اِرمیا 19 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ خداوند چنین گفت: «برو و کوزه سفالین از کوزه‌گر بخر و بعضی از مشایخ قوم و مشایخ کاهنان را همراه خود بردار.

² و به وادی بِن‌هِنّوم که نزد دهنه دروازه کوزه‌گران است، بیرون رفته، سخنانی را که به تو خواهم گفت، در آنجا ندا کن.

³ و بگو: ”ای پادشاهان یهودا و ساکنان اورشلیم، کلام خداوند را بشنوید! یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: اینک بر این مکان چنان بلایی خواهم آورد که گوش هر کس که آن را بشنود، صدا خواهد کرد.

⁴ از آن رو که مرا ترک کردند و این مکان را خوار شمردند و بخور در آن برای خدایان غیر که نه خود ایشان و نه پدران ایشان و نه پادشاهان یهودا آنها را شناخته بودند، سوزانیدند و این مکان را از خون بی‌گناهان پر ساختند.

⁵ و مکانهای بلند برای بَعَل بنا کردند تا پسران خود را به‌ جای قربانی‌های سوختنی برای بَعَل بسوزانند که من آن را امر نفرموده و نگفته بودم و حتی از دلم هم نگذشته بود.

⁶ بنابراین خداوند می‌گوید: اینک روزهایی می‌آید که این مکان به توفت یا به وادی بِن‌هِنّوم دیگر نامیده نخواهد شد، بلکه به وادی قتل.

⁷ مشورت یهودا و اورشلیم را در این مکان پوچ خواهم گردانید و ایشان را در برابر دشمنانشان و به ‌دست آنانی که قصد جان ایشان دارند، به دم هلاک خواهم‌ کرد و لاشه​های ایشان را خوراک پرندگان هوا و حیوانات زمین خواهم ساخت.

⁸ و این شهر را مایه حیرت و ریشخند خواهم گردانید، به حدی که هر ‌که از آن عبور کند، متحیر شده، به خاطر تمامی بلایایش ریشخند خواهد نمود.

⁹ گوشت تن پسران ایشان و گوشت تن دختران ایشان را به آنها خواهم خورانید و در محاصره و تنگی که دشمنانشان و جویندگان جانشان بر ایشان خواهند ‌آورد، هر کس گوشت همسایه خود را خواهد خورد.“

¹⁰ آنگاه کوزه را در مقابل چشم آنانی که همراه تو می‌روند، بشکن.

¹¹ و ایشان را بگو: ”یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: به آن شکل که کسی کوزه کوزه‌گر را می‌شکند و آن را دیگر مرمت نتوان کرد، همچنان این قوم و این شهر را خواهم شکست و ایشان را در توفِت دفن خواهند کرد جایی دیگر برای دفن کردن باقی نخواهد بود.

¹² خداوند می‌گوید: به این مکان و به ساکنانش چنین عمل خواهم نمود و این شهر را مثل توفِت خواهم ساخت.

¹³ و خانه‌های اورشلیم و خانه‌های پادشاهان یهودا مثل مکان توفِت نجس خواهد شد، یعنی همه خانه‌هایی که بر بامهای آنها بخور برای تمامی لشکر آسمان سوزانیدند و هدایای ریختنی برای خدایان غیر تقدیم نمودند.»

¹⁴ سپس اِرمیا از توفِت که خداوند او را به جهت نبوت کردن به آنجا فرستاده بود، باز آمد و در صحن خانه خداوند ایستاده، به تمامی قوم گفت:

¹⁵ «یهوه صِبایوت، خدای اسرائیل، چنین می‌گوید: اینک من بر این شهر و بر همه روستاهایش، تمامی بلایا را که درباره‌اش گفته‌ام، وارد خواهم آورد، زیرا که گردن خود را سخت گردانیده، کلام مرا نشنیدند.»