ایّوب 19 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ایوب

¹ آنگاه ایوب در جواب گفت:

² «تا به کی جان مرا می‌رنجانید؟ و مرا به سخنان خود فرسوده می‌سازید؟

³ دهمین بار است که مرا متهم نمودید، و خجالت نمی‌کشید که با من به بدی رفتار می‌کنید؟

⁴ حتی اگر به راستی هم که خطا کرده‌ام، خطای من نزد من می‌ماند.

⁵ اگر به راستی بر من تکبّر نمایید و عار مرا بر من اثبات کنید،

⁶ پس بدانید که خدا شکایت مرا منحرف ساخته، و به دام خود مرا احاطه نموده است.

⁷ اینک از ظلم، التماس می‌نمایم و قبول نمی‌شوم و التماس می‌کنم و دادرسی نیست.

⁸ طریق مرا حصار نموده است که از آن نمی‌توانم گذشت و بر راههای من تاریکی را گذارده است.

⁹ جلال مرا از من کنده است و تاج را از سر من برداشته،

¹⁰ مرا از هر طرف خراب نموده، پس هلاک شدم. و مثل درخت، ریشه امید مرا کنده است.

¹¹ خشم خود را بر من افروخته، و مرا یکی از دشمنان خود شمرده است.

¹² لشکرهای او با هم می‌آیند و راه خود را بر من بلند می‌کنند و به اطراف خیمه من اردو می‌زنند.

¹³ برادرانم را از نزد من دور کرده است و آشنایانم از من به تمامی بیگانه شده‌اند.

¹⁴ خویشانم مرا ترک نموده و آشنایانم مرا فراموش کرده‌اند.

¹⁵ میهمانان خانه‌ام و کنیزانم مرا غریب می‌شمارند، و در نظر ایشان بیگانه شده‌ام.

¹⁶ غلام خود را صدا می‌کنم و مرا جواب نمی‌دهد، اگر‌چه او را به دهان خود التماس بکنم.

¹⁷ نفس من نزد زنم منفور شده است و التماس من نزد فرزندان رَحِم مادرم.

¹⁸ بچه‌های کوچک نیز مرا حقیر می شمارند و چون برمی‌خیزم، به ضد من حرف می‌زنند.

¹⁹ همه اهل مشورتم از من نفرت می‌نمایند، و کسانی را که دوست می‌داشتم، از من برگشته‌اند.

²⁰ استخوانم به پوست و گوشتم چسبیده است، و با پوست دندانهای خود خلاصی یافته‌ام.

²¹ بر من ترحم کنید! ترحم کنید، شما، ‌ای دوستانم! زیرا دست خدا مرا زده است.

²² چرا مثل خدا بر من جفا می‌کنید و از گوشت من سیر نمی‌شوید.

²³ کاش که سخنانم الان نوشته می‌شد! کاش که در کتابی ثبت می‌گردید،

²⁴ و با قلم آهنین و سرب بر صخره‌ای تا به ابد کنده می‌شد!

²⁵ و من می‌دانم که ولی من زنده است، و در دوران آخر، بر زمین خواهد برخاست.

²⁶ و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون بدنم نیز خدا را خواهم دید.

²⁷ و من او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر او خواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگر‌چه اعماق وجودم در درونم تلف شده باشد.

²⁸ اگر بگویید: ”چگونه بر او جفا نماییم و حال آنکه اصل امر در خود اوست؟“

²⁹ پس از شمشیر بترسید، زیرا که سزاهای شمشیر غضبناک است، تا دانسته باشید که داوری خواهد بود.»