یونس 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

دعای یونس

¹ و یونس از شکم ماهی نزد یهوه خدای خود دعا نمود

² و گفت: «در تنگی خود خداوند را خواندم و مرا قبول فرمود. از شکم عالم مردگان التماس نمودم، و صدای مرا شنیدی.

³ زیرا که مرا به ژرفا در دل دریاها انداختی، و سیلها مرا احاطه نمود. تمامی خیزابها و موجهای تو بر من گذشت.

⁴ و گفتم: ”از چشم تو افتادم. لیکن معبد قُدس تو را باز خواهم دید.“

⁵ آبها مرا به زیر کشید تا جانم را بگیرد؛ ژرفا مرا در میان گرفت؛ خزه‌ها دور سرم پیچیده شد.

⁶ به بُن کوه‌ها فرو رفتم، و زمین به بندهای خود مرا برای همیشه در‌گرفت. اما تو، ‌ای یهوه خدایم، حیات مرا از گور بیرون کشیدی.

⁷ چون جان من در درونم بی‌تاب شد، خداوند را به یاد آوردم و دعای من نزد تو به معبد مقدست رسید.

⁸ آنانی که به بتهای پوچ ارزش می‌دهند، امیدشان را به محبت بی‌زوال ترک می‌نمایند.

⁹ اما من به آواز شکرگزاری برای تو قربانی خواهم گذرانید، و به آنچه نذر کردم، وفا خواهم نمود. نجات از آنِ خداوند است.»

¹⁰ پس خداوند ماهی را امر فرمود و ماهی یونس را بر خشکی قی کرد.