ایّوب 33 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ «لیکن ‌ای ایوب، سخنان مرا گوش نما. و به تمامی کلام من گوش بگیر.

² اینک الان دهان خود را گشودم، و زبانم در کامم صحبت کرد.

³ کلام من موافق راستی قلبم خواهد بود. و لبهایم به معرفت خالص صحبت خواهد نمود.

⁴ روح خدا مرا آفریده، و نفس قادر مطلق مرا زنده ساخته است.

⁵ اگر می‌توانی مرا جواب ده، و پیش روی من، کلام را ترتیب داده بایست.

⁶ اینک من مثل تو از خدا هستم. و من نیز از گل سرشته شده‌ام.

⁷ اینک هیبت من تو را نخواهد ترسانید، و وقار من بر تو سنگین نخواهد شد.

⁸ یقین در گوش من سخن گفتی و صدای کلام تو را شنیدم

⁹ که گفتی ”من زکی و بی‌تقصیر هستم. من پاک هستم و در من گناهی نیست.

¹⁰ اینک او علتها بر من می‌جوید. و مرا دشمن خود می‌شمارد.

¹¹ پایهایم را در کُنده می‌گذارد و همه راههایم را مراقبت می‌نماید.“

¹² اینک، در این امر تو صادق نیستی. من تو را جواب می‌دهم، زیرا خدا از انسان بزرگتر است.

¹³ چرا با او جرّ و بحث می‌نمایی، از این جهت که از همه کارهای خود اطلاع نمی‌دهد؟

¹⁴ زیرا خدا یک دفعه صحبت می‌کند، بلکه دو دفعه و انسان ملاحظه نمی‌نماید.

¹⁵ در خواب، در رویای شب، چون خواب سنگین بر انسان چیره می‌شود، حینی که در بستر خود در خواب می‌باشد.

¹⁶ آنگاه گوشهای انسان را می‌گشاید و تنبیه ایشان را ختم می‌سازد.

¹⁷ تا انسان را از کارهایش برگرداند و تکبّر را از مردمان بپوشاند.

¹⁸ جان او را از حفره نگاه می‌دارد و حیات او را از هلاکت شمشیر.

¹⁹ با درد در بستر خود سرزنش می‌گردد، و اضطراب دایمی در استخوانهای او است.

²⁰ پس جان او نان را بیزار است و نفس او خوراک لذیذ را.

²¹ گوشت او چنان فرسوده شد که دیده نمی‌شود و استخوانهای وی که دیده نمی شد، برهنه گردیده است.

²² جان او به حفره نزدیک می‌شود و حیات او به هلاک کنندگان.

²³ اگر برای وی یکی به منزله هزار فرشته یا متوسطی باشد، تا آنچه را که برای انسان راست است به وی اعلان نماید،

²⁴ آنگاه بر او ترحم نموده، خواهد گفت: ”او را از فرو رفتن به عالم مردگان برهان، من غرامتی پیدا نموده‌ام.“

²⁵ گوشت او از گوشت طفل لذیذتر خواهد شد. و به دوران جوانی خود خواهد برگشت.

²⁶ نزد خدا استغاثه کرده، او را قبول خواهد فرمود، و روی او را با شادمانی خواهد دید. و عدالت انسان را به او رد خواهد نمود.

²⁷ پس در میان مردمان سرود خوانده، خواهد گفت: ”گناه کردم و راستی را منحرف ساختم، و مکافات آن به من نرسید.

²⁸ نفس مرا از فرورفتن به عالم مردگان فدیه داد، و جان من، نور را مشاهده می‌کند.“

²⁹ اینک همه این چیزها را خدا به عمل می‌آورد، دو دفعه و سه دفعه با انسان.

³⁰ تا جان او را از هلاکت برگرداند و او را از نور زندگان، نورانی سازد.

³¹ ‌ای ایوب، متوجه شده، مرا بشنو، و خاموش باش تا من سخن رانم.

³² اگر سخنی داری به من جواب بده، سخن بگو، زیرا می‌خواهم تو را تبرئه کنم.

³³ و اگر نه، تو مرا بشنو. خاموش باش تا حکمت را به تو تعلیم دهم.»