داوران 16 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

شَمشون و دليله

¹ و شَمشون به غَزه رفت و در آنجا فاحشه‌ای ديده، با او همخواب شد.

² به اهل خبر رسید که «شَمشون به اينجا آمده است.» پس او را احاطه نموده، تمام شب برايش نزد دروازه شهر کمين گذاردند، و تمام شب خاموش مانده، گفتند: «چون صبح روشن شود، او را می کشيم.»

³ و شَمشون تا نصف شب خوابيد. و نصف شب برخاسته، لنگهای دروازه شهر و چارچوب آن را گرفته، آنها را با پشت‌بند از جای کند و بر دوش خود گذاشته، بر فراز کوهی که در مقابل حِبرون است، برد.

⁴ و بعد از آن واقع شد که شَمشون دلباخته زنی در وادی سورِق شد که اسمش دليله بود.

⁵ و سروران فلسطينيان نزد دلیله برآمده، وی را گفتند: «شمشون را فريفته و درياب که قوت عظيمش در چه چيز است و چگونه بر او غالب آييم تا او را بسته، ذليلش سازیم. و هر يکی از ما هزار و صد مثقال نقره به تو خواهيم داد.»

⁶ پس دليله به شَمشون گفت: «تمنا اينکه به من بگويی که قوت عظيم تو در چه چيز است و چگونه می‌توان تو را بست و ذليل نمود.»

⁷ شَمشون او را گفت: «اگر مرا به هفت ريسمان تر و تازه که خشک نباشد ببندند، من ضعيف و مثل ساير مردم خواهم شد.»

⁸ و سروران فلسطينيان هفت ريسمان تر و تازه که خشک نشده بود، نزد او آوردند و او وی را به آنها بست.

⁹ و کسان نزد او در حجره در کمين می‌بودند و او وی را گفت: «ای شَمشون فلسطينيان بر تو آمدند.» آنگاه ريسمانها را بگسيخت چنانکه ريسمان کتان که به آتش برخورد گسيخته شود، بنابراین قوتش دريافت نشد.

¹⁰ و دليله به شَمشون گفت: «اينک مسخره کرده به من دروغ گفتی، پس الان مرا خبر بده که به چه چيز تو را توان بست.»

¹¹ او وی را گفت: «اگر مرا با طنابهای تازه که با آنها هيچ کار کرده نشده است، ببندند، ضعيف و مثل ساير مردان خواهم شد.»

¹² و دليله طنابهای تازه گرفته، او را با آنها بست و به او گفت: «ای شَمشون فلسطينيان بر تو آمدند.» و کسان در حجره در کمين می‌بودند. آنگاه آنها را از بازوهای خود مثل نخ بگسيخت.

¹³ و دليله به شَمشون گفت: «تا به حال مرا مسخره نموده، دروغ گفتی. مرا بگو که به چه چيز بسته می‌شوي.» او وی را گفت: «اگر هفت گيسوی سر مرا با تار ببافي.»

¹⁴ پس آنها را به ميخ قايم بست و او را گفت: «ای شَمشون فلسطينيان بر تو آمدند.» آنگاه از خواب بيدار شده، هم ميخ نورد نساج و هم تار را برکند.

¹⁵ و او وی را گفت: «چگونه می‌گويی که مرا دوست می‌داری و حال آنکه دل تو با من نيست. اين سه مرتبه مرا مسخره نموده، مرا خبر ندادی که قوت عظيم تو در چه چيز است.»

¹⁶ و چون او وی را هر روز به سخنان خود عاجز می‌ساخت و او را اصرار می‌نمود و جانش تا به مرگ تنگ می‌شد،

¹⁷ هر‌ چه در دل خود داشت برای او بيان کرده، گفت که «تیغ بر سر من نيامده است، زيرا که از رحم مادرم برای خداوند نذيره شده‌ام، و اگر تراشيده شوم، قوتم از من خواهد رفت و ضعيف و مثل ساير مردمان خواهم شد.»

گرفتار شدن شَمشون

¹⁸ پس چون دليله ديد که هر آنچه در دلش بود، برای او بيان کرده است، فرستاد و سروران فلسطينيان را طلبيده، گفت: «اين دفعه بياييد زيرا هر چه در دل داشت مرا گفته است.» آنگاه سروران فلسطينيان نزد او آمدند و نقد را به ‌دست خود آوردند.

¹⁹ و او را بر زانوهای خود خوابانيده، کسی را طلبيد و هفت گيسوی سرش را تراشيد. پس به ذليل نمودن او شروع کرد و قوتش از او برفت.

²⁰ و گفت: «ای شَمشون فلسطينيان بر تو آمدند.» آنگاه از خواب بيدار شده، گفت: «مثل پيشتر بيرون رفته، خود را می افشانم. اما او ندانست که خداوند از او دور شده است.

²¹ پس فلسطينيان او را گرفته، چشمانش را کندند و او را به غَزه آورده، به زنجيرهای برنجين بستند و در زندان آسیاب می‌کرد.

²² و موی سرش بعد از تراشيدن باز به بلند شدن شروع نمود.

²³ و سروران فلسطينيان جمع شدند تا قربانی عظيمی برای خدای خود، داجون تقدیم کنند، و بزم نمايند زيرا گفتند خدای ما دشمن ما شَمشون را به ‌دست ما تسليم نموده است.

²⁴ و چون خلق او را ديدند خدای خود را تمجيد نمودند، زيرا گفتند خدای ما دشمن ما را که سرزمين ما را خراب کرد و بسياری از ما را کشت، به ‌دست ما تسليم نموده است.

²⁵ و چون دل ايشان شاد شد، گفتند: «شَمشون را بخوانيد تا برای ما بازی کند.» پس شَمشون را از زندان آورده، برای ايشان بازی می کرد، و او را در ميان ستونها برپا داشتند.

²⁶ و شَمشون به پسری که دست او را می‌گرفت، گفت: «مرا واگذار تا ستونهايی که خانه بر آنها قايم است، لمس نموده، بر آنها تکيه نمايم.»

²⁷ و خانه از مردان و زنان پر بود و تمامی سروران فلسطينيان در آن بودند و قريب به سه هزار مرد و زن بر پشت بام، بازی شَمشون را تماشا می‌کردند.

وفات شَمشون

²⁸ و شَمشون از خداوند خواهش نموده، گفت: «ای خداوند يهوه مرا به یاد آور و ‌ای خدا اين مرتبه فقط مرا قوت بده تا يک انتقام برای دو چشم خود از فلسطينيان بکشم.»

²⁹ و شَمشون دو ستون ميان را که خانه بر آنها قايم بود، يکی را به ‌دست راست و ديگری را به ‌دست چپ خود گرفته، بر آنها تکيه نمود.

³⁰ و شَمشون گفت: «همراه فلسطينيان بميرم و با زور خم شده، خانه بر سروران و بر تمامی خلقی که در آن بودند، افتاد. پس مردگانی که در مرگ خود کشت از مردگانی که در زندگی‌اش کشته بود، زيادتر بودند.

³¹ آنگاه برادرانش و تمامی خاندان پدرش آمده، او را برداشتند و او را آورده، در قبر پدرش مانوح در ميان صُرعه و اِشتاول دفن کردند. و او بيست سال بر اسرائيل داوری کرد.