اِرمیا 31 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

شادمانی به جای ماتم

¹ خداوند می‌گوید: «در آن زمان من خدای تمامی قبایل اسرائیل خواهم بود و ایشان قوم من خواهند بود.»

² خداوند چنین می‌گوید: «قومی که از شمشیر رهایی یافتند، در بیابان فیض یافتند، هنگامی که من رفتم تا برای اسرائیل جایی برای استراحت پیدا کنم.»

³ خداوند از جای دور به من ظاهر شد و گفت «با محبت ازلی تو را دوست داشتم، از این جهت تو را به محبت جذب نمودم.

⁴ ‌ای باکره اسرائیل، تو را بار دیگر بنا خواهم کرد و تو بنا خواهی شد و بار دیگر با دفهای خود، خود را خواهی آراست و در رقصهای مطربان بیرون خواهی آمد.

⁵ بار دیگر تاکستانها بر کوه‌های سامره غرس خواهی نمود. و غرس کنندگان غرس نموده، میوه آنها را خواهند خورد.

⁶ زیرا روزی خواهد بود که دیده بانان بر کوهستان اِفرایم ندا خواهند کرد که ”برخیزید و نزد یهوه خدای خود به صَهیون برآییم!“»

⁷ زیرا خداوند چنین می‌گوید: «به جهت یعقوب به شادمانی بخوانید و به جهت سرآمدِ قومها آواز شادی دهید. اعلام نمایید و بستایید و بگویید: ”ای خداوند، قوم خود، باقیماندگان اسرائیل را نجات بده!

⁸ اینک من ایشان را از زمین شمال خواهم آورد و از کرانهای زمین جمع خواهم نمود و با ایشان، کوران و لنگان و آبستنان و زنانی که می‌زایند، با هم گروه بزرگی به اینجا باز خواهند آمد.

⁹ با گریه خواهند آمد و من ایشان را، در حالی که التماس می‌کنند، خواهم آورد. نزد نهرهای آب ایشان را به راه صاف که در آن نخواهند لغزید، رهبری خواهم نمود، زیرا که من پدر اسرائیل هستم و اِفرایم نخست‌زاده من است.

¹⁰ ‌ای قومها، کلام خداوند را بشنوید و در میان سواحل دوردست اعلام نمایید و بگویید: ”آنکه اسرائیل را پراکنده ساخت، ایشان را جمع خواهد نمود، و چنانکه شبان گله خود را نگاه دارد، ایشان را محافظت خواهد نمود.“

¹¹ زیرا خداوند یعقوب را فدیه داده و او را از دست کسی ‌که از او قویتر بود، رهانیده است.

¹² و ایشان آمده، بر بلندی صَهیون خواهند سرایید و نزد نیکویی خداوند، یعنی نزد غله و شیره و روغن و زاده‌های گله و رمه روان خواهند شد و جان ایشان مثل باغ سیراب خواهد شد و بار دیگر هرگز غمگین نخواهند گشت.

¹³ آنگاه باکره‌ها به رقص شادی خواهند کرد و جوانان و پیران با یکدیگر. زیرا که من ماتم ایشان را به شادمانی تبدیل خواهم کرد و ایشان را از عذابی که کشیده‌اند، تسلی داده، فرحناک خواهم گردانید.»

¹⁴ و خداوند می‌گوید: «جان کاهنان را از پیه، تر و تازه خواهم ساخت و قوم من از نیکویی من سیر خواهند شد.»

¹⁵ خداوند چنین می‌گوید: «صدایی در رامَه شنیده شد، ماتم و گریه بسیار تلخ! راحیل برای فرزندان خود گریه می‌کند و برای فرزندان خود تسلی نمی‌پذیرد، زیرا که نیستند.»

¹⁶ خداوند چنین می‌گوید: «صدای خود را از گریه و چشمان خویش را از اشک باز دار.» زیرا خداوند می‌فرماید که «برای کارهای خود مزد خواهی گرفت و ایشان از سرزمین دشمنان مراجعت خواهند نمود.»

¹⁷ و خداوند می‌گوید که «به جهت عاقبت تو امید هست و فرزندانت به حدود خویش خواهند برگشت.»

¹⁸ «به راستی اِفرایم را شنیدم که برای خود ماتم گرفته، می‌گفت: ”مرا تنبیه نمودی و تنبیه شدم، مثل گوساله‌ای که کارآزموده نشده باشد. مرا برگردان تا برگردانیده شوم، زیرا که تو یهوه خدای من هستی.

¹⁹ به درستی که بعد از آنکه برگردانیده شدم، پشیمان گشتم و بعد از آنکه تعلیم یافتم، بر ران خود زدم. خجل شدم و رسوایی هم کشیدم، چونکه عار جوانی خویش را متحمل گردیدم.“

²⁰ آیا اِفرایم پسر عزیز من، یا نوزاد مایه لذت من است؟ زیرا هرچند به ضد او سخن می‌گویم، او را همچنان به یاد می آورم.» بنابراین خداوند می‌گوید که «درون من برای او به حرکت می‌آید و به راستی بر او ترحم خواهم نمود.»

