اِرمیا 32 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

اِرمیا و خرید زمین عَناتوت

¹ کلامی که در سال دهم صِدقیا پادشاه یهودا که سال هجدهم نِبوکَدنِصَر باشد، از جانب خداوند بر اِرمیا نازل شد.

² و در آن وقت لشکر پادشاه بابل اورشلیم را محاصره کرده بودند و اِرمیای نبی در صحن زندانی که در خانه پادشاه یهودا بود، زندانی بود.

³ زیرا صِدقیا پادشاه یهودا او را به زندان انداخته، گفت: «چرا نبوت می‌کنی و می‌گویی که ”خداوند چنین می‌فرماید: اینک من این شهر را به ‌دست پادشاه بابل تسلیم خواهم کرد و آن را تسخیر خواهد نمود.

⁴ و صِدقیا پادشاه یهودا از دست کَلدانیان نخواهد رست، بلکه به یقین به ‌دست پادشاه بابل تسلیم شده، دهانش با دهان وی صحبت خواهد نمود و چشمش چشم او را خواهد دید.

⁵ و خداوند می‌گوید که صِدقیا را به بابل خواهد برد و او در آنجا تا حینی که از او دیدار نمایم، خواهد ماند. زیرا که شما با کلدانیان جنگ خواهید کرد، اما پیروز نخواهید شد؟“»

⁶ اِرمیا گفت: «کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

⁷ ”اینک حَنَمئیل پسر عموی تو شَلّوم، نزد تو آمده، خواهد گفت: مزرعه مرا که در عناتوت است، برای خود بخر، زیرا حق بازخرید از آنِ تو است که آن را بخری.“»

⁸ پس حَنَمئیل پسر عموی من مطابق کلام خداوند نزد من در صحن زندان آمده، مرا گفت: «تمنا اینکه مزرعه مرا که در عناتوت در سرزمین بنیامین است، بخری، زیرا که حق ارثیت و حق بازخریدش از آنِ تو است. پس آن را برای خود بخر.» آنگاه دانستم که این کلام از جانب خداوند است.

⁹ پس مرزعه‌ای را که در عناتوت بود، از حَنَمئیل پسر عموی خود خریدم و بهای آن را هفده مثقال نقره برای او وزن نمودم.

¹⁰ و قباله را نوشته، مُهر کردم و شاهدان گرفته، نقره را در میزان وزن نمودم.

¹¹ پس قباله‌های خرید را هم آن را که مطابق شریعت و قانون مُهر شده بود و هم آن را که باز بود، گرفتم.

¹² و قباله خرید را به باروک پسر نیریا پسر مَحسِیا به حضور پسر عموی خود حَنَمئیل و به حضور شاهدانی که قباله خرید را امضا کرده بودند و به حضور همه یهودیانی که در صحن زندان نشسته بودند، سپردم.

¹³ و باروک را به حضور ایشان توصیه کرده، گفتم:

¹⁴ «یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: این قباله‌ها یعنی قباله این خرید را، هم آن را که مُهر شده است و هم آن را که باز است، بگیر و آنها را در ظرف سفالین بگذار تا روزهای بسیار بماند.

¹⁵ زیرا یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: بار دیگر خانه‌ها و مزرعه‌ها و تاکستانها در این سرزمین خریده خواهد شد.»

دعای اِرمیا

¹⁶ و بعد از آنکه قباله خرید را به باروک پسر نیریا داده بودم، نزد خداوند التماس نموده، گفتم:

¹⁷ «آه، ‌ای خداوند یهوه، اینک تو آسمان و سرزمین را به قوت بزرگ و بازوی برافراشته خود آفریدی و چیزی برای تو مشکل نیست

¹⁸ که به هزاران نیکویی می نمایی و مکافات گناه پدران را دامنگیر پسرانشان بعد از ایشان می‌کنی! خدای بزرگ و قادر که اسم تو یهوه صِبایوت می‌باشد.

¹⁹ که مشورتهای تو عظیم و اعمالت قوی است؛ ای که چشمانت بر تمامی راههای آدمیان باز است تا به هر کس مطابق راههایش و مطابق ثمره اعمالش جزا دهی.

²⁰ ای که نشانه‌ها و عجایب در سرزمین مصر و در اسرائیل و در میان مردمان تا امروز قرار دادی و از برای خود مثل امروز نامی پیدا نمودی

²¹ و قوم خود اسرائیل را به نشانه‌ها و عجایب و به ‌دست قوی و بازوی برافراشته و هیبت عظیم از سرزمین مصر بیرون آوردی.

²² و این سرزمین را که برای پدران ایشان قسم خوردی که به ایشان بدهی، به ایشان دادی، سرزمینی که به شیر و شهد جاری است.

²³ و ایشان چون داخل شده، آن را به تصرف آوردند، کلام تو را نشنیدند و در شریعت تو گام برنداشتند و به آنچه ایشان را امر فرمودی که بکنند، عمل ننمودند. بنابراین تو تمام این بلا را به ایشان وارد آوردی.

