اِرمیا 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

اورشلیم توبه نمی‌کند

¹ در کوچه‌های اورشلیم گردش کرده، ببینید و بفهمید، و در چهارسوهایش تفتیش نمایید که آیا کسی را که به انصاف عمل نماید، و خواستار راستی باشد، توانید یافت تا من آن را بیامرزم؟

² اگر‌چه بگویند: «قسم به حیات یهوه،» لیکن به دروغ قسم می‌خورند.

³ ‌ای خداوند، آیا چشمان تو دنبال راست نیست؟ ایشان را زدی، اما غمگین نشدند. و ایشان را تلف نمودی، اما نخواستند ادب شوند. رویهای خود را از سنگ سختتر گردانیدند، و نخواستند بازگشت نمایند.

⁴ و من گفتم: «به راستی که اینان فقیرند و جاهل، که راه خداوند و احکام خدای خود را نمی‌دانند.

⁵ پس نزد بزرگان می‌روم و با ایشان صحبت خواهم نمود، زیرا که ایشان راه خداوند و احکام خدای خود را می‌دانند.» لیکن ایشان همه مثل هم یوغ را شکسته، و بندها را گسیخته‌اند.

⁶ از این رو شیری از جنگل ایشان را خواهد کشت، و گرگ بیابان ایشان را تاراج خواهد کرد، و پلنگ بر شهرهای ایشان در کمین خواهد نشست و هر ‌که از آنها بیرون رود، دریده خواهد شد، زیرا که تقصیرهای ایشان بسیار و ارتدادهای ایشان بزرگ است.

⁷ «چگونه تو را برای این بیامرزم؟ پسرانت مرا ترک کردند، و به آنچه خدا نیست، قسم خوردند و چون من ایشان را سیر نمودم، مرتکب زنا شدند و در خانه‌های فاحشه‌ها ازدحام نمودند.

⁸ مثل اسبان تربیت کرده شده مست شدند، هر یکی از ایشان برای زن همسایه خود شیهه می‌زند.

⁹ خداوند می‌گوید: آیا به خاطر این کارها مجازات نخواهم رسانید؟ آیا جان من از چنین قومی انتقام نخواهد کشید؟

¹⁰ بر حصارهایش برآیید و آنها را خراب کنید، اما به تمامی هلاک مکنید. شاخه‌هایش را قطع نمایید، زیرا که از آنِ خداوند نیستند.

¹¹ خداوند می‌گوید: به راستی که خاندان اسرائیل و خاندان یهودا، به من به شدت خیانت ورزیده‌اند.»

¹² خداوند را انکار نموده، می‌گویند که ”او نیست، بلا به ما نخواهد رسید، و روی شمشیر و قحطی را نخواهیم دید.

¹³ انبیا باد می‌شوند و کلام در ایشان نیست، پس به ایشان چنین واقع خواهد شد!“

¹⁴ بنابراین یهوه خدای صِبایوت چنین می‌گوید: «چونکه این کلام را گفتید، همانا من کلام خود را در دهان تو آتش و این قوم را هیزم خواهم ساخت و ایشان را خواهد سوزانید.

¹⁵ خداوند می‌گوید: ای خاندان اسرائیل، اینک من قومی را از دوردستها بر شما خواهم آورد. قومی که نیرومند هستند، قومی که از قدیم هستند، ملتی که زبان ایشان را نمی‌دانی و سخنان ایشان را نمی فهمی.

¹⁶ ترکش ایشان قبر گشاده است و تمامی ایشان جنگاورانند.

¹⁷ و خرمن و نان تو را که پسران و دخترانت آن را می‌باید بخورند، خواهند خورد و گوسفندان و گاوان تو را خواهند بلعید، و انگورها و انجیرهای تو را خواهند خورد و شهرهای حصاردار تو را که به آنها توکل می نمایی، با شمشیر هلاک خواهند ساخت.»

¹⁸ لیکن خداوند می‌گوید: «در آن روزها نیز شما را به تمامی هلاک نخواهم ساخت.

¹⁹ و چون شما گویید که ”یهوه خدای ما چرا تمامی این بلاها را بر ما وارد آورده است؟“ آنگاه تو به ایشان بگو: ”از این جهت که مرا ترک کردید و خدایان غیر را در زمین خویش عبادت نمودید. پس غریبان را در سرزمینی که از آنِ شما نباشد، بندگی خواهید نمود.“

²⁰ این را به خاندان یعقوب اعلان نمایید، و به یهودا اعلان کرده، گویید:

²¹ «ای قوم جاهل و بی فهم، که چشم دارید، اما نمی‌بینید و گوش دارید، اما نمی شنوید، این را بشنوید!

²² خداوند می گوید: آیا از من نمی ترسید؟ آیا از حضور من نمی‌لرزید؟ من دانه‌های شن را بر دریا حد گذاشته‌ام، که از آن نتواند گذشت، و اگر‌چه امواجش متلاطم شود، غالب نخواهد آمد و هرچند شورش نماید، اما از آن تجاوز نمی‌تواند کرد.

²³ اما این قوم، دلی سخت و عاصی دارند؛ ایشان فتنه انگیخته و به راه خود رفته‌اند.

²⁴ در دلهای خود نمی گویند که ”بیایید از یهوه خدای خود بترسیم که باران اول و آخر را در موسمش می‌بخشد و هفته‌های معین محصول را به جهت ما نگاه می‌دارد.“

²⁵ خطایای شما این چیزها را دور کرده و گناهان شما نیکویی را از شما بازداشته است.

²⁶ زیرا در میان قوم من شریران پیدا شده‌اند که مثل کمین نشستن صیادان در کمین می‌نشینند. دامها گسترانیده، مردم را صید می‌کنند.

²⁷ مثل قفسی که پر از پرندگان باشد، همچنین خانه‌های ایشان پر از فریب است و از این جهت بزرگ و دولتمند شده‌اند.

²⁸ فربه و آراسته می‌شوند، کارهای زشتشان را حدی نیست. به شکایت یتیمان رسیدگی نمی‌کنند تا داد آنها را بگیرند، و به دفاع از حق محتاجان برنمی‌خیزند.

²⁹ خداوند می‌گوید: آیا به خاطر این کارها مجازات نخواهم رسانید و آیا جان من از چنین ملتی انتقام نخواهد کشید؟

³⁰ امری عجیب و هولناک در این سرزمین واقع شده است.

³¹ انبیا به دروغ نبوت می‌کنند، و کاهنان به واسطه ایشان حکمرانی می‌نمایند، و قوم من این حالت را دوست می‌دارند، اما در آخر این چه خواهید کرد؟