²¹ «نشانه‌ها برای خود برپا نما و علامتها به جهت خویشتن برپا کن و دل خود را به سوی شاهراه، به راهی که رفته‌ای، متوجه ساز. ای باکره اسرائیل، برگرد و به این شهرهای خود مراجعت نما.

²² ‌ای دختر بی‌وفا، تا به کی به این طرف و به آن طرف گردش خواهی نمود؟ زیرا خداوند چیزی تازه‌ در جهان آفریده است: زن، مرد را احاطه خواهد کرد.»

²³ یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: «بار دیگر هنگامی که اسیران ایشان را برمی‌گردانم، این کلام را در سرزمین یهودا و شهرهایش خواهند گفت که؛ ‌”ای مسکن عدالت، و ای کوه قدوسیت، خداوند تو را برکت دهد.“

²⁴ و یهودا و تمامی شهرهایش با هم و زارعان و آنانی که با گله‌ها گردش می‌کنند، در آن ساکن خواهند شد.

²⁵ زیرا که جان خستگان را تازه ساخته‌ام و جان همه محزونان را سیر کرده‌ام.»

²⁶ در این هنگام بیدار شدم و نگریستم و خوابم برای من شیرین بود.

²⁷ اینک خداوند می‌گوید: «روزهایی می‌آید که خاندان اسرائیل و خاندان یهودا را به بذر انسان و بذر حیوان خواهم کاشت.

²⁸ و واقع خواهد شد، چنانکه بر ایشان برای کندن و خراب نمودن و ویران ساختن و هلاک کردن و بلا رسانیدن مراقبت نمودم، به همینطور خداوند می‌گوید بر ایشان برای بنا نمودن و غرس کردن مراقب خواهم شد.

²⁹ و در آن روزها بار دیگر نخواهند گفت که ”پدران انگور ترش خوردند و دندان پسران کند گردید!“

³⁰ بلکه هر کس به گناه خود خواهد مرد و هر ‌که انگور ترش خورد دندان وی کند خواهد شد.»

عهد تازه

³¹ خداوند می‌گوید: «اینک روزهایی می‌آید که با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهد تازه‌ای خواهم بست.

³² نه مثل آن عهدی که با پدران ایشان بستم در روزی که دست ایشان را گرفتم تا از سرزمین مصر بیرون آورم، زیرا که ایشان عهد مرا شکستند، با آنکه خداوند می‌گوید من شوهر ایشان بودم.»

³³ اما خداوند می‌گوید: «این است عهدی که بعد از این روزها با خاندان اسرائیل خواهم بست. شریعت خود را در باطن ایشان خواهم نهاد و آن را بر دل ایشان خواهم نوشت و من خدای ایشان خواهم بود و ایشان قوم من خواهند بود.

³⁴ و بار دیگر کسی به همسایه‌اش و شخصی به برادرش تعلیم نخواهد داد و نخواهد گفت ”خداوند را بشناس.“ زیرا خداوند می‌گوید: تمامی ایشان از کوچک و بزرگ مرا خواهند شناخت، چونکه عصیان ایشان را خواهم آمرزید و گناه ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»

³⁵ خداوند که آفتاب را به جهت روشنایی روز و قانونهای ماه و ستارگان را برای روشنایی شب قرار داده است و دریا را به حرکت می‌آورد تا امواجش خروش نمایند و اسم او یهوه صِبایوت می‌باشد، چنین می‌گوید.

³⁶ پس خداوند می گوید: «اگر این قانونها از حضور من برداشته شود، آنگاه نسل اسرائیل نیز قطع خواهند شد، تا به حضور من قوم دایمی نباشند.»

³⁷ خداوند چنین می‌گوید: «اگر آسمانها در بالا سنجیده شوند و بنیاد زمین را در پایین جستجو توان نمود، آنگاه من نیز تمامی نسل اسرائیل را به خاطر آنچه که کردند، ترک خواهم کرد.» کلام خداوند این است.

³⁸ یهوه می‌گوید: «اینک روزهایی می‌آید که این شهر از برج حَنَنئیل تا دروازه گوشه بنا خواهد شد.

³⁹ و ریسمان اندازه‌گیری به خط مستقیم تا تل‌جارب بیرون خواهد رفت و به سوی جوعه دور خواهد زد.

⁴⁰ و تمامی وادی لاشه‌ها و خاکستر و تمامی سرزمینها تا وادی قِدرون و به طرف مشرق تا گوشه دروازه اسبان، برای خداوند مقدس خواهد بود و بار دیگر هرگز برکنده و سرنگون نخواهد گردید.»