اِرمیا 29 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

رساله اِرمیا به اسیران بابل

¹ این است سخنان نامه‌ای که اِرمیای نبی از اورشلیم نزد بقیه مشایخ اسیران و کاهنان و انبیا و تمامی قومی که نِبوکَدنِصَر از اورشلیم به بابل به اسیری برده بود، فرستاد.

² بعد از آنکه یِکُنیای پادشاه و ملکه و خواجه‌سرایان و سروران یهودا و اورشلیم و صنعتگران و آهنگران از اورشلیم بیرون رفته بودند.

³ پس آن را به ‌دست اِلعاسه پسر شافان و جِمَریا پسر حِلقیا که صِدقیا پادشاه یهودا ایشان را نزد نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل به بابل فرستاد، ارسال نموده گفت:

⁴ «یهوه صِبایوت خدای اسرائیل به تمامی اسیرانی که من ایشان را از اورشلیم به بابل به اسیری فرستادم، چنین می‌گوید:

⁵ خانه‌ها ساخته در آنها ساکن شوید و باغها غرس نموده، میوه آنها را بخورید.

⁶ زنان گرفته، پسران و دختران به هم رسانید و زنان برای پسران خود بگیرید و دختران خود را به شوهر بدهید تا پسران و دختران بزایند و در آنجا زیاد شوید و کم نگردید.

⁷ و صلح و سلامتی آن شهر را که شما را به آن به اسیری فرستاده‌ام، بطلبید و برایش نزد خداوند دعا کنید، زیرا که در صلح و سلامتی آن شما را سلامتی خواهد بود.

⁸ زیرا که یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: مگذارید که انبیای شما که در میان شمایند و فالگیران شما، شما را فریب دهند. به خوابهایی که شما ایشان را بر آن می‌دارید که آنها را ببینند، گوش مگیرید.

⁹ زیرا خداوند می گوید که ایشان برای شما به اسم من به دروغ نبوت می‌کنند و من ایشان را نفرستاده‌ام.

¹⁰ «و حال خداوند می‌گوید: چون مدت هفتاد سال بابل سپری شود، من از شما دیدار خواهم نمود و سخنان نیکو را که برای شما گفتم، انجام خواهم داد؛ به اینکه شما را به این مکان باز خواهم آورد.

¹¹ زیرا خداوند می‌گوید: فکرهایی را که برای شما دارم، می‌دانم که فکرهای سلامتی می‌باشد و نه بدی، تا شما را آخرت و امید بخشم.

¹² و مرا خواهید خواند و آمده، نزد من التماس خواهید کرد و من شما را قبول خواهم نمود.

¹³ و مرا خواهید طلبید و چون مرا به تمامی دل خود جستجو نمایید، مرا خواهید یافت.

¹⁴ و خداوند می گوید که مرا خواهید یافت و اسیران شما را باز خواهم آورد. و خداوند می‌گوید که شما را از تمامی قومها و از همه مکانهایی که شما را به آنها رانده‌ام، جمع خواهم نمود و شما را از جایی که به اسیری فرستاده‌ام، باز خواهم آورد.

¹⁵ از آن رو که گفتید: ”خداوند برای ما در بابل انبیا گذاشته است.“

¹⁶ پس خداوند به پادشاهی که بر تخت داوود نشسته است و به تمامی قومی که در این شهر ساکنند، یعنی برادران شما که همراه شما به اسیری نرفته‌اند، چنین می‌گوید:

¹⁷ بلی یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: ”اینک من شمشیر و قحطی و طاعون را بر ایشان خواهم فرستاد و ایشان را مثل انجیرهای بد که آنها را از بدی نتوان خورد، خواهم ساخت.

¹⁸ و ایشان را به شمشیر و قحط و طاعون تعقیب خواهم نمود و در میان تمامی ممالک جهان پریشان خواهم ساخت تا برای همه قومهایی که ایشان را در میان آنها رانده‌ام، لعنت و دهشت و مسخره و ننگ باشند.

¹⁹ چونکه خداوند می‌گوید: کلام مرا که به واسطه خادمان خود انبیا نزد ایشان فرستادم، نشنیدند با آنکه پی در پی آن را فرستادم، اما خداوند می‌گوید که شما نشنیدید.“

²⁰ پس شما‌ ای تمامی اسیرانی که از اورشلیم به بابل فرستادم، کلام خداوند را بشنوید.

²¹ ”یهوه صِبایوت خدای اسرائیل درباره اَخاب پسر قولایا و درباره صِدقیا پسر مَعَسیا که برای شما به اسم من به دروغ نبوت می‌کنند، چنین می‌گوید: اینک من ایشان را به ‌دست نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل تسلیم خواهم کرد و او ایشان را در حضور شما خواهد کشت.

²² و از ایشان برای تمامی اسیران یهودا که در بابل می‌باشند، این نفرین را به کار برده، خواهند گفت که خداوند تو را مثل صِدقیا و اَخاب که پادشاه بابل ایشان را در آتش سوزانید، بگرداند.

²³ چونکه ایشان در اسرائیل کار هولناکی کردند و با زنان همسایگان خود زنا نمودند و به اسم من، کلامی را که به ایشان امر نفرموده بودم، به دروغ گفتند و خداوند می‌گوید که من آگاه و شاهد هستم.“»

نبوّت دروغین شِمَعیا

²⁴ و شِمَعیای نَحَلامی را خطاب کرده، بگو:

²⁵ «یهوه صِبایوت خدای اسرائیل صحبت نموده، چنین می‌گوید: از آنجایی که تو نامه‌ها به اسم خود نزد تمامی قوم که در اورشلیم‌اند و نزد صِفَنیا پسر مَعَسیای کاهن و نزد تمامی کاهنان فرستاده، گفتی:

²⁶ که ”خداوند تو را به‌ جای یِهویاداع کاهن به کهانت گماشته است تا بر خانه خداوند وکیل باشی و هر شخص دیوانه‌ای را که خود را نبی می‌نماید، در کنده‌ها و زنجیرها ببندی.

²⁷ پس الان چرا اِرمیای عَناتوتی را که خود را برای شما نبی می‌نماید، توبیخ نمی‌کنی؟

²⁸ زیرا که او نزد ما به بابل فرستاده، گفت که این اسیری به طول خواهد انجامید. پس خانه‌ها بنا کرده، ساکن شوید و باغها غرس نموده، میوه آنها را بخورید.“»

²⁹ صفنیای کاهن این نامه‌ را به گوش اِرمیای نبی خواند.

³⁰ پس کلام خداوند بر اِرمیا نازل شده، گفت:

³¹ «نزد تمامی اسیران فرستاده، بگو که ”خداوند درباره شِمَعیای نَحَلامی چنین می‌گوید: چونکه شِمَعیا برای شما نبوت می‌کند و من او را نفرستاده‌ام و او شما را وا می‌دارد که به دروغ اعتماد نمایید،

³² بنابراین خداوند چنین می‌گوید: اینک من بر شِمَعیای نَحَلامی و نسل وی مجازات خواهم رسانید و برایش کسی ‌که در میان این قوم ساکن باشد، نخواهد ماند. و خداوند می‌گوید: او آن کار نیکی را که من برای قوم خود می‌کنم، نخواهد دید، زیرا که درباره خداوند سخنان فتنه‌انگیز گفته است.»