اِرمیا 11 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

عهد شکسته

¹ این است کلامی که از جانب خداوند به اِرمیا نازل شده، گفت:

² «کلام این عهد را بشنوید و به مردان یهودا و ساکنان اورشلیم بگویید.

³ و تو به ایشان بگو, یهوه خدای اسرائیل چنین می‌گوید: ملعون باد کسی ‌که کلام این عهد را نشنود.

⁴ که آن را به پدران شما در روزی که ایشان را از سرزمین مصر از کوره آهنین بیرون آوردم امر فرموده، گفتم: سخن مرا بشنوید و مطابق هر آنچه به شما امر بفرمایم، آن را به جا بیاورید تا شما قوم من باشید و من خدای شما باشم.

⁵ و تا سوگندی را که برای پدران شما خوردم، وفا نمایم که زمینی را که به شیر و عسل جاری است، چنانکه امروز شده است، به ایشان بدهم.» پس من در جواب گفتم: «ای خداوند آمین.»

⁶ سپس خداوند مرا گفت: «تمام این سخنان را در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم ندا کرده، بگو که سخنان این عهد را بشنوید و آنها را به جا آورید.

⁷ زیرا از روزی که پدران شما را از سرزمین مصر برآوردم تا امروز، ایشان را تأکید سخت نمودم و بارها تأکید نموده، گفتم: ”از سخن من اطاعت کنید.“

⁸ اما نشنیدند و گوش خود را فرا نداشتند، بلکه پیروی سرکشی دل شریر خود را نمودند. پس تمام سخنان این عهد را بر سر ایشان آوردم، چونکه امر فرموده بودم که آن را وفا نمایند، اما وفا ننمودند.»

⁹ و خداوند مرا گفت: «فتنه‌ای در میان مردان یهودا و ساکنان اورشلیم پیدا شده است.

¹⁰ آنها به خطایای پدران پیشین خود که از گوش سپردن به سخنان من سر باز می‌زدند، برگشتند و ایشان خدایان غیر را پیروی نموده، آنها را عبادت نمودند. و خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهدی را که با پدران ایشان بسته بودم، شکستند.»

¹¹ بنابراین خداوند چنین می‌گوید: اینک من بلایی را که از آن نتوانند رَست، بر ایشان خواهم آورد. و نزد من التماس خواهند کرد، اما ایشان را قبول نخواهم نمود.

¹² و شهرهای یهودا و ساکنان اورشلیم رفته، نزد خدایانی که برای آنها بخور می‌سوزانیدند، فریاد خواهند کرد، اما آنها در وقت مصیبت ایشان هرگز ایشان را نجات نخواهند داد.

¹³ زیرا که ‌ای یهودا، شماره خدایان تو به اندازه شهرهای تو می‌باشد و مطابق شماره کوچه‌های اورشلیم، قربانگاههای رسوایی برپا داشتید، یعنی قربانگاهها به جهت بخور سوزانیدن برای بَعَل.

¹⁴ پس تو برای این قوم دعا مکن و به جهت ایشان صدای التماس و تمنا بلند منما، زیرا که چون در وقت مصیبت خویش مرا بخوانند، ایشان را جواب نخواهم نمود.

¹⁵ محبوبه مرا در خانه من چه‌ کار است، حال که شرارت ورزیده است؟ آیا التماسها و گوشت قربانی می‌تواند گناه تو را از تو دور بکند؟ پس چگونه می‌توانی وجد نمایی؟»

¹⁶ خداوند تو را زیتون شاداب نامیده بود، درختی که به میوه نیکو آراسته بود. اما به صدای غوغایی بزرگ، آتش در آن افروخته است که شاخه‌هایش شکسته گردیده.

¹⁷ زیرا یهوه صِبایوت که تو را غرس نموده بود، بلایی بر تو فرموده است، زیرا خاندان اسرائیل و خاندان یهودا به ضد خود مرتکب شرارت شده‌اند و برای بَعَل بخور‌ سوزانیده، خشم مرا برافروخته‌اند.

نقشه به ضد اِرمیا

¹⁸ و خداوند مرا تعلیم داد، پس دانستم. آنگاه اعمال ایشان را به من نشان دادی.

¹⁹ و من مثل بره دست آموز که به قربانگاه برند، بودم. و نمی‌دانستم که تدبیرات به ضد من نموده، می‌گفتند: «درخت را با میوه​اش برباد دهیم و آن را از زمین زندگان قطع نماییم، تا اسمش دیگر در یادها نماند.»

²⁰ اما ‌ای یهوه صِبایوت، که داور عادل و امتحان کننده باطن و دل هستی، بگذار که انتقام کشیدن تو را از ایشان ببینم، زیرا که شکایت خود را نزد تو آورده‌ام.

²¹ بنابراین خداوند چنین می‌گوید: «درباره اهل عَناتوت که قصد جان تو دارند و می‌گویند: «به نام یهوه نبوت مکن، مبادا به دست ما کشته شوی.»

²² از این جهت یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: اینک ایشان را مجازات خواهم کرد. جوانان ایشان به شمشیر خواهند مرد و پسران و دختران ایشان از گرسنگی هلاک خواهند شد.

²³ و برای ایشان کسی باقی نخواهد ماند، زیرا که من بر اهل عَناتوت، در سال مجازات ایشان، بلا خواهم فرستاد.»