یوحنا 11 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

مرگ ایلعازر

¹ و شخصی ایلعازر نام، بیمار بود، از اهل بِیت‌عَنیا که ده مریم و خواهرش مارتا بود.

² و مریم آن است که خداوند را به عطر، عطرآگین ساخت و پایهای او را به موی خود خشکانید که برادرش ایلعازر بیمار بود.

³ پس خواهرانش نزد او فرستاده، گفتند: «ای آقا، اینک آن که او را دوست می‌داری، بیمار است.»

⁴ چون عیسی این را شنید گفت: «این بیماری تا به مرگ نیست، بلکه برای جلال خدا تا پسر خدا از آن جلال یابد.»

⁵ و عیسی مارتا و خواهرش و ایلعازر را دوست می‌داشت.

⁶ پس چون شنید که بیمار است در جایی که بود، دو روز توقف نمود.

⁷ و بعد از آن به شاگردان خود گفت: «باز به یهودیه برویم.»

⁸ شاگردان او را گفتند: «استاد، الان یهودیان می‌خواستند تو را سنگسار کنند؛ و آیا باز می‌خواهی به آنجا بروی؟»

⁹ عیسی جواب داد: «آیا ساعتهای روز دوازده نیست؟ اگر کسی در روز راه رود لغزش نمی‌خورد، زیرا که نور این جهان را می‌بیند.

¹⁰ لیکن اگر کسی در شب راه رود، لغزش خورد، زیرا که نور در او نیست.»

¹¹ این را گفت و بعد از آن به ایشان فرمود: «دوست ما ایلعازر در خواب است. امّا می‌روم تا او را بیدار کنم.»

¹² شاگردان او گفتند: «ای آقا، اگر خوابیده است، شفا خواهد یافت.»

¹³ امّا عیسی دربارهٔ مرگ او سخن گفت و ایشان گمان بردند که از آرامی خواب می‌گوید.

¹⁴ آنگاه عیسی آشکارا به ایشان گفت: «ایلعازر مرده است.

¹⁵ و برای شما شادمانم که در آنجا نبودم تا ایمان آرید. ولی نزد او برویم.»

¹⁶ پس توما که به ‌معنی دوقلو باشد، به هم شاگردان خود گفت: «ما نیز برویم تا با او بمیریم.»

¹⁷ پس چون عیسی آمد، یافت که چهار روز است که ایلعازَر در قبر می‌باشد.

¹⁸ و بِیت‌عَنیا نزدیک اورشلیم بود، نزدیک به پانزده تیر پرتاب.

¹⁹ و بسیاری از یهود نزد مارتا و مریم آمده بودند تا به خاطر برادرشان، ایشان را تسلی دهند.

²⁰ و چون مارتا شنید که عیسی می‌آید، او را استقبال کرد. لیکن مریم در خانه نشسته ماند.

²¹ پس مارتا به عیسی گفت: «ای آقا، اگر در اینجا می‌بودی، برادر من نمی‌مرد.

²² لیکن الان نیز می‌دانم که هر چه از خدا طلب کنی، خدا آن را به تو خواهد داد.»

²³ عیسی به او گفت: «برادر تو خواهد برخاست.»

²⁴ مارتا به وی گفت: «می‌دانم که در قیامت، در روز آخرت خواهد برخاست.»

²⁵ عیسی به او گفت: «من قیامت و حیات هستم. هر ‌که به من ایمان آورد، اگر مرده باشد، زنده گردد.

²⁶ و هر ‌که زنده بود و به من ایمان آوَرَد، تا به ابد نخواهد مرد. آیا این را باور می‌کنی؟»

²⁷ او گفت: «بلی، ‌ای آقا، من ایمان دارم که تو هستی مسیح پسر خدا که در جهان آینده است.»

²⁸ و چون این را گفت، رفت و خواهر خود مریم را در پنهانی خوانده، گفت: «استاد آمده است و تو را می‌خواند.»

²⁹ مریم چون این را بشنید، به سرعت برخاسته، نزد او آمد.

³⁰ و عیسی هنوز وارد ده نشده بود، بلکه در جایی بود که مارتا او را ملاقات کرد.

³¹ و یهودیانی که در خانه با او بودند و او را تسلّی می‌دادند، چون دیدند که مریم برخاسته، با شتاب بیرون می‌رود، از عقب او آمده، گفتند: «به‌ سر قبر می‌رود تا در آنجا گریه کند.»

