تا بدن خود را به آب غسل ندهد از چیزهای مقدس نخورد.

⁷ و چون آفتاب غروب کند، آنگاه پاک خواهد بود، و بعد از آن از چیزهای مقدس بخورد، چونکه خوراک وی است.

⁸ جسد مُرده یا دریده شده را نخورد تا از آن نجس شود. من یهوه هستم.

⁹ پس این حکم مرا نگاه دارند، مبادا به سبب آن متحمل گناه شوند و به خاطر بی‌حرمتی به آن بمیرند. من یهوه هستم که ایشان را تقدیس می‌نمایم.

¹⁰ هیچ غریبی چیز مقدّس نخورد، و مهمان کاهن و کارگر روزمزد او چیز مقدّس نخورد.

¹¹ اما اگر کاهن کسی را بخرد، زرخرید او می‌باشد. او آن را بخورد و خانه‌زاد او نیز. هر دو خوراک وی را بخورند.

¹² دختر کاهن اگر با مردی عادی که از رده کاهنان نیست، ازدواج کند، از هدایای مقدّس نخورد.

¹³ دختر کاهن که بیوه گردد و یا طلاق داده شود و فرزند نداشته، به خانه پدر خود مثل دوران جوانی‌اش برگردد، خوراک پدر خود را بخورد، با این وجود هیچ فرد عادی از آن نخورد.

¹⁴ اگر کسی ناخواسته چیز مقدّس را بخورد، یک‌پنجم بر آن اضافه کرده، آن چیز مقدّس را به کاهن بدهد.

¹⁵ و چیزهای مقدس قوم اسرائیل را که برای خداوند تقدیم می‌کنند، بی‌حرمت نسازند.

¹⁶ و با خوردن چیزهای مقدّس ایشان، سبب نشوند که آنان متحمل جزای این تقصیر گردند: زیرا من یهوه هستم که ایشان را تقدیس می‌نمایم.»

قربانی‌های مقبول

¹⁷ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

¹⁸ «هارون و پسرانش و تمامی قوم اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: هر کس از خاندان اسرائیل و از غریبانی که در اسرائیل باشند که قربانی خود را تقدیم کنند، خواه یکی از نذرهای ایشان، خواه یکی از قربانی‌های اختیاری ایشان، که آن را برای قربانی سوختنی نزد خداوند تقدیم می‌کنند،

¹⁹ تا شما مقبول شوید. آن را نر بی‌عیب از گاو یا از گوسفند یا از بز تقدیم کنید.

²⁰ هر‌ چه را که نقص دارد، تقدیم مکنید، برای شما مقبول نخواهد شد.

²¹ اگر کسی قربانی سلامتی برای خداوند تقدیم نماید، خواه برای وفای نذر، خواه برای قربانی اختیاری چه از رمه چه از گله، آن قربانی باید بی‌نقص باشد تا مقبول بشود؛ هیچ نقص در آن نباید باشد.

²² کور یا لنگ یا مجروح یا آبله‌دار یا مبتلا به جَرَب یا گر، اینها را برای خداوند تقدیم مکنید و از اینها هدیه آتشین برای خداوند بر قربانگاه مگذارید.

²³ گاو و یا بره‌ای را که عضوِ بیش از حد بلند یا کوتاه دارد، می‌توانید آن را برای قربانی‌های اختیاری تقدیم کنید، لیکن برای قربانی نذر قبول نخواهد شد.

²⁴ حیوانی را که بیضه آن کوفته یا له شده یا دریده یا بریده باشد، برای خداوند تقدیم مکنید: در زمین خود چنین نکنید.

²⁵ و چنین حیواناتی را از دست غریبان نیز مپذیرید تا به عنوان طعام خدای خود تقدیم کنید، زیرا فساد ایشان در آنهاست. آنها عیب دارند و به جهت شما پذیرفته نخواهند شد.»

²⁶ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

²⁷ «چون گاو یا گوسفند یا بزی زاییده شود، هفت روز نزد مادر خود بماند و در روز هشتم و بعد برای قربانی هدیه آتشین نزد خداوند مقبول خواهد شد.

²⁸ اما گاو یا گوسفند را با بچه‌اش در یک روز قربانی منمایید.

²⁹ و چون قربانی تشکر برای خداوند قربانی نمایید، آن را سر ببرید تا مقبول شوید.

³⁰ آن در همان روز خورده شود و چیزی از آن را تا صبح نگاه ندارید. من یهوه هستم.

³¹ پس اوامر مرا نگاه داشته، آنها را به جا آورید. من یهوه هستم.

³² نام قدّوس مرا بی‌حرمت مسازید و در میان قوم اسرائیل تقدیس خواهم شد. من یهوه هستم که شما را تقدیس می‌نمایم.

³³ و شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم تا خدای شما باشم. من یهوه هستم.»