ایّوب 28 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ «یقین برای نقره معدنی است، و به جهت طلا جایی است که آن را به کوره می‌گذارند.

² آهن از خاک گرفته می‌شود و مس از سنگ گداخته می‌گردد.

³ مردم برای تاریکی حد می گذارند و تا نهایت تمام تفتیش می‌نمایند، تا به سنگهای ظلمت سخت و سایه مرگ.

⁴ معدنی دور از ساکنان زمین می‌کنند، از رهگذران فراموش می‌شوند و دور از مردمان آویخته شده، به هر طرف متحرک می‌گردند.

⁵ از زمین نان بیرون می‌آید، و اعماقش مثل آتش سرنگون می‌شود.

⁶ سنگهایش مکان یاقوت کبود است و شمشهای طلا دارد.

⁷ آن راه را هیچ مرغ شکاری نمی‌داند، و چشم شاهین آن را ندیده است،

⁸ و جانوران درنده بر آن قدم نزده‌اند، و شیر غران بر آن گذر نکرده.

⁹ دست خود را به سنگ خارا دراز می‌کنند، و کوه‌ها را از بیخ برمی‌کنند.

¹⁰ نهرها از صخره‌ها می‌کنند و چشم ایشان هر چیز نفیس را می‌بیند.

¹¹ نهرها را از تراوش می‌بندند و چیزهای پنهان شده را به روشنایی بیرون می‌آورند.

¹² اما حکمت از کجا پیدا می‌شود؟ و جای فهم کجا است؟

¹³ انسان قیمت آن را نمی‌داند و در زمین زندگان پیدا نمی‌شود.

¹⁴ ژرفا می‌گوید: ”در من نیست“، و دریا می‌گوید : ”نزد من نمی‌باشد.“

¹⁵ زر خالص به عوضش داده نمی‌شود و نقره برای قیمتش سنجیده نمی‌گردد.

¹⁶ به زر خالص اوفیر آن را قیمت نتوان کرد، و نه به عقیق گرانبها و یاقوت کبود.

¹⁷ با طلا و شیشه آن را برابر نتوان کرد، و زیورهای طلای خالص بدل آن نمی‌شود.

¹⁸ از مرجان و بلور سخن نتوان گفت؛ قیمت حکمت از لعل گرانتر است.

¹⁹ زِبَرجد حبش با آن مساوی نمی‌شود و به زر خالص سنجیده نمی‌گردد.

²⁰ پس حکمت از کجا می‌آید؟ و مکان فهم کجا است؟

²¹ از چشم تمامی زندگان پنهان است، و از پرندگان هوا مخفی می‌باشد.

²² اَبَدون و مرگ می‌گویند که ”آوازه آن را به گوش خود شنیده‌ایم.“

²³ خدا راه آن را درک می‌کند و او مکانش را می‌داند.

²⁴ زیرا که او تا کرانه‌های زمین می‌نگرد و آنچه را که زیر تمامی آسمان است، می‌بیند.

²⁵ تا وزن از برای باد قرار دهد، و آبها را به میزان بپیماید.

²⁶ هنگامی که قانونی برای باران قرار داد، و راهی برای مسیر رعد،

²⁷ آنگاه آن را دید و آن را بیان کرد. آن را مهیا ساخت و هم تفتیشش نمود.

²⁸ و به انسان گفت: ”اینک ترس خداوند حکمت است، و از بدی دوری نمودن، فهم می‌باشد.»