یوئیل 1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ کلام خداوند که بر یوئیل پسر فِتوئیل نازل شد:

هجوم ملخها

² ‌ای مشایخ، این را بشنوید! و ‌ای تمامی ساکنان سرزمین، این را گوش گیرید! آیا مثل این در روزهای شما یا در روزهای پدران شما واقع شده است؟

³ شما از این به پسران خود خبر بدهید، و فرزندان شما به فرزندان خویش و فرزندان ایشان به نسل بعدی.

⁴ آنچه از ملخ‌های جونده باقی ماند، ملخ‌های دونده می‌خورد؛ آنچه از ملخ‌های دونده باقی ماند، ملخ‌های جهنده می‌خورد، و آنچه از ملخهای جهنده باقی ماند، ملخ‌های فرو بلعنده می‌خورد.

⁵ ‌ای مستان، بیدار شده، گریه کنید، و ‌ای همه میگساران، به جهت عصیر انگور شیون نمایید، زیرا که از دهان شما بریده شده است.

⁶ زیرا که قومی قوی و بی‌شمار به سرزمین من هجوم می‌آورند. دندانهای ایشان، دندانهای شیر است و دندانهای نیش ایشان، دندانهای نیش ماده‌ شیر!

⁷ تاکستان مرا ویران، و انجیرهای مرا خراب کرده، و پوست آنها را به تمامی کنده، بیرون انداخته‌اند و شاخه‌های آنها سفید شده است.

⁸ مثل دختری که برای شوهر جوانی خود پلاس می‌پوشد، ماتم بگیر.

⁹ هدیه آردی و هدیه ریختنی از خانه خداوند ریشه​کن شده است. کاهنانی که خادمان خداوند هستند، ماتم می‌گیرند.

¹⁰ صحرا خشک شده و زمین ماتم می‌گیرد، زیرا گندم تلف شده و شیره خشک گردیده و روغن برباد شده است.

¹¹ ‌ای زارعان، خجل شوید، و ‌ای باغبانان، شیون نمایید، به جهت گندم و جو، زیرا محصول زمین تلف شده است.

¹² تاکها خشک و انجیرها برباد شده؛ انار و خرما و سیب و همه درختان صحرا خشک گردیده، زیرا خوشی از آدمیان رفته است.

دعوت به توبه

¹³ ‌ای کاهنان، پلاس در بر کرده، نوحه سر دهید، و ‌ای خادمان قربانگاه، شیون کنید، و ‌ای خادمان خدای من، داخل شده، در پلاس شب را به سر برید، زیرا که هدیه آردی و هدیه ریختنی از خانه خدای شما باز داشته شده است.

¹⁴ روزه را تعیین نمایید و محفل مقدس را فرا خوانید. مشایخ و تمامی ساکنان سرزمین را به خانه یهوه خدای خود جمع نموده، نزد خداوند التماس نمایید.

¹⁵ وای بر آن روز، زیرا روز خداوند نزدیک است و مثل هلاکتی از جانب قادر مطلق می‌آید.

¹⁶ آیا خوراک در مقابل چشمان ما ریشه​کن نشد، و سرور و شادمانی از خانه خدای ما؟

¹⁷ بذرها زیر کلوخها پوسید. مخزنها ویران و انبارها خراب شد، زیرا گندم تلف گردید.

¹⁸ چارپایان چه قدر ناله می‌کنند! و رمه‌های گاوان شوریده احوالند، چونکه مرتعی ندارند و گله‌های گوسفند نیز تلف شده‌اند.

¹⁹ ‌ای خداوند، نزد تو التماس می‌نمایم، زیرا که آتش، مرتع‌های صحرا را سوزانیده و شعله همه درختان صحرا را به آتش کشیده است.

²⁰ چارپایان صحرا به سوی تو نعره می‌زنند، زیرا که جویهای آب خشک شده، و آتش مرتعهای صحرا را سوزانیده است.