³² و مریم چون به ‌جایی که عیسی بود رسید، او را دیده، بر قدمهای او افتاد و به او گفت: «ای آقا، اگر در اینجا می‌بودی، برادر من نمی‌مرد.»

³³ عیسی چون او را گریان دید و یهودیان را هم که با او آمده بودند گریان یافت، در روح خود به شدّت غمگین شده، مضطرب گشت.

³⁴ و گفت: «او را کجا گذارده‌اید؟» به او گفتند: «ای آقا، بیا و ببین.»

³⁵ عیسی بگریست.

³⁶ آنگاه یهودیان گفتند: «ببینید چقدر او را دوست می‌داشت!»

³⁷ بعضی از ایشان گفتند: «آیا این شخص که چشمان کور را باز کرد، نتوانست امر کند که این مرد نیز نمیرد؟»

³⁸ پس عیسی باز به شدّت در خود غمگین شده، نزد قبر ‌آمد و آن غاری بود، سنگی بر دهانه‌اش گزارده.

³⁹ عیسی گفت: «سنگ را بردارید.» مارتا خواهر شخص مرده به او گفت: «ای آقا، الان متعفن شده، زیرا که چهار روز گذشته است.»

⁴⁰ عیسی به وی گفت: «آیا به تو نگفتم اگر ایمان بیاوری، جلال خدا را خواهی دید؟»

⁴¹ پس سنگ را از جایی که میّت گذاشته شده بود برداشتند. عیسی چشمان خود را بالا انداخته، گفت: «ای پدر، تو را شکر می کنم که سخن مرا شنیدی.

⁴² و من می‌دانستم که همیشه سخن مرا می‌شنوی؛ ولی برای خاطر این گروه که حاضرند گفتم تا ایمان بیاورند که تو مرا فرستادی.»

⁴³ چون این را گفت، به صدای بلند ندا کرد: «ای ایلعازر، بیرون بیا.»

⁴⁴ بی‌درنگ آن مرده دست و پای به کفن بسته بیرون آمد و روی او به ‌دستمالی پیچیده بود. عیسی به ایشان گفت: «او را باز کنید و بگذارید برود.»

توطئه قتل عیسی

⁴⁵ آنگاه بسیاری از یهودیان که با مریم آمده بودند، چون آنچه عیسی کرد دیدند، به او ایمان آوردند.

⁴⁶ لیکن بعضی از ایشان نزد فریسیان رفتند و ایشان را از کارهایی که عیسی کرده بود، آگاه ساختند.

⁴⁷ پس سران کاهنان و فریسیان شورا نموده، گفتند: «چه کنیم زیرا که این مرد، معجزات بسیار می‌نماید؟

⁴⁸ اگر او را چنین واگذاریم، همه به او ایمان خواهند ‌آورد و رومیان آمده، مکان و قوم ما را خواهند گرفت.»

⁴⁹ یکی از ایشان، قیافا نام، که در آن سال کاهن اعظم بود، به ایشان گفت: «شما هیچ نمی‌دانید

⁵⁰ و فکر نمی‌کنید که برای ما مفید است که یک شخص در راه قوم بمیرد و تمامی قوم هلاک نگردند.»

⁵¹ و این را از خود نگفت بلکه چون در آن سال کاهن اعظم بود، نبوّت کرد که می‌بایست عیسی در راه آن قوم بمیرد؛

⁵² و نه در راه آن قوم تنها بلکه تا فرزندان خدا را که پراکنده‌اند، در یکی جمع کند.

⁵³ و از همان روز شورا کردند که او را بکشند.

⁵⁴ پس بعد از آن عیسی در میان یهود آشکارا راه نمی‌رفت، بلکه از آنجا روانه شد به جایی نزدیک بیابان به شهری که اِفرایم نام داشت و با شاگردان خود در آنجا توقف نمود.

⁵⁵ و چون پِسَخ یهود نزدیک شد، بسیاری از نواحی مختلف قبل از پِسَخ به اورشلیم آمدند تا خود را پاک سازند

⁵⁶ و به دنبال عیسی می‌بودند و در معبد ایستاده، به یکدیگر می‌گفتند: «چه گمان می‌برید؟ آیا برای عید نمی‌آید؟»

⁵⁷ امّا سران کاهنان و فریسیان حکم کرده بودند که اگر کسی بداند که کجا است اطلاع دهد تا او را دستگیر کنند.