ایّوب 16 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ایوب

¹ ایوب در جواب گفت:

² «بسیار چیزها مثل این شنیدم. همه شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید.

³ آیا سخنان پوچ را انتها نخواهد شد؟ و کیست که تو را به جواب دادن تحریک می‌کند؟

⁴ من نیز مثل شما می‌توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سر خود را بر شما بجنبانم،

⁵ لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما را رفع می‌نمود.

⁶ اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ و اگر ساکت شوم، مرا چه راحت حاصل می‌شود؟

⁷ لیکن الان او مرا خسته نموده است. تو تمامی جماعت مرا ویران ساخته‌ای.

⁸ مرا سخت گرفتی و این بر من شاهد شده است. و لاغری من به ضد من برخاسته، روبرویم شهادت می‌دهد.

⁹ در غضب خود مرا دریده و بر من جفا نموده است. دندانهایش را بر من افشرده و مثل دشمنم چشمان خود را بر من تیز کرده است.

¹⁰ دهان خود را بر من گشوده‌اند، بر رخسار من سیلی زده‌اند، به ضد من گرد آمده‌اند.

¹¹ خدا مرا به ‌دست ظالمان تسلیم نموده، و مرا به ‌دست شریران افکنده است.

¹² چون در راحت بودم، مرا پاره پاره کرده است، و گردن مرا گرفته، مرا خرد کرده، و مرا برای هدف خود برپا نموده است.

¹³ تیرهایش مرا احاطه کرد. اعماق وجودم را پاره می‌کند و شفقت نمی‌نماید. و زهره مرا به زمین می‌ریزد.

¹⁴ مرا زخم بر زخم، مجروح می‌سازد و مثل جنگاور، بر من حمله می‌آورد.

¹⁵ بر پوست خود پلاس دوخته‌ام، و شاخ خود را در خاک خوار نموده‌ام.

¹⁶ روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه مرگ است.

¹⁷ اگر‌چه هیچ بی‌انصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است.

¹⁸ ‌ای زمین، خون مرا مپوشان، و التماس مرا آرام نباشد.

¹⁹ الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اوج آسمان.

²⁰ دوستانم مرا مسخره می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد.

²¹ کاش کسی برای انسان نزد خدا دفاع کند، مثل آدمیان که برای همسایه خود می‌نماید.

²² زیرا سالهای اندک سپری می‌شود، و آنگاه به راهی که بر نمی‌گردم، خواهم رفت.