²⁴ اینک سنگرها به شهر رسیده است تا آن را تسخیر نمایند، و شهر به ‌دست کلدانیانی که با آن جنگ می‌کنند، به شمشیر و قحطی و طاعون تسلیم می‌شود. آنچه گفته بودی، واقع شده است و اینک تو آن را می‌بینی.

²⁵ و تو، ‌ای خداوند یهوه، به من گفتی که این مزرعه را برای خود به نقره بخر و شاهدان بگیر و حال آنکه شهر به ‌دست کَلدانیان تسلیم شده است.»

²⁶ پس کلام خداوند به اِرمیا نازل شده، گفت:

²⁷ «اینک من یهوه خدای تمامی بشر هستم. آیا امری هست که برای من مشکل باشد؟

²⁸ بنابراین خداوند چنین می‌گوید: اینک من این شهر را به ‌دست کَلدانیان و به ‌دست نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل تسلیم می‌کنم و او آن را خواهد گرفت.

²⁹ و کلدانیانی که با این شهر جنگ می‌کنند آمده، این شهر را آتش خواهند زد و آن را با خانه‌هایی که بر بامهای آنها برای بَعَل بخور‌ سوزانیدند و هدایای ریختنی برای خدایان غیر ریخته، خشم مرا برافروختند، خواهند سوزانید.

³⁰ زیرا که قوم اسرائیل و پسران یهودا از کودکی خود پیوسته شرارت ورزیدند و خداوند می‌گوید که قوم اسرائیل به کارهای دستهای خود خشم مرا دایم برافروختند.

³¹ زیرا که این شهر از روزی که آن را بنا کردند تا امروز، باعث شعله‌ور شدن خشم و غضب من بوده است تا آن را از حضور خود دور اندازم.

³² به خاطر تمام شرارتی که قوم اسرائیل و پسران یهودا، ایشان و پادشاهان و سروران و کاهنان و انبیای ایشان، و مردان یهودا و ساکنان اورشلیم کرده، خشم مرا برافروخته‌اند.

³³ و پشت به من کرده‌اند و نه روی. و هرچند ایشان را تعلیم دادم، بلکه بارها و بارها تعلیم دادم، لیکن گوش نگرفتند و تنبیه نپذیرفتند.

³⁴ بلکه اعمال زشت خود را در خانه‌ای که اسم من بر آن است، برپا کرده، آن را نجس ساختند.

³⁵ و مکانهای بلند بَعَل را که در وادی بِن‌هِنّوم است، بنا کردند تا پسران و دختران خود را برای مولک در آتش قربانی کنند؛ عملی که ایشان را امر نفرمودم و حتی به ‌خاطرم هم خطور ننمود که چنین اعمال زشت را به جا آورده، یهودا را مرتکب گناه گردانند.

³⁶ پس الان از این سبب، یهوه خدای اسرائیل در حق این شهر ‌که شما درباره‌اش می‌گویید که ”به ‌دست پادشاه بابل به شمشیر و قحط و طاعون تسلیم شده است“، چنین می‌فرماید:

³⁷ اینک من ایشان را از همه سرزمینهایی که ایشان را در خشم شدید و غضب عظیم خود رانده‌ام، جمع خواهم کرد و ایشان را به این مکان باز آورده، در امنیت ساکن خواهم گردانید.

³⁸ و ایشان قوم من خواهند بود و من خدای ایشان خواهم بود.

³⁹ و ایشان را یک دل و یک طریق خواهم داد تا به جهت خیریت خویش و پسران خویش که بعد از ایشان خواهند بود، همیشه اوقات از من بترسند.

⁴⁰ و عهد جاودانی با ایشان خواهم بست که از نیکویی نمودن به ایشان بر نخواهم گشت و ترس خود را در دل ایشان خواهم نهاد تا از من دوری نورزند.

⁴¹ و از نیکویی نمودن به ایشان مسرور خواهم شد و ایشان را به راستی و به تمامی دل و جان خود در این سرزمین غرس خواهم نمود.

⁴² زیرا خداوند چنین می‌گوید: به گونه‌ای که تمامی این بلای بزرگ را به این قوم رسانیدم، همچنان تمامی کار نیکی را که به ایشان وعده داده‌ام، به ایشان خواهم رسانید.

⁴³ و در این سرزمین که شما درباره‌اش می‌گویید که ”ویران و از انسان و حیوان خالی شده و به ‌دست کَلدانیان تسلیم گردیده است!“ مزرعه‌ها خریده خواهد شد.

⁴⁴ و مزرعه‌ها به نقره خریده، قباله‌ها خواهند نوشت و مُهر خواهند نمود و شاهدان خواهند گرفت، در سرزمین بنیامین و حوالی اورشلیم و شهرهای یهودا و در شهرهای کوهستان و شهرهای همواری و شهرهای نِگِب. زیرا خداوند می‌گوید: اسیران ایشان را باز خواهم آورد.»