یوشع 22 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

بازگشت قبیله​های شرقي

¹ آنگاه یوشَع رِئوبينيان و جاديان و نصف قبیله مَنَسی را خوانده،

² به ايشان گفت: «شما هر‌ چه موسی خادم خداوند به شما امر فرموده بود، نگاه داشتيد، و کلام مرا از هر‌ چه به شما امر فرموده‌ام، اطاعت نموديد.

³ و برادران خود را در اين روزهای دراز تا امروز ترک نکرده، وظیفه‌ای را که يهوه خدای شما، امر فرموده بود، نگاه داشته‌ايد.

⁴ و الان يهوه خدای شما به برادران شما آرامی داده است، چنانکه به ايشان گفته بود. پس حال به خيمه‌های خود و به زمین ملکيت خود که موسی خادم خداوند از آن طرف اُردن به شما داده است، بازگشته برويد.

⁵ اما بسیار مراقب باشید تا فرمان و شريعتی را که موسی خادم خداوند به شما امر فرموده است، به‌ جا آوريد تا يهوه خدای خود را محبت نموده، به تمامی طريقهای او رفتار نماييد و اوامر او را نگاه داشته، به او بچسبيد و او را به تمامی دل و تمامی جان خود عبادت کنید.»

⁶ پس یوشَع ايشان را برکت داده، روانه نمود و به خيمه‌های خود رفتند.

⁷ و به نصف قبیله مَنَسی، موسی ملک در باشان داده بود، و به نصف ديگر، یوشَع در اين طرف اُردن به سمت مغرب در ميان برادران ايشان ملک داد. و هنگامی که یوشَع ايشان را به خيمه‌هايشان روانه می‌کرد، ايشان را برکت داد.

⁸ و ايشان را مخاطب ساخته، گفت: «با دولت بسيار و با احشام بی‌شمار، با نقره و طلا و مس و آهن و لباس فراوان به خيمه‌های خود برگرديد و غنيمت دشمنان خود را با برادران خويش تقسيم نماييد.»

⁹ پس پسران رِئوبین و پسران جاد و نصف قبیله مَنَسی از نزد قوم اسرائیل از شيلوه که در سرزمين کنعان است برگشته، روانه شدند تا به سرزمين جلعاد، و به زمين ملک خود که آن را به واسطه موسی مطابق فرمان خداوند به تصرف آورده بودند، بروند.

¹⁰ و چون به حوالی اُردن که در سرزمين کنعان است رسيدند، پسران رِئوبین و پسران جاد و نصف قبیله مَنَسی در آنجا به کنار اُردن قربانگاهی بنا نمودند، قربانگاهی که عظمت چشمگیری داشت.

¹¹ و قوم اسرائیل خبر اين را شنيدند که اينک پسران رئوبین و پسران جاد و نصف قبیله مَنَسی، به مقابل سرزمين کَنعان، در حوالی اردن، در کناره‌ای که از آنِ قوم اسرائیل است، قربانگاهی بنا کرده‌اند.

¹² پس چون قوم اسرائیل اين را شنيدند، تمامی جماعت قوم در شيلوه جمع شدند تا برای مقابله ايشان برآيند.

¹³ و قوم اسرائیل فينِحاس پسر اِلعازار کاهن را نزد پسران رِئوبین و پسران جاد و نصف قبیله مَنَسی به سرزمين جلعاد فرستادند.

¹⁴ و با او ده رئيس، يعنی يک رئيس از هر خاندان پدران از تمامی قبایل اسرائیل را که هر يکی از ايشان رئيس خاندان پدران ايشان از طایفه‌های قوم اسرائیل بودند.

¹⁵ پس ايشان نزد پسران رئوبین و پسران جاد و نصف قبیله مَنَسی به سرزمين جلعاد آمدند و ايشان را مخاطب ساخته، گفتند:

¹⁶ «تمامی جماعت خداوند چنين می‌گويند: ”اين چه فتنه است که به خدای اسرائيل برپا کرده‌اید که امروز از پیروی خداوند برگشته‌ايد و برای خود قربانگاهی ساخته، امروز از خداوند رویگردان شده‌ايد؟

¹⁷ آيا گناه فِغور برای ما کم است که تا به امروز خود را از آن پاک نساخته‌ايم، اگر‌چه وبا در جماعت خداوند عارض شد.

¹⁸ شما امروز از پیروی خداوند برگشته‌ايد و واقع خواهد شد چون شما امروز از خداوند رویگردان شده‌ايد که او فردا بر تمامی جماعت اسرائيل غضب خواهد نمود.

