ایّوب 13 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ «اینک چشم من همه این چیزها را دیده، و گوش من آنها را شنیده و فهمیده است.

² چنانکه شما می‌دانید من هم می‌دانم. و من کمتر از شما نیستم.

³ لیکن می‌خواهم با قادر مطلق سخن گویم. و آرزو دارم که با خدا مجادله نمایم.

⁴ اما شما دروغها جعل می‌کنید، و تمامی شما طبیبان باطل هستید.

⁵ کاش که شما به تمام ساکت می‌شدید که این برای شما حکمت می‌بود.

⁶ پس دلیل مرا بشنوید. و شکایت لبهایم را گوش گیرید.

⁷ آیا برای خدا به بی‌انصافی سخن خواهید راند؟ و به جهت او با فریب صحبت خواهید نمود؟

⁸ آیا برای او طرفداری خواهید نمود؟ و به جهت خدا دعوی خواهید کرد؟

⁹ آیا نیکو است که او شما را تفتیش نماید؟ یا چنانکه انسان را فریب می‌‌دهند، او را فریب می‌دهید؟

¹⁰ به یقین شما را توبیخ خواهد کرد، اگر در خفا طرفداری نمایید.

¹¹ آیا جلال او شما را هراسان نخواهد ساخت؟ و هیبت او بر شما چیره نخواهد شد؟

¹² سخنان نغز شما، مَثَل‌های غبار است. و حصارهای شما، حصارهای گلی است.

¹³ ساکت شوید و من سخن خواهم گفت. و هر چه خواهد، بر من واقع شود.

¹⁴ چرا گوشت خود را به دندانم بگیرم و جان خود را در دستم بنهم؟

¹⁵ اگر چه مرا بکشد، برای او انتظار خواهم کشید. لیکن راه خود را به حضور او ثابت خواهم ساخت.

¹⁶ این نیز برای من نجات خواهد شد. زیرا که شخص خدانشناس به حضور او حاضر نمی‌شود.

¹⁷ بشنوید! سخنان مرا بشنوید. و شکایت من به گوشهای شما برسد.

¹⁸ اینک الان شکایت خود را آماده ساختم. و می‌دانم که عادل شمرده خواهم شد.

¹⁹ کیست که با من دشمنی کند؟ پس خاموش شده جان را تسلیم خواهم کرد.

²⁰ فقط دو چیز به من مکن. آنگاه خود را از حضور تو پنهان نخواهم ساخت.

²¹ دست خود را از من دور کن. و هیبت تو مرا هراسان نسازد.

²² آنگاه بخوان و من جواب خواهم داد، یا اینکه من بگویم و تو مرا جواب بده.

²³ خطایا و گناهانم چقدر است؟ تقصیر و گناه مرا به من بشناسان.

²⁴ چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ و مرا دشمن خود می‌شماری؟

²⁵ آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌‌ترسانی؟ و کاه خشک را تعقیب می‌کنی؟

²⁶ زیرا که چیزهای تلخ را به ضد من می‌نویسی، و گناهان جوانی‌ام را نصیب من می‌سازی.

²⁷ و پایهای مرا در کُنده می‌گذاری، و تمامی راههایم را نشان می‌کنی و گرد کف پاهایم خط می‌کشی؛

²⁸ و حال آنکه مثل چیز گندیده فاسد، و مثل جامه بید خورده هستم.