اِرمیا 25 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

هفتاد سال اسارت

¹ کلامی که در سال چهارم یِهویاقیم پسر یوشیا، پادشاه یهودا که سال اول نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل بود، بر اِرمیا درباره تمامی قوم یهودا نازل شد.

² و اِرمیای نبی تمامی قوم یهودا و تمامی ساکنان اورشلیم را به آن خطاب کرده، گفت:

³ «از سال سیزدهم یوشیا پسر آمون پادشاه یهودا تا امروز، که بیست و سه سال باشد، کلام خداوند بر من نازل می‌شد و من به شما سخن می‌گفتم و بارها صحبت می‌نمودم، اما شما گوش نمی دادید.

⁴ و گرچه خداوند تمامی خادمان خود انبیا را نزد شما فرستاد و بارها ایشان را فرستاد، اما نشنیدید و گوش خود را فرا نگرفتید تا به آن توجه نمایید.

⁵ آنها گفتند: ”هر یک از شما از راه بد خود و کارهای شریر خویش بازگشت نمایید و در سرزمینی که خداوند به شما و به پدران شما از ازل تا به ابد بخشیده است، ساکن باشید.

⁶ و از پی خدایان غیر نروید و آنها را عبادت و پرستش منمایید و به کارهای دستهای خود غضب مرا شعله‌ور مسازید، مبادا بر شما بلا برسانم.“

⁷ اما خداوند می‌گوید: «مرا اطاعت ننمودید بلکه خشم مرا به کارهای دستهای خویش برای بلای خود به هیجان آوردید.»

⁸ «بنابراین یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: ”چونکه کلام مرا نشنیدید،

⁹ خداوند می‌گوید: اینک من فرستاده، تمامی قبایل شمال را با خادم خود نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل گرفته، ایشان را بر این سرزمین و بر ساکنانش و بر همه قومهایی که به اطراف آن می‌باشند، خواهم آورد و آنها را به تمامی هلاک کرده، دهشت و مسخره و خرابی ابدی خواهم ساخت.

¹⁰ و از میان ایشان صدای شادمانی و آواز خوشی و صدای داماد و صدای عروس و صدای آسیاب و روشنایی چراغ را نابود خواهم گردانید.

¹¹ و تمامی این سرزمین خراب و ویران خواهد شد و این قوم‌ها هفتاد سال پادشاه بابل را بندگی خواهند نمود.“

¹² و خداوند می‌گوید که ”بعد از اتمام هفتاد سال من بر پادشاه بابل و بر آن قوم و بر سرزمین کَلدانیان مجازات گناه ایشان را خواهم رسانید و آن را به ویرانه ابدی تبدیل خواهم ساخت.

¹³ و بر این سرزمین تمامی سخنان خود را که به ضد آن گفته‌ام یعنی هر‌ چه در این کتاب نوشته شده است که اِرمیا آن را درباره تمامی قومها نبوت کرده است، خواهم آورد.

¹⁴ زیرا که قومهای بسیار و پادشاهان بزرگ ایشان را بنده خود خواهند ساخت و ایشان را مطابق کارهای ایشان و مطابق کارهای دستهای ایشان جزا خواهم رسانید.“»

پیاله غضب خدا

¹⁵ از آن رو که یهوه خدای اسرائیل به من چنین گفت: «پیاله شراب این غضب را از دست من بگیر و آن را به تمامی قومهایی که تو را نزد آنها می فرستم، بنوشان.

¹⁶ تا بیاشامند و به خاطر شمشیری که من در میان ایشان می‌فرستم، گیج شوند و دیوانه گردند.»

¹⁷ پس کاسه را از دست خداوند گرفتم و به تمامی قومهایی که خداوند مرا نزد آنها فرستاد، نوشانیدم.

¹⁸ یعنی به اورشلیم و شهرهای یهودا و پادشاهانش و سرورانش تا آنها را به ویرانه‌ای تبدیل و مایه دهشت و ریشخند و لعنت گردانم، چنانکه امروز شده است.

