اِرمیا 44 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهمجازات بت‌پرستی 1 کلامی که درباره تمامی یهودیانی که در زمین مصر ساکن بودند و در مِجدُل و تَحفَنحیس و نوف و سرزمین فَتروس سکونت داشتند، به اِرمیا نازل شده، گفت: 2 «یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: شما تمامی بلایی را که من بر اورشلیم و تمامی شهرهای یهودا وارد آوردم، دیدید که اینک امروز خراب شده است و ساکنی در آنها نیست. 3 به خاطر شرارتی که کردند و خشم مرا برافروختند از اینکه رفته، بخور سوزانیدند و خدایان غیر را که نه ایشان و نه شما و نه پدران شما آنها را شناخته بودید، عبادت نمودند. 4 و من تمامی خادمان خود انبیا را پی در پی نزد شما فرستادم و گفتم: ”این کار زشت را که من از آن نفرت دارم، به عمل نیاورید.“ 5 اما ایشان نشنیدند و گوش خود را فرا نداشتند تا از شرارت خود بازگشت نمایند و برای خدایان غیر بخور نسوزانند. 6 بنابراین خشم و غضب من ریخت و بر شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم شعله‌ور گردید که آنها مثل امروز خراب و ویران گردیده است. 7 پس حال یهوه خدای صِبایوت، خدای اسرائیل چنین می‌گوید: شما چرا این شرارت بزرگ را بر جان خود وارد می‌آورید تا خویشتن را از مرد و زن و کودک و شیرخواره از میان یهودا ریشهکن سازید و از برای خود باقیمانده‌ای نگذارید؟ 8 زیرا که در سرزمین مصر که به آنجا برای سکونت رفته‌اید، برای خدایان غیر بخور سوزانیده، خشم مرا به کارهای دستهای خود شعله‌ور می‌سازید تا من شما را ریشهکن کنم و شما در میان تمامی قومهای سرزمین به لعنت و تمسخر دچار گردید. 9 آیا شرارت پدران خود و شرارت پادشاهان یهودا و شرارت زنان ایشان و شرارت خود و شرارت زنان خویش را که در سرزمین یهودا و کوچه‌های اورشلیم به عمل آوردید، فراموش کرده‌اید؟ 10 آنان تا به امروز فروتن نشده و ترسان نگشته‌اند و در شریعت و قوانین من که به حضور شما و به حضور پدران شما گذاشته‌ام، گام برنمی‌دارند. 11 بنابراین یهوه صِبایوت، خدای اسرائیل چنین می‌گوید: اینک من روی خود را بر شما به بلا می‌گردانم تا تمامی یهودا را هلاک کنم. 12 و باقیماندگان یهودا را که رفتن به مصر و ساکن شدن در آنجا را مصمم بودند، خواهم گرفت تا تمامی ایشان در سرزمین مصر هلاک شوند. و ایشان به شمشیر و قحطی خواهند افتاد و از کوچک و بزرگ به شمشیر و قحطی از بین رفته، خواهند مرد و به نفرین و دهشت و لعنت و تمسخر دچار خواهند گردید. 13 و به آنانی که در سرزمین مصر ساکن شوند، به شمشیر و قحط و طاعون مجازات خواهم کرد، چنانکه اورشلیم را مجازات کردم 14 و از باقیماندگان یهودا که به سرزمین مصر رفته، در آنجا سکونت پذیرند، هیچ کس خلاصی نخواهد یافت و باقی نخواهد ماند تا به سرزمین یهودا، سرزمینی که مشتاق برگشتن و ساکن شدن در آنجا هستند، بازگردد. زیرا کسی از ایشان به غیر از شماری اندک که جان به در برده‌اند، باز نخواهد گشت.» 15 آنگاه تمامی مردانی که آگاه بودند که زنان ایشان برای خدایان غیر بخور می‌سوزانند، و تمامی زنانی که حاضر بودند، با گروهی بزرگ و تمامی کسانی که در سرزمین مصر در فَتروس ساکن بودند، در جواب اِرمیا گفتند: 16 «ما تو را در این کلامی که به اسم خداوند به ما گفتی، گوش نخواهیم گرفت. 17 بلکه به هر چیزی که نذر کرده‌ایم، به یقین عمل خواهیم نمود و برای ملکه آسمان بخور سوزانیده، هدیه ریختنی به جهت او خواهیم ریخت، همان‌گونه که خود ما و پدران ما و پادشاهان و سروران ما در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم می‌کردیم. زیرا که در آن زمان از نان سیر بودیم و سعادتمند، و بلا را نمی‌دیدیم. 