اِرمیا 46 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهکلام خدا درباره مصر 1 کلام خداوند درباره ملتها که به اِرمیا نازل شد؛ 2 درباره مصر، و لشکر فرعون نِکو که نزد رود فرات در کَرکِمیش بودند و نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل ایشان را در سال چهارم یِهویاقیم پسر یوشیا، پادشاه یهودا، شکست داد: 3 «سپرهای بزرگ و کوچک را حاضر کنید و برای جنگ نزدیک آیید. 4 ای سواران، اسبان را بیارایید و سوار شوید و با کلاهخودهای خود بایستید. نیزه‌ها را صیقل دهید، و زره‌ها را بپوشید. 5 خداوند می‌گوید: چه می‌بینم؟ ایشان هراسان شده،به عقب برمی‌گردند و شجاعان ایشان خُرد شده، به تمامی پراکنده می‌شوند و به عقب نمی نگرند، زیرا که ترس از هر طرف می‌باشد. 6 تیزروان فرار نکنند و نیرومندان رهایی نیابند. به طرف شمال، به کنار رود فرات، می‌لغزند و می افتند. 7 این کیست که مانند رود نیل سیلان کرده است و آبهای او مثل نهرهایش متلاطم می‌گردد؟ 8 مصر مانند رود نیل سیلان کرده است، و آبهایش مثل رودها متلاطم گشته. می‌گوید: ”من سیلان کرده، زمین را خواهم پوشانید و شهر و ساکنانش را هلاک خواهم ساخت!“ 9 ای اسبان، بتازید! و ای ارابه‌ها، تند بروید! شجاعان بیرون روند. ای اهل حَبَش و فوت، که سپرداران هستید، و ای لودیان، که کمان را می‌گیرید و آن را می‌کشید. 10 زیرا که آن روز، روز انتقام خداوند یهوه صِبایوت می‌باشد که از دشمنان خود انتقام بگیرد. پس شمشیر هلاک کرده، سیر می‌شود و از خون ایشان مست می‌گردد. زیرا خداوند یهوه صِبایوت، در سرزمین شمال نزد رود فرات، کشتاری دارد. 11 ای دختر باکره مصر، به جِلعاد برآی و بلسان بگیر. درمانهای زیاد را بی‌جهت به کار می‌بری؛ برای تو علاج نیست. 12 قومها رسوایی تو را می شنوند و جهان از ناله تو پر شده است، زیرا که پهلوان بر پهلوان می‌افتد و هر دوی ایشان با هم می‌افتند.» 13 کلامی که خداوند درباره آمدن نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل و مغلوب ساختن سرزمین مصر به اِرمیای نبی گفت: 14 «به مصر خبر دهید و به مِجدُل اعلام نمایید و به نوف و تَحفَنحیس اطلاع دهید. بگویید: ”برپا شوید و خود را آماده سازید، زیرا که شمشیر، اطرافیانت را هلاک کرده است. 15 زورآورانت چرا به زیر افکنده می‌شوند؟ چرا نمی‌توانند بایستند؟ زیرا خداوند ایشان را پراکنده ساخته است. 16 بسیاری را لغزانیده است و ایشان بر یکدیگر می‌افتند، و می‌گویند: ”برخیزید و از شمشیر برّان نزد قوم خود و به سرزمین زادگاه خویش برگردیم. 17 در آنجا فرعون، پادشاه مصر را چنین توصیف کن: رجزخوانی که فرصت را از دست داده است.“ 18 پادشاه که نام او یهوه صِبایوت می‌باشد، می‌گوید: به حیات خودم قسم، که او مثل تابور، در میان کوه‌ها و مانند کَرمِل، نزد دریا خواهد آمد. 19 ای دختر مصر، که در امنیت ساکن هستی، اسباب تبعید خود را آماده ساز، زیرا که نوف ویران و سوخته و متروک گردیده است. 20 مصر گوساله بسیار نیکو منظر است، اما هلاکت از طرف شمال می‌آید و می‌آید. 21 سپاهیانِ به مزد گرفته او، در میانش مثل گوساله‌های چاق می‌باشند. زیرا که ایشان نیز روی برگردانده، با هم فرار می کنند و نمی‌ایستند. چونکه روز هلاکت ایشان و وقت مجازات ایشان بر ایشان رسیده است. 22 آوازه آن مثل مار می‌رود، زیرا که آنها با قوت می روند و با تبرها مثل چوب‌بُران بر او می‌آیند. 23 خداوند می‌گوید: جنگل او را قطع خواهند نمود، اگر‌چه انبوه می‌باشد. زیرا که ایشان از ملخها زیاده و از حد شماره افزونند. 24 دختر مصر خجل شده، به دست قوم شمالی تسلیم گردیده است.» 25 یهوه صِبایوت، خدای اسرائیل می‌گوید: «اینک من بر آمون خدای تِبِس و فرعون و مصر و خدایانش و پادشاهانش یعنی بر فرعون و آنانی که بر وی توکل دارند، مجازات خواهم رسانید. 26 و خداوند می‌گوید که ایشان را به دست آنانی که قصد جان ایشان دارند، یعنی به دست نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل و به دست خادمانش تسلیم خواهم کرد و بعد از آن، مثل روزهای سابق مسکون خواهد شد. 27 اما تو، ای خادم من یعقوب، مترس و ای اسرائیل، هراسان مشو، زیرا اینک من تو را از جای دور و نسل تو را از سرزمین اسیری ایشان نجات خواهم داد و یعقوب برگشته، در آسایش و آرامش خواهد بود و کسی او را نخواهد ترسانید. 28 خداوند می‌گوید: ای خادم من یعقوب، مترس، زیرا که من با تو هستم و اگر‌چه تمام قومها را که تو را در میان آنها پراکنده ساخته‌ام، به تمامی هلاک سازم، لیکن تو را به تمامی هلاک نخواهم ساخت. بلکه تو را به انصاف تنبیه خواهم نمود و تو را هرگز بی‌سزا نخواهم گذاشت.» |
@ 2024 Korpu Company