اِرمیا 49 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهکلام خدا درباره عَمّونیان 1 درباره عَمّونیان: خداوند چنین می‌گوید: «آیا اسرائیل پسران ندارد؟ و آیا او را وارثی نیست؟ پس چرا مِلکوم جاد را به تصرف آورده و قوم او در شهرهایش ساکن شده‌اند؟ 2 پس اینک خداوند می‌گوید: روزهایی می‌آید که نعره جنگ را در رَبّه عَمّونیان خواهم شنوانید و آن به تپه‌ای از خاک تبدیل خواهد گشت و دهاتش به آتش سوخته خواهد شد. و خداوند می‌گوید که اسرائیل آنان را که او را بیرون رانده بودند، بیرون خواهد راند.» 3 ای حِشبون، شیون کن، زیرا که عای خراب شده است. ای دهات رَبّه فریاد برآورید، و پلاس پوشیده، ماتم گیرید و بر دیوارها به این سو و آن سو بدوید. زیرا که مِلکوم با کاهنان و سروران خود با هم به اسیری می‌روند. 4 ای دختر بی‌وفا، چرا از وادیها، یعنی از وادیهای حاصلخیز خود فخر می‌نمایی؟ ای تو که به گنجهای خود توکل می‌کنی، و می‌گویی: ”کیست که به ضد من تواند آمد؟“ 5 اینک خداوند، یهوه صِبایوت، می‌گوید: من از تمامی اطرافیانت ترس بر تو خواهم آورد و هر یکی از شما پیش روی خود پراکنده خواهد شد و کسی نخواهد بود که پراکندگان را جمع نماید. 6 لیکن خداوند می‌گوید: بعد از این اسیران عَمّونیان را باز خواهم آورد.» داوری بر اِدوم 7 درباره اِدوم: یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: «آیا دیگر حکمت در تیمان نیست؟ و آیا مشورت از فهیمان قطع شده و حکمت ایشان نابود گردیده است؟ 8 ای ساکنان دِدان بگریزید، و روی برگردانده، در جایهای عمیق ساکن شوید. زیرا که بلای عیسو، و زمان مجازات وی را بر او خواهم آورد. 9 اگر انگورچینان نزد تو آیند، آیا بعضی خوشه‌ها را نمی‌گذارند؟ و اگر دزدان در شب آیند، آیا به قدر کفایت خویش غارت نمی‌کنند؟ 10 اما من عیسو را برهنه ساخته و جایهای مخفی او را آشکار گردانیده‌ام که خود را نتواند پنهان کرد. نسل او و برادران و همسایگانش هلاک شده‌اند و خودش نابود گردیده است. 11 یتیمان خود را ترک کن و من ایشان را زنده نگاه خواهم داشت و بیوه‌زنانت بر من توکل بنمایند. 12 زیرا خداوند چنین می‌گوید: اینک آنانی که رسم ایشان نبود که این جام را بنوشند، به یقین خواهند نوشید و آیا تو بی‌سزا خواهی ماند؟ بی‌سزا نخواهی ماند، بلکه به یقین خواهی نوشید. 13 زیرا خداوند می‌گوید: به ذات خودم قسم می‌خورم، که بُصره به وحشت و تمسخر و ویرانی و لعنت دچار خواهد شد و تمامی شهرهایش خرابه ابدی خواهد گشت. 14 از جانب خداوند خبری شنیدم که قاصدی نزد قومها فرستاده شده، می گوید: «جمع شوید و بر او هجوم آورید و برای جنگ به پا خیزید! 15 زیرا که اینک، من تو را کوچکترین قومها، و در میان مردم خوار خواهم گردانید. 16 ای که در شکافهای صخره ساکن هستی، و بلندی تپه‌ها را گرفته‌ای، هیبت تو و تکبّر دلت تو را فریب داده است. اگر‌چه مثل عقاب آشیانه خود را بر بلندیها بسازی، خداوند می‌گوید که من تو را از آنجا به زیر خواهم کشید. 17 اِدوم محل تعجب خواهد گشت، به حدی که هر که از آن عبور نماید، متحیر شده، به خاطر همه صدماتش سوت خواهد زد. 18 خداوند می‌گوید: همان‌گونه که سًدوم و عَموره و شهرهای در همسایگی آنها واژگون شده است، همچنان کسی در آنجا ساکن نخواهد شد و هیچ انسانی در آن مسکن نخواهد گزید. 19 اینک او مثل شیر از طغیان اُردن به آن مرتع خرم خواهد برآمد، زیرا که من، وی را در لحظه‌ای از آنجا خواهم راند. و کیست آن برگزیده‌ای که او را بر آن بگمارم؟ زیرا کیست که مثل من باشد و کیست که مرا به محاکمه بیاورد و کیست آن شبانی که به حضور من تواند ایستاد؟» 20 بنابراین مشورت خداوند را که درباره اِدوم نموده است و تقدیرهای او را که درباره ساکنان تیمان فرموده است، بشنوید. به یقین ایشان کوچکان گله را خواهند ربود و به راستی مسکن ایشان را برای ایشان خراب خواهد ساخت. 21 از صدای افتادن ایشان سرزمین لرزان گشت و صدای فریاد ایشان تا به دریای سرخ شنیده شد. 22 اینک او مثل عقاب برآمده، پرواز می‌کند و بالهای خویش را بر بُصره پهن می‌نماید و دل پهلوانان اِدوم در آن روز مثل دل زنی که درد زایمان داشته باشد، خواهد شد. داوری بر دمشق: 23 درباره دمشق: «حَمات و اَرفاد خجل گردیده‌اند، زیرا که خبر بد شنیده، پریشان شده‌اند. 24 دمشق ضعیف شده، رو به فرار نهاده و لرزه او را درگرفته است. آزارها و دردها او را مثل زنی که می‌زاید، گرفته است. 25 چگونه شهر پرآوازه، شهر مایه لذت من چنین متروک شده است؟ 26 بنابراین یهوه صِبایوت می‌گوید: جوانان او در کوچه‌هایش خواهند افتاد و همه مردان جنگی او در آن روز هلاک خواهند شد. 27 و من آتش در حصارهای دمشق خواهم افروخت و قصرهای بِنهَدَد را خواهد سوزانید.» داوری بر قیدار و حاصور 28 درباره قیدار و ممالک حاصور که نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل آنها را مغلوب ساخت: خداوند چنین می‌گوید: «برخیزید و بر قیدار هجوم آورید، و مردم مشرق‌زمین را نابود کنید. 29 خیمه‌ها و گله‌های ایشان را خواهند گرفت. پرده‌ها و تمامی اسباب و شتران ایشان را برای خود خواهند برد و بر ایشان ندا خواهند داد که ”ترس از هر طرف!“ 30 بگریزید و به سرعت هر چه تمامتر فرار نمایید. ای ساکنان حاصور، در جایهای عمیق ساکن شوید.» زیرا خداوند می گوید: «نِبوکَدنِصَر، پادشاه بابل، به ضد شما تدبیری اندیشیده و علیه شما نقشه‌ای کشیده است.» 31 خداوند فرموده است که «برخیزید و بر قوم مطمئن که در امنیت ساکن‌اند، هجوم آورید. ایشان را نه دروازه‌ها و نه پشت‌بندها است و به تنهایی ساکن می‌باشند. 32 خداوند می‌گوید که شتران ایشان تاراج و زیادی احشام ایشان غارت خواهد شد و آنانی را که گوشه‌های موی خود را می‌تراشند، به سوی هر باد پراکنده خواهم ساخت و هلاکت ایشان را از هر طرف ایشان خواهم آورد. 33 و حاصور مسکن شغالها و ویرانه ابدی خواهد شد، به حدی که کسی در آن ساکن نخواهد گردید و کسی از آدمیان در آن مسکن نخواهد گزید.» داوری بر عیلام 34 کلام خداوند درباره عیلام که بر اِرمیای نبی در ابتدای سلطنت صِدقیا پادشاه یهودا نازل شده، گفت: 35 یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: «اینک من کمان عیلام و مایه قوت ایشان را خواهم شکست. 36 و چهار باد را از چهار سمت آسمان بر عیلام خواهم وزانید و ایشان را به سوی همه این بادها پراکنده خواهم ساخت به حدی که هیچ قومی نباشد که پراکندگان عیلام نزد آنها نیایند. 37 و اهل عیلام را به حضور دشمنان ایشان و به حضور آنانی که قصد جان ایشان دارند، پریشان خواهم ساخت. و خداوند می‌گوید که بر ایشان بلا یعنی شدت خشم خویش را وارد خواهم آورد و شمشیر را در پی ایشان خواهم فرستاد تا ایشان را به تمامی هلاک سازم. 38 و خداوند می‌گوید: من تخت خود را در عیلام برپا خواهم نمود و پادشاه و سروران را از آنجا نابود خواهم ساخت. 39 لیکن خداوند می‌گوید: در روزهای آخر اسیران عیلام را باز خواهم آورد.» |
@ 2024 Korpu Company