یوشع 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ختنه شدن نسل جدید

¹ و واقع شد که چون تمامی شاهان اَموريانی که به آن طرف اُردن به سمت غربی بودند، و تمامی شاهان کنعانيانی که به کناره دريا بودند، شنيدند که خداوند آب اُردن را پيش روی قوم اسرائیل خشکانيد تا ما عبور کنیم، دلهايشان از ترس آب شد و برای مقابله با قوم اسرائیل، ديگر روحیه در ايشان نماند.

² در آن وقت، خداوند به یوشَع گفت: «چاقوها از سنگ چخماق برای خود بساز، و قوم اسرائیل را بار ديگر ختنه ساز.»

³ و یوشَع چاقوها از سنگ چخماق ساخته، قوم اسرائیل را در جِبعه‌عَرَلوت ختنه کرد.

⁴ و سبب ختنه کردن یوشَع اين بود که تمام آنها که در قوم از جنس مرد بودند، يعنی تمام مردان جنگی که از مصر بيرون آمدند، به‌ سر راه در صحرا مردند.

⁵ گرچه تمامی قوم که بيرون آمدند، ختنه بودند، لیکن تمامی آنها که در صحرا بعد از بيرون آمدن ايشان از مصر در طول سفر به دنیا آمدند، ختنه نگشتند.

⁶ چراکه قوم اسرائیل چهل سال در بیابان راه می‌رفتند، تا سرانجام تمامی آن قوم، یعنی مردانی که در سن نبرد از مصر بیرون آمده بودند، درگذشتند، زیرا به صدای خداوند گوش نگرفته بودند. خداوند برای آنان سوگند یاد کرده بود که نخواهد گذاشت سرزمینی را که به پدرانشان سوگند خورده بود که به ما بدهد، ببینند؛ سرزمینی را که شیر و شهد در آن جاری است.

⁷ و اما پسران ايشان که در جای آنها برخيزانيده بود، یوشَع ايشان را ختنه کرد، زيرا ختنه‌ناشده بودند، چونکه ايشان را در راه ختنه نکرده بودند.

⁸ و واقع شد که چون از ختنه کردن تمام قوم فارغ شدند، در جايهای خود در اردوگاه ماندند تا شفا يافتند.

⁹ و خداوند به یوشَع گفت: «امروز عار مصر را از روی شما غلطانيدم.» از اين سبب نام آن مکان تا امروز جِلجال خوانده می‌شود.»

¹⁰ و قوم اسرائیل در جِلجال اردو زدند و عيد پِسَخ را در شب روز چهاردهم ماه، در صحرای اَریحا نگاه داشتند.

¹¹ و در فردای بعد از پِسَخ در همان روز، از حاصل زمين، نازکهای فطير و خوشه‌های برشته شده خوردند.

¹² و در فردای آن روزی که از حاصل سرزمين خوردند، مَنّا متوقف شد و قوم اسرائیل ديگر مَنّا نداشتند. و در آن سال از محصول سرزمين کنعان می‌خوردند.

ويرانی اَريحا

¹³ و واقع شد چون یوشَع نزد اَریحا بود که چشمان خود را بالا انداخته، ديد که اينک مردی با شمشير برهنه در دست خود پيش او ايستاده بود. و یوشَع نزد او آمده، او را گفت: «آيا تو از ما هستی يا از دشمنان ما؟»

¹⁴ گفت: «نه، بلکه من سردار لشکر خداوند هستم که الان آمدم.» پس یوشَع روی به زمين افتاده، سجده کرد و به او گفت: «آقايم به بنده خود چه می‌گويد؟»

¹⁵ سردار لشکر خداوند به یوشَع گفت: «نعلين خود را از پايت بيرون کن، زيرا جايی که تو ايستاده‌ای، مقدس است.» و یوشَع چنين کرد.