اِرمیا 16 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهقحطی، شمشیر، مرگ 1 و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 2 «برای خود زنی مگیر و تو را در این مکان پسران و دختران نباشد. 3 زیرا خداوند درباره پسران و دخترانی که در این مکان به دنیا آیند و درباره مادرانی که ایشان را بزایند و پدرانی که ایشان را در این سرزمین تولید نمایند، چنین می‌گوید: 4 به بیماریهای مرگبار خواهند مرد. برای ایشان ماتم نخواهند گرفت و دفن نخواهند شد، بلکه بر روی زمین سرگین خواهند بود. و به شمشیر و قحط تباه خواهند شد و لاشههای ایشان غذای پرندگان هوا و حیوانات وحشی زمین خواهد بود. 5 زیرا خداوند چنین می‌گوید: به خانه سوگواری داخل مشو و برای ماتم گرفتن نرو و برای ایشان سوگواری منما، زیرا خداوند می‌گوید که سلامتی خود یعنی نیکویی و رحمتهای خویش را از این قوم خواهم برداشت. 6 هم بزرگ و هم کوچک در این سرزمین خواهند مرد و دفن نخواهند شد. و برای ایشان ماتم نخواهند گرفت و خویشتن را مجروح نخواهند ساخت و موی خود را نخواهند تراشید. 7 و برای شخص سوگوار نان را پاره نخواهند کرد تا ایشان را برای مردگان تسلی نمایند و کاسه سوگواری را با ایشان برای پدر یا مادر ایشان هم نخواهند نوشید. 8 و نیز به خانه جشن داخل مشو و با ایشان برای خوردن و نوشیدن منشین. 9 زیرا که یهوه صِبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: اینک من در روزهای شما و در نظر شما فریاد خوشی و آواز شادمانی و صدای داماد و آواز عروس را از این مکان خواهم برداشت. 10 هنگامی که همه این سخنان را به این قوم بیان کنی و ایشان از تو بپرسند که ”خداوند از چه سبب تمامی این بلای بزرگ را به ضد ما گفته است و عصیان و گناهی که به یهوه خدای خود ورزیده‌ایم، چیست؟“ 11 آنگاه تو به ایشان بگو: ”خداوند می‌گوید: از این جهت که پدران شما مرا ترک کردند و خدایان غیر را پیروی نموده، آنها را عبادت و پرستش کردند و مرا ترک نموده، شریعت مرا نگاه نداشتند. 12 و شما از پدران خویش زیاده شرارت ورزیدید، چونکه هر یک از شما سرکشی دل شریر خود را پیروی نمودید و به من گوش نگرفتید. 13 بنابراین من شما را از این سرزمین به سرزمینی که شما و پدران شما آن را نمی‌شناختند، خواهم انداخت و در آنجا شبانه‌روز خدایان غیر را عبادت خواهید نمود، زیرا که من بر شما به لطف نظر نخواهم نمود.“ بازگشت اسرائیلیان پراکنده 14 «بنابراین خداوند می‌گوید: اینک روزهایی می‌آید که بار دیگر گفته نخواهد شد ”قسم به حیات یهوه که قوم اسرائیل را از سرزمین مصر بیرون آورد.“ 15 بلکه ”قسم به حیات یهوه که قوم اسرائیل را از سرزمین شمال و همه سرزمینهایی که ایشان را به آنها رانده بود، برآورد.“ زیرا من ایشان را به سرزمینی که به پدران ایشان داده‌ام، باز خواهم آورد. 16 خداوند می‌گوید: اینک ماهیگیران بسیار را خواهم فرستاد تا ایشان را صید نمایند و بعد از آن صیادان بسیار را خواهم فرستاد تا ایشان را از هر کوه و هر تپه و از سوراخهای صخره‌ها شکار کنند. 17 زیرا چشمانم بر همه راههای ایشان است و آنها از نظر من پنهان نیست و عصیان ایشان از چشمان من مخفی نه! 18 من اول عصیان و گناهان ایشان را جزای دو برابر خواهم رسانید، چونکه سرزمین مرا به لاشههای بتهای منفور خود آلوده کرده و میراث مرا با تمثالهای کراهت‌آورشان پر ساخته‌اند.» 19 ای خداوند، که قوت من و قلعه من، و در روز تنگی پناهگاه من هستی! قومها از کرانهای زمین نزد تو آمده، خواهند گفت: «پدران ما جز دروغ و بتهای پوچ که هیچ فایده‌ای نداشت، چیزی به ارث نبردند. 20 آیا می‌شود که انسان برای خود خدایان بسازد و حال آنکه آنها خدا نیستند؟» 21 «پس اینک، این مرتبه ایشان را آگاه خواهم گردانید؛ بلی، دست خود و قدرت خویش را به ایشان خواهم شناسانید و خواهند دانست که اسم من یهوه است!» |
@ 2024 Korpu Company