یوشع 9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

حيله جِبعونيان

¹ و واقع شد که تمامی شاهان حیتّيان و اَموريان و کَنعانيان و فِرِزّيان و حِويان و يِبوسيان، که به آن طرف اُردن در کوه و هامون و در تمامی کناره دريای بزرگ تا مقابل لبنان بودند، چون اين را شنيدند،

² با هم جمع شدند، تا با یوشَع و اسرائيل متفق جنگ کنند.

³ و اما ساکنان جِبعون چون آنچه را که یوشَع به اَریحا و عای کرده بود، شنيدند،

⁴ ايشان نيز به حيله رفتار نمودند و روانه شده، خويشتن را مثل ايلچيان ظاهر کرده، جوالهای کهنه بر الاغهای خود و مشکهای شراب که کهنه و پاره و بسته شده بود، گرفتند.

⁵ و بر پايهای خود کفشهای کهنه و پينه زده، و بر بدن خود لباس کهنه. و تمامی نان توشه ايشان خشک و کپک زده بود.

⁶ و نزد یوشَع به اردوگاه در جِلجال آمده، به او و به مردان اسرائيل گفتند که «از سرزمين دور آمده‌ايم، پس الان با ما عهد ببنديد.»

⁷ و مردان اسرائيل به حِويان گفتند: «شايد شما در ميان ما ساکن باشيد. پس چگونه می‌توانیم با شما عهد ببنديم؟»

⁸ ايشان به یوشَع گفتند: «ما بندگان تو هستيم.» یوشَع به ايشان گفت که «شما که هستید و از کجا می‌آييد؟»

⁹ به او گفتند: «بندگانت به خاطر اسم يهوه خدای تو از سرزمين بسيار دور آمده‌ايم، زيرا که آوازه او و هر‌ چه را که در مصر کرد، شنيديم.

¹⁰ و نيز آنچه را به دو پادشاه اَموريان که به آن طرف اُردن بودند، يعنی به سیحون پادشاه حِشبون، و عوج پادشاه باشان که در عَشتاروت بود، کرد.

¹¹ پس مشايخ ما و تمامی ساکنان سرزمين ما به ما گفتند که ”توشه‌ای به جهت راه برگيريد و به دیدار ايشان رفته، ايشان را بگوييد که 'ما بندگان شما هستيم. پس الان با ما عهد ببنديد.'“

¹² اين نان ما در روزی که روانه شديم تا نزد شما بياييم، از خانه های خود آن را برای توشه راه گرم گرفتيم، و اکنون ببینید که خشک شده و کپک زده است.

¹³ و اين مشکهای شراب که پر کرديم، تازه بود و اينک پاره شده. و اين لباس و کفشهای ما از درازی سفر کهنه شده است.»

¹⁴ آنگاه آن مردمان از توشه ايشان گرفتند، لیکن از خداوند مشورت نطلبیدند.

¹⁵ و یوشَع با ايشان صلح کرده، عهد بست که ايشان را زنده نگهدارد و رئیسان جماعت با ايشان قسم خوردند.

¹⁶ اما بعد از پایان سه روز که با ايشان عهد بسته بودند، شنيدند که آنها نزديک ايشانند و در ميان ايشان ساکنند.

¹⁷ پس قوم اسرائیل کوچ کرده، در روز سوم به شهرهای ايشان رسيدند و شهرهای ایشان جِبعون و کِفيره و بِئيروت و قَريه‌يِعاريم، بود.

¹⁸ و قوم اسرائیل ايشان را نکشتند، زيرا رئیسان جماعت برای ايشان به يهوه خدای اسرائيل، قسم خورده بودند. پس تمامی جماعت به ضدّ رئیسان خود زبان به غرغر گشودند.

¹⁹ و تمامی رئیسان به تمامی جماعت گفتند : «برای ايشان به يهوه خدای اسرائيل، قسم خورديم. پس الان نمی‌توانيم به ايشان ضرر برسانيم.

²⁰ پس با ايشان چنین خواهيم کرد: ايشان را زنده نگاه خواهيم داشت، مبادا به خاطر قسمی که برای ايشان خورديم، غضب بر ما فرود آید.»

²¹ و رئیسان به ايشان گفتند: «بگذاريد که زنده بمانند.» پس برای تمامی جماعت هيزم‌شکنی می‌کردند و از چاه می‌کشیدند، چنانکه رئیسان به ايشان گفته بودند.

²² یوشَع جِبعونیان را خواند و به ایشان خطاب کرده، گفت: «چرا ما را فريب داديد و گفتيد که ما از شما بسيار دور هستيم و حال آنکه در ميان ما ساکنيد.

²³ پس حال شما ملعونيد و از شما همیشه برای خانه خدای ما غلامان و هيزم‌شکنان و آب‌کِشندگان خواهند بود.»

²⁴ ايشان در جواب یوشَع گفتند: «زيرا که بندگان تو را يقين خبر دادند که يهوه، خدای تو، خادم خود موسی را امر کرده بود که تمامی اين سرزمين را به شما بدهد، و همه ساکنان سرزمين را از پيش روی شما هلاک کنند. پس به سبب جانهای خود از شما بسيار ترسيديم و چنین کرديم.

²⁵ و اکنون ما در دست تو هستيم؛ به هر طوری که در نظر تو نيکو و درست است که به ما رفتار نمايی، عمل نما.»

²⁶ پس یوشَع با ايشان به همين طور عمل نموده، آنان را از دست قوم اسرائیل رهايی داد که ايشان را نکشتند.

²⁷ و یوشَع در آن روز ايشان را مقرر کرد تا هيزم‌شکنان و آب‌کِشندگان برای جماعت و برای قربانگاه خداوند باشند، در مکانی که خداوند برمی‌گزیند. و تا به امروز چنين هستند.