داوران 17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

میخا و لاوی

¹ و از کوهستان اِفرايم شخصی بود که ميخا نام داشت.

² و به مادر خود گفت: «آن هزار و يکصد پاره نقره‌ای که از تو گرفته شد و درباره آن لعنت کردی و در گوشهای من نيز سخن گفتی، اينک آن نقره نزد من است؛ آنها را من برداشته بودم.» مادرش گفت: «خداوند پسر مرا برکت دهد.»

³ چون میخا آن هزار و يکصد پاره نقره را به مادرش رد نمود، مادرش گفت: «اين نقره را برای خداوند از دست خود به جهت پسرم به تمامی وقف می‌کنم تا تمثال تراشيده و تمثال ريخته شده‌ای ساخته شود، پس الان آن را به تو باز می‌دهم.»

⁴ و چون میخا نقره را به مادر خود رد نمود، مادرش دويست پاره نقره را گرفته، آن را به زرگری داد که او تمثال تراشيده، و تمثال ريخته شده‌ای ساخت و آنها در خانه ميخا بودند.

⁵ و ميخا زیارتگاهی داشت و ايفود و تِرافيم ساخت و يکی از پسران خود را تعیین نمود تا کاهن او بشود.

⁶ و در آن روزها در اسرائيل پادشاهی نبود و هر کس آنچه در نظرش پسند می‌آمد، می‌کرد.

⁷ و جوانی از بيت‌لِحِم يهودا، از طایفه يهودا و از لاويان بود که در آنجا مسکن گزيد.

⁸ و آن شخص از شهر خود، يعنی از بيت‌لِحِم يهودا روانه شد تا هر جايی که بيابد، مسکن گزيند. و چون سفر می‌کرد، به کوهستان اِفرايم به خانه ميخا رسيد.

⁹ و ميخا او را گفت: «از کجا آمده‌ای؟» او در جواب او گفت: «من لاوی هستم از بيت‌لِحِم يهودا، و می روم تا هر جايی که بيابم، مسکن گزينم.»

¹⁰ ميخا او را گفت: «نزد من ساکن شو و برايم پدر و کاهن باش، و من تو را هر سال ده پاره نقره و يک دست لباس و معاش می‌دهم.» پس آن لاوی به خانه میخا داخل شد.

¹¹ و آن لاوی راضی شد که با او ساکن شود. و آن جوان نزد او مثل يکی از پسرانش بود.

¹² و ميخا آن لاوی را منصوب نمود و آن جوان کاهن او شد و در خانه ميخا می‌بود.

¹³ و ميخا گفت: «الان دانستم که خداوند به من نیکویی خواهد نمود، زيرا یک لاوی‌ را به عنوان کاهن خود دارم.»