18 اما از زمانی که بخور سوزانیدن را برای ملکه آسمان و ریختن هدایای ریختنی را به جهت او ترک نمودیم، محتاج همه چیز شدیم و به شمشیر و قحطی هلاک گردیدیم.» 19 زنان نیز گفتند: «آنگاه که به جهت ملکه آسمان بخور می‌سوزانیدیم و هدیه ریختنی برای او می‌ریختیم، آیا بی‌اطلاع شوهران خویش قرصهای نان که نقش او را بر خود داشتند، می‌پختیم و هدیه ریختنی به جهت او می‌ریختیم؟» 20 پس اِرمیا تمامی قوم را از مردان و زنان و همه کسانی که این جواب را به او داده بودند، خطاب کرده، گفت: 21 «آیا خداوند بخوری را که شما و پدران شما و پادشاهان و سروران شما و اهل سرزمین در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم سوزانیدند، به یاد نیاورده و آیا به خاطر او خطور نکرده است؟ 22 چنانکه خداوند به خاطر شرارت کارهای شما و کارهای زشتی که به عمل آورده بودید، دیگر نتوانست تحمل نماید. بنابراین سرزمین شما، چنانکه امروز می‌بینید، ویران، و دچار دهشت و لعنت گردیده و متروک شده است. 23 چونکه بخور سوزانیدید و به خداوند گناه ورزیده، به سخن خداوند گوش ندادید و در شریعت و قوانین و شهادات او گام برنداشتید، بنابراین این بلا که امروز می‌بینید، بر شما وارد شده است.» 24 و اِرمیا به تمامی قوم و به تمامی زنان گفت: «ای تمامی یهودا، که در سرزمین مصر هستید، کلام خداوند را بشنوید! 25 یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: شما و زنان شما، هم با دهان خود صحبت می‌نمایید و هم با دستهای خود به جا می‌آورید. و می‌گویید: ”نذرهایی را که کردیم، به یقین وفا خواهیم نمود و بخور برای ملکه آسمان خواهیم سوزانید و هدایای ریختنی برای او خواهیم ریخت.“ پس نذرهای خود را به جا خواهید آورد! نذرهای خود را وفا خواهید نمود. 26 بنابراین ای تمامی یهودا، که در سرزمین مصر ساکن هستید، کلام خداوند را بشنوید. اینک خداوند می‌گوید: من به اسم بزرگ خود قسم خوردم که اسم من بار دیگر به دهان هیچکدام از یهودیان در تمامی سرزمین مصر آورده نخواهد شد و نخواهند گفت: ”به حیات خداوند یهوه قسم!“ 27 اینک من بر ایشان به بدی مراقب خواهم بود و نه برای نیکویی، تا تمامی مردان یهودا که در سرزمین مصر می‌باشند، به شمشیر و قحطی هلاک شده، تمام شوند. 28 لیکن شماره اندکی از شمشیر رهایی یافته، از سرزمین مصر به سرزمین یهودا مراجعت خواهند نمود و تمامی باقیماندگان یهودا که به جهت سکونت در آنجا به سرزمین مصر رفته‌اند، خواهند دانست که کلام چه کسی عملی خواهد شد، کلام من یا کلام ایشان! 29 و خداوند می‌گوید: این است نشانه برای شما که من در اینجا به شما مجازات خواهم رسانید تا بدانید که کلام من درباره شما به یقین برای بدی عملی خواهد شد. 30 خداوند چنین می‌گوید: اینک من فرعون حُفرَع، پادشاه مصر را به دست دشمنانش و به دست آنانی که قصد جان او دارند، تسلیم خواهم کرد. چنانکه صِدقیا پادشاه یهودا را به دست دشمنش نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل که قصد جان او می‌داشت، تسلیم نمودم.» |
@ 2024 Korpu Company