داوران 11 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ و یَفتاح جلعادی مردی نیرومند، شجاع، و پسر فاحشه‌ای بود، پدر یَفتاح، جلعاد بود.

² و زن جلعاد پسران برای او زاييد، و چون پسران زنش بزرگ شدند یَفتاح را بيرون کرده، به او گفتند: «تو در خانه پدر ما ميراث نخواهی يافت، زيرا که تو پسر زن ديگر هستي.»

³ پس یَفتاح از حضور برادران خود فرار کرده، در سرزمين طوب ساکن شد، و افرادی اوباش نزد یَفتاح جمع شده، همراه او بيرون می‌رفتند.

⁴ و واقع شد بعد از گذشت روزها که عَمّونیان با اسرائيل جنگ کردند.

⁵ و چون عَمّونیان با اسرائيل جنگ کردند، مشايخ جلعاد رفتند تا یَفتاح را از سرزمين طوب بياروند.

⁶ و به یَفتاح گفتند: «بيا سردار ما باش تا با عَمّونیان جنگ نماييم.»

⁷ یَفتاح به مشايخ جلعاد گفت: «آيا شما به من نفرت ننموديد و مرا از خانه پدرم بيرون نکرديد؟ چرا الان که در تنگی هستيد، نزد من آمده‌ايد؟»

⁸ مشايخ جلعاد به یَفتاح گفتند: «از اين سبب الان نزد تو برگشته‌ايم تا همراه ما آمده، با عَمّونیان جنگ نمايی، و بر ما و بر تمامی ساکنان جلعاد سردار باشي.»

⁹ یَفتاح به مشايخ جلعاد گفت: «اگر مرا برای جنگ کردن با عَمّونیان باز آوريد و خداوند ايشان را به ‌دست من بسپارد، آيا من سردار شما خواهم بود.»

¹⁰ مشايخ جلعاد به یَفتاح گفتند: «خداوند در ميان ما شاهد باشد که البته مطابق سخن تو عمل خواهيم نمود.»

¹¹ پس یَفتاح با مشايخ جلعاد رفت و قوم او را بر خود رئيس و سردار ساختند، و یَفتاح تمام سخنان خود را به حضور خداوند در مِصفه گفت.

¹² و یَفتاح قاصدان نزد پادشاه عَمّونیان فرستاده، گفت: «تو را با من چه‌ کار است که نزد من آمده‌ای تا با سرزمين من جنگ نمايي؟»

¹³ پادشاه عَمّونیان به قاصدان یَفتاح گفت: «از اين سبب که اسرائيل چون از مصر بيرون آمدند، سرزمين مرا از اَرنون تا یَبّوق و اُردن گرفتند، پس الان آن زمينها را به سلامتی به من رد نما.»

¹⁴ و یَفتاح بار ديگر قاصدان نزد پادشاه عَمّونیان فرستاد.

¹⁵ و او را گفت که «یَفتاح چنين می‌گويد: اسرائيل سرزمين موآب و سرزمين عَمّونیان را نگرفت.

¹⁶ زيرا که چون اسرائيل از مصر بيرون آمدند، در بيابان تا دریای سرخ سفر کرده، به قادِش رسيدند.

¹⁷ و اسرائيل رسولان نزد پادشاه اِدوم فرستاده، گفتند: ”تمنا اينکه از سرزمين تو عبور کنیم.“ اما پادشاه اِدوم قبول نکرد، و نزد پادشاه موآب نيز فرستادند و او راضی نشد، پس اسرائيل در قادِش ماندند.

¹⁸ پس در بيابان سفر کرده، سرزمين اِدوم و سرزمين موآب را دور زدند و به ‌جانب شرقی سرزمين موآب آمده، به آن طرف اَرنون اردو زدند، و به حدود موآب داخل نشدند، زيرا که اَرنون حد موآب بود.

¹⁹ آنگاه اسرائيل قاصدان نزد سِيحون پادشاه اَموريان که در حِشبون حکم می‌راند، فرستاده، به او گفت: ”تمنا اينکه از سرزمين تو به مکان خود عبور نماييم.“

²⁰ اما سِيحون بر اسرائيل اعتماد ننمود تا از حدود او بگذرند، بلکه سِيحون تمامی قوم خود را جمع کرده، در ياهَص اردو زدند و با اسرائيل جنگ نمودند.

