اِرمیا 48 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

داوری بر موآب

¹ درباره موآب: یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: «وای بر نِبو، زیرا که خراب شده است؛ قَریه‌تایم خجل و گرفتار گردیده است. و مِسگاب رسوا و ویران گشته است.

² فخر موآب قطع شده، در حِشبون برای وی تدبیرهای بد کردند. ”بیایید و او را قطع سازیم تا دیگر قوم نباشد!“ تو نیز‌، ای مَدمین ساکت خواهی شد و شمشیر تو را تعقیب خواهد نمود.

³ صدای ناله از حورونایِم شنیده می‌شود: ”هلاکت و ویرانی بزرگ.“

⁴ موآب در هم شکسته شده است و کودکان او فریاد برمی‌آورند.

⁵ زیرا که به فراز لوحیت با گریه سخت برمی‌آیند و از سرازیری حورونایِم، صدای شکست یافتن از دشمنان شنیده می‌شود.

⁶ بگریزید! و جانهای خود را برهانید! و مثل درخت عرعر در بیابان باشید.

⁷ زیرا از این جهت که به اعمال و گنجهای خویش توکل نمودی، تو نیز گرفتار خواهی شد. و کِموش با کاهنان و سرورانش با هم به اسیری خواهند رفت.

⁸ و ویران کننده به همه شهرها خواهد آمد و هیچ شهر خلاصی نخواهد یافت، و مطابق فرمان خداوند اهل وادی تلف خواهند شد و اهل همواری هلاک خواهند گردید.

⁹ بالها به موآب بدهید تا پرواز نموده، بگریزد و شهرهایش خراب و متروک خواهد شد.

¹⁰ ملعون باد کسی ‌که کار خداوند را با غفلت عمل نماید و ملعون باد کسی ‌که شمشیر خود را از خون باز ‌دارد.

¹¹ موآب از روزگار جوانی خود در استراحت بوده و بر دُردهای خود نشسته است و از ظرفی به ظرف دیگر ریخته نشده و به اسیری نرفته است. از این سبب طعمش در او مانده است، و خوشبویی او تغییر نیافته است.

¹² پس اینک خداوند می‌گوید: روزها می‌آید که من ریزندگان می‌فرستم، که او را بریزند. آنها ظروف او را خالی کرده، مَشکهایش را پاره خواهند نمود.

¹³ موآب از کِموش شرمنده خواهد شد، چنانکه خاندان اسرائیل، از بیت​ئیل که اعتماد ایشان بود، شرمنده شده‌اند.

¹⁴ چگونه می‌گویید که: ”ما پهلوانان و جنگاورانی قوی برای جنگ می‌باشیم؟“

¹⁵ موآب خراب شده، دود از شهرهایش برمی‌آید، و جوانان برگزیده‌اش در کشتار از پای در می‌آیند. پادشاه که نام او یهوه صِبایوت می‌باشد، این را می‌گوید:

¹⁶ رسیدن هلاکت موآب نزدیک است، بلای او به سرعت هر‌ چه تمامتر می‌آید.

¹⁷ ‌ای تمامی مجاورانش، و همگانی که نام او را می‌دانید، برای او ماتم گیرید. بگویید: ”آن عصای قوت، آن چوبدستی شکوهمند، چگونه شکسته شده است!“

¹⁸ ‌ای دختر دیبون که در امنیت ساکن هستی، از جلال خود فرود آی، و در جای خشک بنشین، زیرا که ویران کننده موآب بر تو هجوم می‌آورد، و قلعه‌های تو را ویران می‌سازد.

¹⁹ ‌ای تو که در عَروعیر ساکن هستی، به‌ سر راه بایست و نگاه کن، و از فراریان و نجات‌یافتگان بپرس که ”که چه شده است؟“

²⁰ موآب خجل شده، زیرا که شکست یافته است، پس شیون و فریاد برآورید. در اَرنون اخبار نمایید که موآب هلاک گشته است.

²¹ و داوری بر سرزمین همواری رسیده است؛

²² بر دیبون و نِبو و بِیت‌دِبلَتایِم،

²³ و بر قَریه‌تایم و بِیت‌جامول و بِیت‌مِعون،

²⁴ و بر قِریوت و بُصره و بر تمامی شهرهای دوردست و نزدیک سرزمین موآب.

²⁵ خداوند می‌گوید که شاخ موآب بریده و بازویش شکسته شده است.

