اِرمیا 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

اسرائیل از پیروی خداوند دست برمی‌دارد

¹ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

² «برو و به گوش اورشلیم ندا کرده، بگو، خداوند چنین می‌گوید: غیرت دوران جوانی‌ات را عشق دوران نامزدی‌ات را، حینی که از پی من در بیابان و در زمین بایر می‌آمدی، به‌ خاطر می‌آورم.

³ اسرائیل برای خداوند مقدس و نوبر محصول او بود.» خداوند می‌گوید: «آنانی که آن را بخورند، مجرم خواهند شد و بلا بر ایشان چیره خواهد گردید.»

⁴ ‌ای خاندان یعقوب، و تمامی قبایل خاندان اسرائیل، کلام خداوند را بشنوید.

⁵ خداوند چنین می‌گوید: «پدران شما در من چه بی‌انصافی یافتند که از من دوری ورزیدند و چیزهای پوچ را پیروی کرده، خود پوچ شدند؟

⁶ و نگفتند: ”یهوه کجا است که ما را از زمین مصر برآورد و ما را در بیابان و زمین ویران و پر از گودالها و زمین خشک و سایه مرگ و زمینی که کسی از آن گذر نکند و آدمی در آن ساکن نشود، رهبری نمود؟

⁷ و من شما را به زمین بستانها آوردم تا میوه‌ها و چیزهای آن را بخورید، اما چون داخل آن شدید، زمین مرا نجس ساختید و میراث مرا منفور گردانیدید.

⁸ کاهنان نگفتند: ”یهوه کجاست؟“ و عالمان شریعت مرا نشناختند و شبانان بر من عاصی شدند و انبیا برای بَعَل نبوت کرده، در پی چیزهای بی‌فایده رفتند.

⁹ بنابراین خداوند می‌گوید: بار دیگر با شما دشمنی خواهم نمود و با پسران پسران شما دشمنی خواهم کرد.

¹⁰ پس به سواحل کِتّیم گذر کرده، ملاحظه نمایید و به قیدار فرستاده به دقت عقلتان را به کار اندازید و دریافت کنید که آیا حادثه‌ای مثل این واقع شده باشد؟

¹¹ که آیا هیچ قومی خدایان خویش را عوض کرده باشند با آنکه آنها خدا نیستند؟ اما قوم من جلال خویش را به آنچه فایده‌ای ندارد، عوض نمودند.

¹² پس خداوند می گوید: ای آسمانها، از این متحیر باشید و به خود لرزیده، به شدت پریشان شوید!

¹³ زیرا قوم من دو کار بد کرده‌اند. مرا که چشمه آب حیاتم ترک نموده و برای خود حوضها کنده‌اند، یعنی حوضهای شکسته که آب را نگاه ندارد.

¹⁴ آیا اسرائیل غلام یا خانه زاد است؟ پس چرا غارت شده باشد؟

¹⁵ شیران ژیان بر او غرش نموده، صدای خود را بلند کردند و زمین او را ویران ساختند و شهرهایش سوخته و متروک گردیده است.

¹⁶ و پسران نوف و تَحفَنیس فرق تو را شکسته‌اند.

¹⁷ آیا این را خود بر خویشتن وارد نیاوردی، چونکه یهوه خدای خود را حینی که تو را رهبری می‌نمود، ترک کردی؟

¹⁸ و الان تو را با راه مصر چه‌ کار است تا آب شیحور را بنوشی؟ و تو را با راه آشور چه‌ کار است تا آب فرات را بنوشی؟»

¹⁹ خداوند یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: «شرارت تو، تو را تنبیه کرده و گمراهی تو، تو را توبیخ نموده است. پس بدان و ببین که این امر زشت و تلخ است که یهوه خدای خود را ترک نمودی و ترس من در تو نیست.

²⁰ زیرا از زمان قدیم یوغ تو را شکستم و بندهای تو را گسیختم و گفتی: ”خدمت نخواهم نمود!“ زیرا بر هر تپه بلند و زیر هر درخت سبز خوابیده، زنا کردی.

²¹ من تو را مو اصیل و تخم تمام نیکو غرس نمودم، پس چگونه نهال مو بیگانه برای من گردیده‌ای؟

²² پس اگر‌چه خود را با قلیاب بشویی و صابون برای خود زیاده به کار بری، اما خداوند یهوه می‌گوید که گناه تو همچنان پیش من است.

²³ چگونه می‌گویی که ”نجس نشدم و در پی بَعَلها نرفتم؟“ راه خویش را در وادی نگاه کن و به آنچه کردی، اعتراف نما‌، ای شتر تیزرو، که در راههای خود می‌دوی!

²⁴ مثل گورخر هستی که به بیابان عادت داشته، در شهوت دل خود باد را بو می‌کشد. کیست که از شهوتش او را برگرداند؟ آنانی که او را می‌طلبند، خسته نخواهند شد و او را در ماهش خواهند یافت.

²⁵ پای خود را از برهنگی و گلوی خویش را از تشنگی باز دار. اما گفتی: ”نه، بی‌فایده است! زیرا که غریبان را دوست داشتم و از پی ایشان خواهم رفت.

²⁶ مثل دزدی که چون گرفتار شود، خجل گردد، همچنین خاندان اسرائیل با پادشاهان و سروران و کاهنان و انبیای ایشان خجل خواهند شد.

²⁷ که به چوب می‌گویند: ”تو پدر من هستی.“ و به سنگ که ”تو مرا زاییده‌ای.“ زیرا که پشت خود را به من کرده‌اند، نه رویشان را. اما در زمان مصیبت خود می‌گویند: ”برخیز و ما را نجات ده!“

²⁸ پس خدایان تو که برای خود ساختی، کجایند؟ بگذار ایشان در زمان مصیبت برخیزند و تو را نجات دهند. زیرا که ‌ای یهودا، خدایان تو به شماره شهرهای تو می‌باشند.»

²⁹ خداوند می‌گوید: «چرا با من دشمنی می‌نمایید؟ تمامی شما بر من عاصی شده‌اید.

³⁰ پسران شما را بی جهت زده‌ام زیرا که ادب نمی‌شوند. شمشیر شما مثل شیر درنده انبیای شما را هلاک کرده است.

³¹ ‌ای شما که اهل این عصر می‌باشید، کلام خداوند را بفهمید! آیا من برای اسرائیل مثل بیابان یا زمین تاریکی غلیظ شده‌ام؟ پس قوم من چرا می‌گویند که ”سران خود شده‌ایم و بار دیگر نزد تو نخواهیم آمد.“

³² آیا دوشیزه زیور خود را یا عروس آرایش خود را فراموش کند؟ اما قوم من روزهای بی​شمار مرا فراموش کرده‌اند.

³³ چه ماهرانه راه خود را آماده می‌سازی تا محبت بیابی؟ تا به آنجا که زنان بد را نیز به راههای خود تعلیم دادی.

³⁴ در دامنهای تو نیز خون جان فقیران بی‌گناه یافته شد. آنها را در نقب زدن نیافتی. با این همه،

³⁵ می‌گویی: ”چونکه بی‌گناه هستم، غضب او از من برگردانیده خواهد شد. اینک به خاطر گفتنت که گناه نکرده‌ام، بر تو داوری خواهم نمود.

³⁶ چرا اینقدر می شتابی تا راه خود را تغییر دهی؟ چنانکه از آشور خجل شدی، همچنین از مصر نیز خجل خواهی شد.

³⁷ از این نیز دستهای خود را بر سرت نهاده، بیرون خواهی آمد. چونکه خداوند اعتماد تو را خوار شمرده است. پس از ایشان کامیاب نخواهی شد.