لاویان 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

هدیه آردی

¹ «و هرگاه کسی هدیه آردی به جهت خداوند بگذراند، پس هدیه او از آرد نرم باشد، و روغن بر آن بریزد و کُندر بر آن بگذارد.

² و آن را نزد پسران هارون کاهن بیاورد و یک مشت از آن بگیرد یعنی از آرد نرمش و روغنش با تمامی کُندرش. و کاهن آن را به عنوان یادگاری بسوزاند، تا هدیه آتشین و عطر خوشبو به جهت خداوند باشد.

³ و بقیه هدیه آردی از آنِ هارون و پسرانش باشد. این است یکی از قسمتهای بسیار مقدس هدایای اختصاصی که به خداوند تقدیم می‌شود.

⁴ و هرگاه هدیه آردی پخته شده‌ای در تنور بگذرانی، پس قُرصهای فطیر از آرد نرم سرشته شده به روغن، یا گِرده‌های فطیر مالیده شده به روغن باشد.

⁵ و اگر هدیه تو هدیه آردی بر ساج باشد، پس از آرد نرم فطیر سرشته شده به روغن باشد.

⁶ و آن را پاره پاره کرده، روغن بر آن بریز. این هدیه آردی است.

⁷ و اگر هدیه تو هدیه آردی در تابه باشد، از آرد نرم با روغن درست شود.

⁸ و هدیه آردی را که از این چیزها درست شود، نزد خداوند بیاور و آن را پیش کاهن بگذار. و کاهن آن را نزد قربانگاه خواهد آورد.

⁹ کاهن از هدیه آردی قسمت یادگاری آن را بردارد و بر قربانگاه بسوزاند. این هدیه آتشین و عطر خوشبو به جهت خداوند است.

¹⁰ و بقیه هدیه آردی از آنِ هارون و پسرانش باشد. این است یکی از قسمتهای بسیار مقدس هدایای اختصاصی که به خداوند تقدیم می‌شود.

¹¹ «و هیچ هدیه آردی که به جهت خداوند می گذرانید، با خمیرمایه درست نشود، زیرا که هیچ خمیرمایه و عسل را برای هدیه آتشین به جهت خداوند نباید سوزانید.

¹² آنها را برای قربانی نوبرها به جهت خداوند بگذرانید، لیکن برای عطر خوشبو به قربانگاه برنیارند.

¹³ هر هدیه آردی خود را به نمک نمکین کن و نمک عهد خدای خود را از هدیه آردی خود باز مدار؛ با هر قربانی خود نمک تقدیم کن.

¹⁴ و اگر هدیه آردی نوبرها به جهت خداوند تقدیم کنی، باید دانه‌های غلّۀ نورَس که کوبیده و در آتش برشته شده باشد، تقدیم کنی.

¹⁵ و روغن بر آن بریز و کُندر بر آن بگذار. این هدیه آردی است.

¹⁶ و کاهن یادگاری آن را یعنی قدری از غله کوبیده آن و از روغنش با تمامی کُندرش بسوزاند. این هدیه آتشین به جهت خداوند است.