¹⁹ و به فرعون پادشاه مصر و بندگانش و سرورانش و تمامی قومش.

²⁰ و به تمامی قومهای مختلف و به تمامی پادشاهان سرزمین عوص و به همه پادشاهان سرزمین فلسطینیان یعنی اَشقِلون و غَزه و عِقرون و بقیه اَشدود.

²¹ و به اِدوم و موآب و عَمّونیان.

²² و به تمامی پادشاهان صور و همه پادشاهان صیدون و به پادشاهان سواحلی که به آن طرف دریا می‌باشند.

²³ و به دِدان و تیما و بوز و به همگانی که گوشه‌های موی خود را می‌تراشند.

²⁴ و به همه پادشاهان عرب و به تمامی پادشاهان قومهای مختلف که در بیابان ساکنند.

²⁵ و به تمامی پادشاهان زِمری و همه پادشاهان عیلام و همه پادشاهان ماد.

²⁶ و به تمامی پادشاهان شمال، خواه نزدیک و خواه دور، یکی از پس دیگری، و به تمامی ممالک جهان که بر روی زمینند. و پادشاه شیشک بعد از ایشان خواهد آشامید.

²⁷ «و به ایشان بگو: ”یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: بنوشید و مست شوید و قی کنید تا از شمشیری که من در میان شما می‌فرستم، بیفتید و برنخیزید.“

²⁸ و اگر از گرفتن پیاله از دست تو و نوشیدنش خودداری نمایند آنگاه به ایشان بگو: ”یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: به یقین خواهید نوشید.

²⁹ زیرا اینک من به رسانیدن بلا بر این شهری که اسم من بر آن است، شروع خواهم نمود. آیا شما به تمامی بدون مجازات خواهید ماند؟ بدون مجازات نخواهید ماند، زیرا یهوه صِبایوت می‌گوید که من شمشیری بر تمامی ساکنان جهان مأمور می‌کنم.“

³⁰ پس تو به تمامی این سخنان بر ایشان نبوت کرده، به ایشان بگو: ”خداوند از اوج آسمان غرش می‌نماید و از مکان قُدس خویش صدای خود را می‌دهد و به ضد مرتع خویش به شدت غرش می‌نماید. و مثل آنانی که انگور را می‌افشرند، بر تمامی ساکنان جهان نعره می‌زند.

³¹ صدا به کرانهای زمین خواهد رسید، زیرا خداوند را به ضد قومها شکایتی است، و او بر هر موجود زنده داوری خواهد نمود و شریران را به شمشیر تسلیم خواهد کرد.“ سخن خداوند این است.

³² یهوه صِبایوت چنین گفت: اینک بلا از قوم به قوم سرایت می‌کند و باد شدید بزرگی از کرانهای زمین به پا خواهد خواست.

³³ و در آن روز کشتگان خداوند از کران زمین تا کران دیگرش خواهند بود. برای ایشان ماتم نخواهند گرفت و ایشان را جمع نخواهند کرد و دفن نخواهند نمود، بلکه بر روی زمین سرگین خواهند بود.

³⁴ ‌ای شبانان، شیون نمایید و فریاد برآورید. ای سران گله، بغلطید، زیرا که روزهای کشته شدن شما رسیده است. من شما را پراکنده خواهم ساخت و مثل ظرف مرغوب خواهید افتاد.

³⁵ پناهگاه برای شبانان و راه گریز برای سران گله نخواهد بود.

³⁶ یک فریاد - فریاد شبانان! و نعره سران گله! زیرا خداوند مرتعهای ایشان را ویران ساخته است.

³⁷ و مرتعهای امن به خاطر شدت خشم خداوند خراب شده است.

³⁸ مثل شیر بیشه خود را ترک کرده است، زیرا که سرزمین ایشان به خاطر خشم هلاک کننده و به خاطر شدت غضبش ویران شده است.»