اِرمیا 47 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

کلام خدا درباره فلسطین

¹ کلام خداوند درباره فلسطینیان که بر اِرمیای نبی نازل شد، قبل از آنکه فرعون غَزه را مغلوب بسازد.

² خداوند چنین می‌گوید: «اینک آبها از شمال برمی‌آید و مثل نهری سیلان می‌کند و سرزمین را با آنچه در آن است و شهر و ساکنانش را در می گیرد. و مردمان فریاد برمی‌آورند و تمامی ساکنان سرزمین شیون می‌نمایند.

³ از صدای سمهای اسبان نیرومندش و از غوغای ارابه‌هایش و شورش چرخهایش. پدران به خاطر سستی دستهای خود به فرزندان خویش اعتنا نمی‌کنند.

⁴ به سبب روزی که برای هلاکت تمامی فلسطینیان می‌آید، که هر امداد کننده‌ای را که باقی می‌ماند، از صور و صیدون ریشه​کن خواهد ساخت. زیرا خداوند فلسطینیان را، یعنی بقیه جزیره کَفتور را هلاک خواهد ساخت.

⁵ اهل غَزه بُریده‌ مو گشته‌اند، و اشقلون و بقیه وادی ایشان هلاک شده است. تا به کی بدن خود را خواهی خراشید؟

⁶ آه، ‌ای شمشیر خداوند تا به کی آرام نخواهی گرفت؟ به غلاف خود برگشته، آسوده و آرام شو.

⁷ چگونه می‌توانی آرام بگیری، با آنکه خداوند تو را بر اَشقِلون و بر ساحل دریا برگماشته و تو را به آنجا تعیین نموده است؟»