ایّوب 41 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده1 «آیا لِویاتان را با قلاب توانی کشید؟ یا زبانش را با ریسمان توانی فشرد؟ 2 آیا در بینی او مهار توانی کشید؟ یا چانه‌اش را با قلاب توانی سفت؟ 3 آیا او نزد تو التماس زیاد خواهد نمود؟ یا سخنان ملایم به تو خواهد گفت؟ 4 آیا با تو عهد خواهد بست یا او را برای بندگی دایمی خواهی گرفت؟ 5 آیا با او مثل گنجشک بازی توانی کرد؟ یا او را برای کنیزان خود توانی بست؟ 6 آیا جماعت صیادان بر سرش چانه خواهند زد؟ یا او را در میان تاجران تقسیم خواهند نمود؟ 7 آیا پوست او را به تیرها توانی پوشانید؟ یا سرش را به نیزه‌های ماهی‌گیران؟ 8 اگر دست خود را بر او بگذاری جنگ را به یاد خواهی داشت و دیگر نخواهی کرد. 9 اینک امید به او باطل است. آیا از دیدنش نیز آدمی نقش بر زمین نمی‌شود؟ 10 کسی اینقدر متهور نیست که او را برانگیزاند. پس کیست که در حضور من بایستد؟ 11 کیست که پیشی کشیده چیزی به من داده، تا به او رد نمایم؟ هر چه زیر آسمان است از آن من می‌باشد. 12 درباره اعضایش خاموش نخواهم شد و از نیروی زیاد و اندام او خبر خواهم داد. 13 کیست که روی لباس او را باز تواند نمود؟ و کیست که در میان دو صف دندانش داخل شود؟ 14 کیست که درهای چهره‌اش را بگشاید؟ دایره دندانهایش هولناک است. 15 سپرهای نیرومندش فخر او می‌باشد، با مهر محکم وصل شده است. 16 با یکدیگر چنان چسبیده‌اند که باد از میان آنها نمی گذرد. 17 با همدیگر چنان وصل شده‌اند و چنان یکدیگر را گرفته‌اند که جدا نمی‌شوند. 18 از عطسه های او نور ساطع می‌گردد و چشمان او مثل پلکهای سحر است. 19 از دهانش مشعلها بیرون می‌آید و شعله‌های آتش برمی‌جهد. 20 از بینی‌های او دود برمی‌آید مثل دیگ جوشنده و پاتیل. 21 از نفس او اخگرها افروخته می‌شود و از دهانش شعله بیرون می‌آید. 22 بر گردنش قوت نشیمن دارد، و هیبت پیش رویش رقص می‌نماید. 23 طبقات گوشت او به هم چسبیده است، و بر وی استوار است که جنبش نمی‌خورد. 24 دلش مثل سنگ استوار است، و مانند سنگ زیرین آسیا محکم می‌باشد. 25 چون او برمی‌خیزد، نیرومندان هراسان می‌شوند، و از ترس بی‌خود می‌گردند. 26 اگر شمشیر به او انداخته شود، اثر نمی‌کند، و نه نیزه و نه زوبین و نه تیر. 27 آهن را مثل کاه می‌شمارد و برنج را مانند چوب پوسیده. 28 تیرهای کمان او را فرار نمی‌دهد و سنگهای فلاخن نزد او به کاه مبدل می‌شود. 29 پشتیبان مثل کاه شمرده می‌شود و بر تکانهای زوبین می‌خندد. 30 در زیرش پاره‌های سفال تیز است و همچون خرمنکوب پر از میخ، بر گل علامت می‌گذارد. 31 لجه را مثل دیگ می‌جوشاند و دریا را مانند پاتیل عطاران می‌گرداند. 32 راه را در عقب خویش تابان می‌سازد به گونه‌ای که اعماق را سفیدموی گمان می‌برند. 33 بر روی خاک نظیر او نیست، که بدون ترس آفریده شده باشد. 34 بر هر چیز بلند نظر می‌افکند و بر تمامی حیوانات سرکش پادشاه است.» |
@ 2024 Korpu Company