²⁶ او را مست سازید، زیرا به ضد خداوند تکبّر می‌نماید. و موآب در قی خود غوطه می‌خورد و او نیز مضحکه خواهد شد.

²⁷ آیا اسرائیل برای تو اسباب تمسخر نبود؟ و آیا او در میان دزدان یافت شد به حدی که هر وقت که درباره او سخن می‌گفتی، سر خود را می‌جنبانیدی؟

²⁸ ‌ای ساکنان موآب، شهرها را ترک کرده، در صخره ساکن شوید و مثل کبوتری باشید که آشیانه خود را در کنار دهنه غار می‌سازد.

²⁹ غرور موآب و فزونی تکبّر او را، و عظمت و گستاخی و کبر و بلند‌پروازی او را شنیدیم.

³⁰ خداوند می‌گوید: خشم او را می‌دانم که هیچ است و فخرهای او را که از آنها هیچ بر نمی‌آید.

³¹ بنابراین برای موآب شیون خواهم کرد و به جهت تمامی موآب فریاد برخواهم آورد. برای مردان قیرحارِس ماتم گرفته خواهد شد.

³² برای تو، ‌ای تاک سبمه، بیش از آنکه بر یَعزیر گریستم، خواهم گریست. شاخه‌های تو از دریا گذشته، و به دریاچه یَعزیر رسیده بود. اما بر میوه‌ها و انگورهایت ویران کننده هجوم آورده است.

³³ شادی و وجد از بستانها و سرزمین موآب برداشته شد و شراب را از حوضهای شراب قطع ساختم و کسی آنها را به صدای شادمانی به پا نخواهد فشرد. صدای شادمانی، صدای شادمانی نیست.

³⁴ به فریاد حِشبون صدای خود را تا اِلعاله و یاهَص بلند کردند و از صوغر تا حورونایِم و عِجلَت شِلیشیا، زیرا که آبهای نِمریم نیز خشکیده است.

³⁵ خداوند می گوید: من آنانی را که در مکانهای بلند قربانی تقدیم می کنند و برای خدایان خود بخور می‌سوزانند، از موآب نابود خواهم گردانید.

³⁶ بنابراین دل من به جهت موآب، مثل نی صدا می کند و دل من به جهت مردان قیرحارِس مثل نی صدا می‌کند، چونکه ثروتی که کسب نمودند، تلف شده است.

³⁷ و هر سر بی‌مو گشته و هر ریش تراشیده شده است و همه دستها خراشیده و بر هر کمر پلاس است.

³⁸ بر همه پشت‌بامهای موآب و در تمامی کوچه‌هایش ماتم است، زیرا خداوند می‌گوید: موآب را شکسته‌ام، مثل ظرفی که کسی خواهان آن نباشد!

³⁹ چگونه ویران شده و ایشان چگونه شیون می‌کنند؟ و موآب چگونه به رسوایی پشت داده است؟ پس موآب برای تمامی اطرافیان خود، مایه تمسخر و باعث ترس شده است.

⁴⁰ زیرا خداوند چنین می‌گوید: او مثل عقاب پرواز خواهد کرد و بالهای خویش را بر موآب پهن خواهد نمود.

⁴¹ شهرهایش گرفتار و قلعه‌هایش تسخیر شده، و دل پهلوانان موآب در آن روز، مثل دل زنی که درد زایمان داشته باشد، خواهد شد.

⁴² و موآب نابود شده، دیگر قومی نخواهد بود، چونکه به ضد خداوند خود را برافراشته است.

⁴³ خداوند می‌گوید: ای ساکن موآب، ترس و گودال و دام پیش روی تو است؛

⁴⁴ آنکه از ترس بگریزد، در گودال خواهد افتاد و آنکه از گودال بیرون آید، گرفتار دام خواهد شد. زیرا خداوند فرموده است که سال مکافات ایشان را بر ایشان، یعنی بر موآب خواهم آورد.

⁴⁵ فراریان بی‌تاب شده، در سایه حِشبون ایستاده‌اند. زیرا که آتش از حشبون و آتش از میان سیحون بیرون آمده، حدود موآب و فرق سر فتنه‌انگیزان را خواهد سوزانید.

⁴⁶ وای بر تو، ‌ای موآب! قوم کِموش هلاک شده‌اند، زیرا که پسرانت به اسیری و دخترانت به تبعید گرفتار گردیده‌اند.

⁴⁷ لیکن خداوند می گوید که در روزهای آخر، اسیران موآب را باز خواهم آورد.» حکم درباره موآب تا اینجاست.