ایّوب 34 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ پس اِلیهو به صحبت ادامه داده، گفت:

² «ای حکیمان، سخنان مرا بشنوید، و ‌ای عارفان، به من گوش گیرید.

³ زیرا گوش، سخنان را امتحان می‌کند، چنانکه کام، خوراک را می‌چشد.

⁴ انصاف را برای خود اختیار کنیم، و در میان خود نیکویی را بفهمیم.

⁵ چونکه ایوب گفته است که ”بی‌گناه هستم. و خدا داد مرا از من برداشته است.

⁶ هرچند انصاف با من است، دروغگو شمرده شده‌ام، و هرچند بی‌تقصیرم، جراحت من علاج ناپذیر است.“

⁷ کدام شخص مثل ایوب است که ریشخند را مثل آب می‌نوشد؟

⁸ که در رفاقت بدکاران سالک می‌شود، و با مردان شریر رفتار می‌نماید؟

⁹ زیرا گفته است: ”انسان را فایده‌ای نیست که رضامندی خدا را بجوید.“

¹⁰ پس الان ‌ای صاحبان فهم، مرا بشنوید، به دور باد از خدا که بدی کند. و از قادر مطلق، که ظلم نماید.

¹¹ زیرا که انسان را مطابق عملش مکافات می‌دهد، و بر هر کس مطابق راهش می‌رساند.

¹² و به درستی که خدا بدی نمی‌کند، و قادر مطلق انصاف را منحرف نمی‌سازد.

¹³ کیست که زمین را به او تفویض نموده، و کیست که تمامی ربع مسکون را به او سپرده باشد.

¹⁴ اگر او دل خود را به وی مشغول سازد، اگر روح و نفس خویش را نزد خود باز گیرد،

¹⁵ تمامی بشر با هم هلاک می‌شوند و انسان به خاک برمی​گردد.

¹⁶ پس اگر فهم داری این را بشنو، و به صدای کلام من گوش ده.

¹⁷ آیا کسی ‌که از انصاف نفرت دارد، سلطنت خواهد نمود؟ و آیا عادل بزرگ را به گناه اسناد می‌دهی؟

¹⁸ آیا به پادشاه گفته می‌شود که ”رذل هستی،“ یا به نجیبان که ”شریر می‌باشید؟“

¹⁹ پس چگونه به آنکه امیران را طرفداری نمی‌نماید و دولتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد. زیرا که تمامی ایشان عمل دستهای او هستند؟

²⁰ در لحظه‌ای در نصف شب می‌میرند. قوم پریشان شده، می‌گذرند، و نیرومندان بی‌واسطه دست انسان هلاک می‌شوند.

²¹ زیرا چشمان او بر راههای انسان می‌باشد، و تمامی قدمهایش را می‌نگرد.

²² هیچ ظلمت یا سایه مرگی نیست که خطاکاران خویشتن را در آن پنهان نمایند.

²³ زیرا اندک زمانی بر کسی تأمل نمی‌کند تا او پیش خدا به محاکمه بیاید.

²⁴ نیرومندان را بدون بازخواست خُرد می‌کند، و دیگران را به‌ جای ایشان قرار می‌دهد.

²⁵ بدون شک کارهای ایشان را تشخیص می‌نماید، و شبانگاه ایشان را واژگون می‌سازد تا هلاک شوند.

²⁶ به‌ جای شریران ایشان را می‌زند، در مکان نظرکنندگان.

²⁷ از آن جهت که از پیروی او منحرف شدند، و به هیچ یک از طریقهای او اعتنا ننمودند.

²⁸ تا فریاد فقیر را به او برسانند، و او فغان مسکینان را بشنود.

²⁹ چون او آرامی دهد کیست که در اضطراب اندازد، و چون روی خود را بپوشاند کیست که او را تواند دید. خواه به قومی خواه به انسانی مساوی است،

³⁰ تا مردمان خدانشناس سلطنت ننمایند و قوم را به دام گرفتار نسازند.

³¹ لیکن آیا کسی هست که به خدا بگوید: ”سزا یافتم، دیگر عصیان نخواهم ورزید.

³² و آنچه را که نمی بینم تو به من بیاموز، و اگر گناه کردم بار دیگر نخواهم نمود؟“

³³ آیا مطابق رای تو جزا داده، خواهد گفت: چونکه تو رد می‌کنی پس تو اختیار کن و نه من. و آنچه درست می‌دانی، بگو.

³⁴ صاحبان فهم به من خواهند گفت، بلکه هر مرد حکیمی که مرا می‌شنود

³⁵ که ایوب بدون معرفت حرف می‌زند و کلام او از روی تعقل نیست.

³⁶ کاش که ایوب تا به آخر آزموده شود، زیرا که مثل شریران جواب می‌دهد.

³⁷ چونکه بر گناه خود طغیان را زیاده می‌کند و در میان ما دستک می‌زند و به ضد خدا سخنان بسیار می‌گوید.»