یوحنا 12 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

مریم عیسی را تدهین می‌کند

¹ پس شش روز قبل از عید پِسَخ، عیسی به بِیت‌عَنیا آمد، جایی که ایلعازر مرده را از مردگان برخیزانیده بود.

² و برای او در آنجا شام حاضر کردند و مارتا خدمت می‌کرد و ایلعازر یکی از مجلسیان با او بود.

³ آنگاه مریم پیمانه‌ای از عطر سنبل خالص گرانبها گرفته، بر پایهای عیسی مالید و پایهای او را با مویهای خود خشکانید، چنانکه خانه از بوی عطر پر شد.

⁴ پس یکی از شاگردان او یعنی یهودای اِسخَریوطی، پسر شمعون که تسلیم ‌کننده وی بود، گفت:

⁵ «برای چه این عطر به سیصد دینار فروخته نشد تا به فقرا داده شود؟»

⁶ و این را نه از آنرو گفت که در قید فقرا بود، بلکه از آنرو که دزد بود و کیسهٔ پول در نزد او بود و از آنچه در آن انداخته می‌شد، برمی‌داشت.

⁷ عیسی گفت: «او را واگذار، زیرا که برای روز کفن من این را نگاه داشته است.

⁸ زیرا که فقرا همیشه با شما می‌باشند و امّا من همه وقت با شما نیستم.»

⁹ پس جمعی زیاد از یهود چون دانستند که عیسی در آنجا است آمدند، نه برای عیسی و بس، بلکه تا ایلعازر را نیز که از مردگانش برخیزانیده بود، ببینند.

¹⁰ آنگاه سران کاهنان شورا کردند که ایلعازر را نیز بکشند.

¹¹ زیرا که بسیاری از یهودیه ‌به خاطر او می‌رفتند و به عیسی ایمان می‌آوردند. (متّی 21‏:4‏-9؛ مَرقُس 11‏:7‏-10؛ لوقا 19‏:35‏-38)

ورود پیروزمندانه

(متّی 21‏:4‏-9؛ مَرقُس 11‏:7‏-10؛ لوقا 19‏:35‏-38)

¹² فردای آن روز چون گروه بسیاری که برای عید آمده بودند، شنیدند که عیسی به اورشلیم می‌آید،

¹³ شاخه‌های نخل را گرفته به استقبال او بیرون آمدند و فریاد می​زدند: «هوشیعانا! مبارک باد پادشاه اسرائیل که به اسم خداوند می‌آید.»

¹⁴ و عیسی کره الاغی یافته، بر آن سوار شد، چنانکه نوشته شده است که:

¹⁵ «ای دختر صهیون مترس! اینک پادشاه تو سوار بر کرّه الاغی می‌آید.»

¹⁶ و شاگردانش ابتدا این چیزها را نفهمیدند، لکن چون عیسی جلال یافت، آنگاه به‌ خاطر آوردند که این چیزها دربارهٔ او نوشته شده است و همچنان با او کرده بودند.

¹⁷ و گروهی که با او بودند، شهادت دادند که ایلعازر را از قبر خوانده، او را از مردگان برخیزانیده است.

¹⁸ و به خاطر همین نیز آن گروه او را استقبال کردند، زیرا شنیده بودند که آن معجزه را نموده بود.

¹⁹ پس فریسیان به یکدیگر گفتند: «نمی‌بینید که هیچ نفع نمی‌برید؟ اینک تمام عالم از پی او رفته‌اند!»

²⁰ و از آن کسانی که در عید برای عبادت آمده بودند، بعضی یونانی بودند.

²¹ ایشان نزد فیلیپُس که از بِیت‌صیدای جلیل بود، آمدند و سؤال کرده، گفتند: «ای آقا، می‌خواهیم عیسی را ببینیم.»

²² فیلیپُس آمد و به آندریاس گفت و آندریاس و فیلیپُس به عیسی گفتند.

²³ عیسی در جواب ایشان گفت: «آن ساعت رسیده است که پسر انسان جلال یابد.

²⁴ به راستی به شما می‌گویم، اگر دانهٔ گندم که در زمین می‌افتد نمیرد، تنها ماند، لیکن اگر بمیرد، ثمر بسیار آورد.

²⁵ کسی ‌که جان خود را دوست دارد، آن را هلاک کند و هر ‌که در این جهان جان خود را دشمن دارد، تا حیات جاودانی آن را نگاه خواهد داشت.

