داوران 7 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

جِدعون با سیصد نفر

¹ و يِروبَّعَل که جِدعون باشد با تمامی قوم که با او بودند صبح زود برخاسته، نزد چشمه حَرود اردو زدند. اردوی مِديان به شمال ايشان نزد کوه موره در درّه بود.

² خداوند به جِدعون گفت: «قومی که با تو هستند، زياده از آنند که مِديان را به ‌دست ايشان تسليم نمايم، مبادا اسرائيل بر من فخر نموده، بگويد که ”دست من، مرا نجات داد.“

³ پس الان به گوش قوم ندا کرده، بگو: ”هر کس که ترسان و هراسان باشد، از کوه جلعاد برگشته، روانه شود.» و بيست و دو هزار نفر از قوم برگشتند و ده هزار باقی ماندند.

⁴ خداوند به جِدعون گفت: «باز هم قوم زياده‌اند، ايشان را نزد آب بياور تا ايشان را آنجا برای تو بيازمايم، و هر ‌که را به تو گويم ”اين با تو برود،“ او همراه تو خواهد رفت، و هر ‌که را به تو گويم ”اين با تو نرود،“ او نخواهد رفت.»

⁵ و چون قوم را نزد آب آورده بود، خداوند به جِدعون گفت: «هر ‌که آب را به زبان خود بنوشد چنانکه سگ می‌نوشد، او را تنها بگذار. و همچنين هر ‌که بر زانوی خود خم شده، بنوشد.»

⁶ و شماره آنانی که دست به دهان آورده، نوشيدند، سيصد نفر بود و بقيه قوم به تمامی بر زانوی خود خم شده، آب نوشيدند.

⁷ خداوند به جِدعون گفت: «به اين سيصد نفر که به کف نوشيدند، شما را نجات می‌دهم، و مِديان را به ‌دست تو تسليم خواهم نمود. پس بقیه قوم همگی به ‌جای خود باز گردند.»

⁸ پس آن گروه توشه و شیپورهای خود را به ‌دست گرفتند و هر کس را از ساير مردان اسرائيل به خيمه خود فرستاد، ولی آن سيصد نفر را نگاه داشت. و اردوی مِديان در درّه پايين دست او بود.

⁹ در همان شب خداوند او را گفت: «به اردو فرود بيا، زيرا که آن را به ‌دست تو تسليم نموده‌ام.

¹⁰ ليکن اگر از رفتن می‌ترسی، با خادم خود فورَه به اردو برو.

¹¹ و چون آنچه ايشان بگويند بشنوی، بعد از آن دست تو قوی خواهد شد، و به اردو فرود خواهی آمد.» پس او و خادمش، فوره به کناره سلاحدارانی که در اردو بودند، فرود آمدند.

¹² و اهل مِديان و عَماليق و تمامی اقوام شرقی مثل ملخ، بی‌شمار در درّه ريخته بودند، و شتران ايشان را مثل ريگ که بر کناره دريا بی‌حساب است، شماره‌ای نبود.

¹³ پس چون جِدعون رسيد، ديد که مردی به رفيقش خوابی بيان کرده، می‌گفت که «اينک خوابی ديدم، و هان گرده‌ای نان جو در ميان اردوی مِدیان غلطانيده شده، به خيمه‌ای برخورد و آن را چنان زد که افتاد و آن را واژگون ساخت، چنانکه خيمه بر زمين پهن شد.»

¹⁴ رفيقش در جواب او گفت که «اين نيست جز شمشير جدعون پسر يوآش، مرد اسرائيلی، زيرا خدا مديان و تمام اردو را به ‌دست او تسليم کرده است.»

¹⁵ چون جِدعون نقل خواب و تعبيرش را شنيد، سجده نمود، و به لشکرگاه اسرائيل برگشته، گفت: «برخيزيد، زيرا که خداوند اردوی مِدیان را به ‌دست شما تسليم کرده است.»

¹⁶ و آن سيصد نفر را به سه دسته تقسیم ساخت، و به ‌دست هر يکی از ايشان شیپورها و سبوهای خالی داد و مشعلها در سبوها گذاشت.

¹⁷ و به ايشان گفت: «بر من نگاه کرده، چنان بکنيد. پس چون به کنار اردو برسم، هر‌ چه من می‌کنم، شما هم چنان بکنيد.

¹⁸ چون من و آنانی که با من هستند، شیپورها را به صدا درآوریم، شما نيز از همه اطراف اردو شیپورها را بنوازيد و فریاد برآورید: ”برای خداوند و برای جِدعون.“»

¹⁹ پس جِدعون و صد نفر که با او بودند در ابتدای پاس دوم شب به کنار اردو رسيدند و در همان حين کشيکچی‌ای تازه گذارده بودند. پس شیپورها را نواختند و سبوها را که در دست ايشان بود، شکستند.

²⁰ و هر سه دسته شیپورها را نواختند و سبوها را شکستند و مشعلها را به ‌دست چپ و شیپورها را به ‌دست راست خود گرفته، نواختند و فریاد برآوردند: «برای خداوند و برای جِدعون.»

²¹ و هر کس به ‌جای خود به اطراف اردو ايستاد. تمامی لشکر فرار کردند و ايشان نعره زده، آنها را تار و مار کردند.

²² و چون آن سيصد نفر شیپورها را به صدا درآوردند، خداوند شمشير هر کس را بر رفيقش و بر تمامی لشکر گردانيد، و لشکر ايشان تابيت‌شِطّه به سوی صِرِره و تا مرز آبِل‌مِحوله که نزد طَبّات است، فرار کردند.

²³ و مردان اسرائيل از نَفتالی و اَشير و تمامی مَنَسی جمع شده، مِدیان را تعقیب نمودند.

²⁴ و جِدعون به تمامی کوهستان اِفرايم، قاصدان فرستاده، گفت: «به جهت مقابله با مِدیان به زير آييد و آبها را تا بيت‌باره و تا اُردن پيش ايشان بگيريد.» پس تمامی مردان اِفرايم جمع شده، آبها را تا بيت‌بارَه و اُردن گرفتند.

²⁵ و عُرِب و ذِئِب دو سردار مِدیان را گرفته، عُرِب را بر صخره عُرِب و ذِئِب را در چَرخُشت ذِئِب کشتند. و مديان را تعقیب نمودند و سرهای عُرِب و ذِئِب را به آن طرف اردن، نزد جِدعون آوردند.