¹⁹ و ليکن اگر زمين ملکيت شما نجس است، پس به زمين ملکيت خداوند که مسکن خداوند در آن ساکن است، عبور نماييد و در ميان ما ملک بگيريد و از خداوند رویگردان نشويد و از ما نيز رویگردان نشويد، در اين که قربانگاهی برای خود به غیر از قربانگاه يهوه خدای ما بنا کنيد.

²⁰ آيا عَخان پسر زِراح درباره چيز حرام خيانت نورزيد؟ پس بر تمامی جماعت اسرائيل غضب آمد و آن شخص در گناه خود تنها هلاک نشد.“»

²¹ آنگه پسران رِئوبین و پسران جاد و نصف قبیله مَنَسی در جواب رئیسان قبايل اسرائيل گفتند:

²² «يهوه خدای خدايان! يهوه خدای خدايان! او می‌داند و اسرائيل نیز بداند اگر اين کار از سر عصیان يا از سر خيانت بر خداوند بوده باشد، امروز ما را خلاصی مدهید،

²³ که برای خود قربانگاهی ساخته‌ايم تا از پیروی خداوند برگشته، قربانی سوختنی و هديه آردی بر آن بگذرانيم و قربانی​های سلامتی بر آن تقدیم کنیم؛ خود خداوند از ما بازخواست بنمايد.

²⁴ بلکه اين کار را از راه احتياط و هوشياری کرده‌ايم، زيرا گفتيم شايد در وقت آينده پسران شما به پسران ما بگويند: ”شما را با يهوه خدای اسرائيل چه کار است؟

²⁵ چونکه خداوند اُردن را در ميان ما و شما، ‌ای پسران رئوبین و پسران جاد حد گذارده است. پس شما را در خداوند نصیبی نيست.“ و پسران شما پسران ما را از ترس خداوند باز بدارند.

²⁶ پس گفتيم برای ساختن قربانگاهی به جهت خود تدارک ببينيم، نه برای قربانی سوختنی و نه برای سایر قربانی‌ها،

²⁷ بلکه تا در ميان ما و شما و در ميان نسلهای ما بعد از ما شاهد باشد تا عبادت خداوند را به حضور او با قربانی‌های سوختنی و قربانیهای سلامتی خود به‌ جا آوريم، تا در زمان آينده پسران شما به پسران ما نگويند که ”شما را در خداوند هيچ بهره‌ای نيست.“

²⁸ پس گفتيم اگر در زمان آينده به ما و به نسلهای ما چنين بگويند، آنگاه ما خواهيم گفت: ”نمونه قربانگاه خداوند را ببينيد که پدران ما ساختند، نه برای قربانی سوختنی و نه برای سایر قربانی‌ها، بلکه تا در ميان ما و شما شاهد باشد.“

²⁹ حاشا از ما که از خداوند روی گردانیم و امروز از متابعت خداوند برگرديم و قربانگاهی برای قربانی سوختنی و هديه آردی و قربانی به غیر از قربانگاه يهوه خدای ما که پيش روی مسکن اوست، بسازيم.»

³⁰ چون فينِحاس کاهن و سروران جماعت و رئیسان طایفه‌های اسرائيل که با او بودند، سخنی را که پسران رِئوبین و پسران جاد و قبیله مَنَسی گفته بودند، شنيدند، در نظر ايشان پسند آمد.

³¹ و فينِحاس پسر اِلعازار کاهن به پسران رِئوبین و پسران جاد و قبیله مَنَسی گفت: «امروز دانستيم که خداوند در ميان ماست، چونکه اين خيانت را بر خداوند نورزيده‌ايد. پس الان قوم اسرائیل را از دست خداوند خلاصی داديد.»

³² آنگاه فينِحاس پسر اِلعازار کاهن و سروران از نزد پسران رِئوبین و پسران جاد از سرزمين جلعاد به سرزمين کَنعان، نزد اسرائيل برگشته، اين خبر به ايشان رسانيدند.

³³ و اين کار به نظر قوم اسرائیل پسند آمد و قوم اسرائیل خدا را متبارک خواندند و دیگر از جنگ با رِئوبینیان و جادیان به منظور نابود کردن سرزمینی که ایشان در آن سکونت داشتند، سخنی نگفتند.

³⁴ و پسران رِئوبین و پسران جاد آن قربانگاه را شاهد ناميدند، زيرا که ”آن در ميان ما شاهد است که يهوه خداست.“