اِرمیا 42 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده1 پس تمامی سرداران لشکر و یوحانان پسر قاریَح و یِزَنیا پسر هوشعیا و تمامی خلق از کوچک و بزرگ پیش آمدند، 2 و به اِرمیای نبی گفتند: «تمنا اینکه التماس ما نزد تو پذیرفته شود و به جهت ما و به جهت تمامی این باقیماندگان نزد یهوه خدای خود دعا کنی، زیرا که ما از آن قوم بزرگ اندکی باقی مانده‌ایم، چنانکه چشمانت می‌بیند. 3 تا یهوه خدایت ما را به راهی که باید برویم و به کاری که باید بکنیم، اعلام نماید.» 4 پس اِرمیای نبی به ایشان گفت: «شنیدم. اینک من مطابق آنچه به من گفته‌اید، نزد یهوه خدای شما درخواست خواهم نمود و هر چه خداوند در جواب شما بگوید به شما اطلاع خواهم داد و چیزی از شما باز نخواهم داشت.» 5 ایشان به اِرمیا گفتند: «خداوند در میان ما شاهد راست و امین باشد که مطابق تمامی کلامی که یهوه خدایت به واسطه تو نزد ما بفرستد، عمل خواهیم نمود. 6 خواه نیکو باشد و خواه بد، کلام یهوه خدای خود را که تو را نزد او می فرستیم، اطاعت خواهیم نمود تا آنکه سخن یهوه خدای خود را اطاعت نموده، برای ما سعادتمندی بشود.» 7 و بعد از ده روز واقع شد که کلام خداوند بر اِرمیا نازل شد. 8 پس اِرمیا، یوحانان پسر قاریَح و همه سرداران لشکر که همراهش بودند و تمامی قوم را از کوچک و بزرگ خطاب کرده، 9 به ایشان گفت: «یهوه خدای اسرائیل که شما مرا نزد وی فرستادید تا درخواست شما را به حضور او برسانم، چنین می‌فرماید: 10 اگر به راستی در این سرزمین بمانید، شما را بنا نموده، ویران نخواهم ساخت و غرس کرده، ریشه‌کن نخواهم نمود، زیرا از بلایی که به شما رسانیدم، پشیمان شدم. 11 از پادشاه بابل که از او ترس دارید، هراسان مباشید. بلی خداوند می گوید از او ترسان مباشید، زیرا که من با شما هستم تا شما را نجات بخشم و شما را از دست او رهایی دهم. 12 و من بر شما رحمت خواهم فرمود تا او بر شما لطف نماید و شما را به سرزمین خودتان پس بفرستد. 13 اما اگر گویید که ”در این سرزمین نخواهیم ماند“ و اگر سخن یهوه خدای خود را گوش نگیرید، 14 و بگویید: ”نه، بلکه به سرزمین مصر خواهیم رفت، زیرا که در آنجا جنگ نخواهیم دید و آواز شیپور نخواهیم شنید و برای نان گرسنه نخواهیم شد و در آنجا ساکن خواهیم شد،“ 15 پس حال ای باقیماندگان یهودا، کلام خداوند را بشنوید: یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: اگر به رفتن به مصر مصمم می‌باشید و اگر در آنجا رفته، ساکن شوید، 16 آنگاه شمشیری که از آن می‌ترسید، به یقین آنجا در مصر به شما خواهد رسید و قحطی که از آن هراسان هستید، آنجا در مصر از پی شما خواهد آمد و در آنجا خواهید مرد. 17 و تمامی کسانی که برای رفتن به مصر و سکونت در آنجا مصمم شده‌اند، از شمشیر و قحطی و طاعون خواهند مرد و هیچ کس از ایشان از آن بلایی که من بر ایشان می‌رسانم، باقی نخواهد ماند و خلاصی نخواهد یافت. 18 زیرا که یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: همان‌گو‌نه که خشم و غضب من بر ساکنان اورشلیم ریخته شد، غضب من به بر شما نیز به محض ورودتان به مصر بر شما ریخته خواهد شد و شما مورد نفرین و دهشت و لعنت و تمسخر خواهید شد و این مکان را دیگر نخواهید دید.» 19 ای باقیماندگان یهودا، خداوند به شما می‌گوید: ”به مصر مروید!“ یقین بدانید که من امروز شما را هشدار دادم. 20 زیرا خویشتن را فریب دادید که مرا نزد یهوه خدای خود فرستاده، گفتید که ”برای ما نزد یهوه خدای ما دعا کن و ما را مطابق هر آنچه یهوه خدای ما بگوید، آگاه ساز و آن را به عمل خواهیم آورد.“ 21 پس امروز شما را آگاه ساختم، اما شما نه به سخن یهوه خدای خود، و نه به هیچ چیزی که به واسطه من نزد شما فرستاد، گوش گرفتید. 22 پس الان یقین بدانید که شما در مکانی که می‌خواهید بروید و در آن ساکن شوید، از شمشیر و قحطی و طاعون خواهید مرد.» |
@ 2024 Korpu Company