اِرمیا 18 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

کوزه‌گر و گِل

¹ این است کلامی که از جانب خداوند به اِرمیا نازل شده، گفت:

² «برخیز و به خانه کوزه‌گر فرود آی که در آنجا کلام خود را به تو خواهم شنوانید.»

³ پس به خانه کوزه‌گر فرود شدم، اینک او بر چرخها کار می‌کرد.

⁴ و ظرفی که از گِل می‌ساخت، در دست کوزه‌گر خراب شد، پس دوباره ظرفی دیگر از آن ساخت، به گونه‌ای که به نظر کوزه‌گر پسند آمد که بسازد.

⁵ آنگاه کلام خداوند به من نازل شده، گفت:

⁶ «خداوند می‌گوید: ای خاندان اسرائیل، آیا من مثل این کوزه‌گر با شما عمل نتوانم نمود؟ زیرا چنانکه گِل در دست کوزه‌گر است، همچنان شما‌ ای خاندان اسرائیل، در دست من می‌باشید.

⁷ هنگامی که درباره قومی یا مملکتی برای کندن و ویران ساختن و هلاک نمودن سخنی گفته باشم،

⁸ اگر آن قومی که درباره ایشان گفته باشم، از شرارت خویش بازگشت نمایند، آنگاه از آن بلایی که به آوردن آن قصد نموده‌ام، خواهم برگشت.

⁹ و هرگاه درباره قومی یا مملکتی به جهت بنا کردن و غرس نمودن سخن گفته باشم،

¹⁰ اگر ایشان در نظر من شرارت ورزند و سخن مرا نشنوند، آنگاه از آن نیکویی که گفته باشم که برای ایشان بکنم، خواهم برگشت.

¹¹ الان مردمان یهودا و ساکنان اورشلیم را خطاب کرده، بگو که ”خداوند چنین می‌گوید: اینک من به ضد شما بلایی آماده می‌سازم و به ضدتان تدبیری می‌اندیشم. پس هر کدام از شما از راه زشت خود بازگشت نمایید و راهها و کارهای خود را اصلاح کنید.“

¹² اما ایشان خواهند گفت: ”بیهوده است! زیرا که ما افکار خود را پیروی خواهیم نمود و هر کدام مطابق سرکشی دل شریر خود رفتار خواهیم کرد.

¹³ «بنابراین خداوند چنین می‌گوید: در میان قومها پرس و جو کنید؛ کیست که مثل این چیزها را شنیده باشد؟ دوشیزه اسرائیل کاری بسیار زشت کرده است.

¹⁴ آیا برف لبنان از صخره صحرا باز ایستد؟ یا آبهای سرد که از جای دور جاری می‌شود، خشک گردد؟

¹⁵ زیرا که قوم من مرا فراموش کرده برای خدایان دروغین بخور می‌سوزانند. آنها، ایشان را از راههایشان، یعنی از راههای قدیم برمی‌گردانند تا در کوره‌راهها، به راههایی که ساخته نشده است، بروند.

¹⁶ تا سرزمین خود را مایه وحشت و ریشخند ابدی بگردانند، به حدی که هر ‌که از آن گذر کند، متحیر شده، سر خود را خواهد جنبانید.

¹⁷ من مثل باد شرقی، ایشان را از حضور دشمنان پراکنده خواهم ساخت و در روز مصیبت ایشان، پشت خود را به ایشان نشان خواهم داد و نه روی را.»

¹⁸ آنگاه گفتند: «بیایید تا به ضد اِرمیا تدبیرها نماییم، زیرا که شریعت از کاهنان و مشورت از حکیمان و کلام از انبیا برباد نخواهد رفت. پس بیایید تا او را به زبان خود بزنیم و هیچ سخنش را گوش ندهیم.»

¹⁹ ‌ای خداوند، مرا گوش بده و سخن دشمنان مرا بشنو!

²⁰ آیا بدی به عوض نیکویی داده خواهد شد؟ زیرا که برای جان من گودال کنده‌اند. به یاد آور که چگونه به حضور تو ایستاده بودم تا درباره ایشان سخن نیکو گفته، شدت خشم تو را از ایشان برگردانم.

²¹ پس پسران ایشان را به قحطی بسپار و ایشان را به دم شمشیر تسلیم نما. زنان ایشان، بی‌فرزند و بیوه گردند، و مردانشان به طاعون بمیرند، و جوانانشان در جنگ به شمشیر کشته شوند.

²² و چون فوجی بر ایشان ناگهان بیاوری، نعره‌ای از خانه های‌ایشان شنیده شود. زیرا به جهت گرفتار کردنم چاله کنده‌اند و دامها برای پایهایم پنهان نموده‌اند.

²³ اما تو، ‌ای خداوند، تمامی مشورتهایی را که ایشان به قصد جان من نموده‌اند، می‌دانی. پس عصیان ایشان را میامرز و گناه ایشان را از نظر خویش محو مساز، بلکه ایشان به حضورت سرنگون شوند، و در حین غضب خویش، با ایشان عمل نما.