²⁶ اگر کسی مرا خدمت کند، مرا پیروی بکند و جایی که من می‌باشم آنجا خادم من نیز خواهد بود؛ و هر ‌که مرا خدمت کند، پدر او را حرمت خواهد داشت.

²⁷ الان جان من پریشان است و چه بگویم: 'ای پدر، مرا از این ساعت رستگار کن.'؟ لکن به خاطر همین امر تا این لحظه رسیده‌ام.

²⁸ ‌ای پدر اسم خود را جلال بده!» ناگاه صدایی از آسمان در‌ رسید که: «جلال دادم و باز جلال خواهم داد.»

²⁹ پس گروهی که حاضر بودند، این را شنیده، گفتند: «رعد شد!» و دیگران گفتند: «فرشته‌ای با او صحبت کرد!»

³⁰ عیسی در جواب گفت: «این صدا از برای من نیامد، بلکه برای شما.

³¹ اکنون داوری این جهان است و الان رئیس این جهان بیرون افکنده می‌شود.

³² و من اگر از زمین بلند کرده شوم، همه را به سوی خود خواهم کشید.»

³³ و این را گفت کنایه از آن نوع مرگ که می‌بایست بمیرد.

³⁴ پس همه به او جواب دادند: «ما از تورات شنیده‌ایم که مسیح تا به ابد باقی می‌ماند. پس چگونه تو می‌گویی که پسر انسان باید بالا کشیده شود؟ کیست این پسر انسان؟»

³⁵ آنگاه عیسی به ایشان گفت: «اندک زمانی نور با شماست. پس مادامی که نور با شماست، راه بروید تا ظلمت شما را فرو نگیرد؛ و کسی ‌که در تاریکی راه می‌رود، نمی‌داند به کجا می‌رود.

³⁶ مادامی که نور با شماست به نور ایمان آورید تا پسران نور گردید.» عیسی چون این را بگفت، رفته خود را از ایشان مخفی ساخت.

³⁷ و با اینکه پیش روی ایشان چنین معجزات بسیار نموده بود، به او ایمان نیاوردند.

³⁸ تا کلامی که اِشَعیای نبی گفت به انجام خود رسد: «ای خداوند، کیست که خبر ما را باور کرد و بازوی خداوند به که آشکار گردید؟»

³⁹ و از آن جهت نتوانستند ایمان آورند، زیرا که اِشَعیا نیز گفت:

⁴⁰ «چشمان ایشان را کور کرد و دلهای ایشان را سخت ساخت تا به چشمان خود نبینند و به دلهای خود نفهمند و برنگردند تا ایشان را شفا دهم.»

⁴¹ این کلام را اِشَعیا گفت وقتی که جلال او را دید و درباره او صحبت کرد.

⁴² لیکن با وجود این، بسیاری از بزرگان نیز به او ایمان آوردند، امّا به خاطر فریسیان اقرار نکردند که مبادا از کنیسه بیرون شوند.

⁴³ زیرا که جلال خلق را بیشتر از جلال خدا دوست می‌داشتند.

⁴⁴ آنگاه عیسی ندا کرده، گفت: «آنکه به من ایمان آوَرَد، نه به من بلکه به آنکه مرا فرستاده است، ایمان آورده است.

⁴⁵ و کسی ‌که مرا دید، فرستنده مرا دیده است.

⁴⁶ من نوری در جهان آمدم تا هر ‌که به من ایمان آوَرَد، در ظلمت نماند.

⁴⁷ و اگر کسی کلام مرا شنید و ایمان نیاورد، من بر او داوری نمی‌کنم، زیرا که نیامده‌ام تا جهان را داوری کنم، بلکه تا جهان را نجات‌ بخشم.

⁴⁸ هر که مرا حقیر شمارد و کلام مرا قبول نکند، کسی هست که در حق او داوری کند، همان کلامی که گفتم در روز قیامت بر او داوری خواهد کرد.

⁴⁹ از آنرو که من از خود نگفتم، لیکن پدری که مرا فرستاد، به من فرمان داد که چه بگویم و به چه چیز صحبت کنم.

⁵⁰ و می‌دانم که فرمان او حیات جاودانی است. پس آنچه من می‌گویم، چنانکه پدر به من گفته است، صحبت می‌کنم.»