²¹ و يهوه خدای اسرائيل سِيحون و تمامی قومش را به ‌دست اسرائيل تسليم نمود که ايشان را شکست دادند، پس اسرائيل تمامی سرزمين اَموريانی که ساکن آن ولايت بودند در تصرف آوردند.

²² و تمامی حدود اَموريان را از اَرنون تا یَبّوق و از بيابان تا اُردن به تصرف آوردند.

²³ پس حال يهوه خدای اسرائيل، اَموريان را از حضور قوم خود اسرائيل اخراج نموده است، و آيا تو آنها را به تصرف خواهی آورد؟

²⁴ آيا آنچه خدای تو کموش به تصرف تو بياورد، مالک آن نخواهی شد؟ و همچنين هر که را يهوه خدای ما از حضور ما اخراج نمايد آنها را مالک خواهيم بود.

²⁵ و حال آيا تو از بالاق پسر صِفّور، پادشاه موآب بهتر هستی؟ آيا او با اسرائيل هرگز مقابله کرد يا با ايشان جنگ نمود؟

²⁶ هنگامی که اسرائيل در حِشبون و دهاتش و عَروعير و دهاتش و در همه شهرهايی که بر کناره اَرنون است، سيصد سال ساکن بودند، پس در آن مدت چرا آنها را باز نگرفتيد؟

²⁷ من به تو گناه نکردم بلکه تو به من بدی کردی که با من جنگ می‌نمايی. پس يهوه که داور مطلق است، امروز در ميان قوم اسرائیل و عَمّونیان داوری نمايد.»

²⁸ اما پادشاه عَمّونیان سخن یَفتاح را که به او فرستاده بود، گوش نگرفت.

²⁹ و روح خداوند بر یَفتاح آمد و او از جلعاد و مَنَسی گذشت و از مِصفه جلعاد عبور کرد و از مِصفه جلعاد به سوی عَمّونیان گذشت.

³⁰ و یَفتاح برای خداوند نذر کرده، گفت: «اگر عَمّونیان را به ‌دست من تسليم نمايی،

³¹ آنگاه وقتی که به سلامتی از عَمّونیان برگردم، هر‌ چه به استقبال من از در خانه‌ام بيرون آيد، از آنِ خداوند خواهد بود، و آن را برای قربانی سوختنی تقدیم خواهم کرد.»

³² پس یَفتاح به سوی عَمّونیان رفت تا با ايشان جنگ نمايد. و خداوند ايشان را به ‌دست او تسليم کرد.

³³ و ايشان را از عَروعير تا مینّيت که بيست شهر بود و تا آبِل‌کراميم به صدمه بسيار عظيم شکست داد، و عَمّونیان از حضور قوم اسرائیل مغلوب شدند.

³⁴ و یَفتاح به مِصفه به خانه خود آمد و اينک دخترش به استقبال او با دف و رقص بيرون آمد و او تنها فرزند یَفتاح بود و غير از او پسری يا دختری نداشت.

³⁵ و چون او را ديد، لباس خود را دريده، گفت: «آه‌، ای دختر من، مرا بسيار ذليل کردی و تو يکی از آزارندگان من شدی، زيرا دهان خود را به خداوند باز نموده‌ام و نمی‌توانم برگردم.»

³⁶ دختر به او گفت: «ای پدر من دهان خود را نزد خداوند باز کردی، پس با من چنانکه از دهانت بيرون آمد، عمل نما، چونکه خداوند انتقام تو را از دشمنانت عَمّونیان گرفته است.»

³⁷ و به پدر خود گفت: «بگذار برایم چنین شود. دو ماه مرا مهلت بده تا رفته بر کوه‌ها گردش نمايم و برای بکارت خود با رفقايم ماتم گيرم.»

³⁸ یَفتاح گفت: «برو». و او را دو ماه روانه نمود. پس او با رفقای خود رفته، برای بکارتش بر کوه‌ها ماتم گرفت.

³⁹ و واقع شد که بعد از پایان دو ماه نزد پدر خود برگشت و او مطابق نذری که کرده بود، به او عمل نمود و آن دختر مردی را نشناخت. پس در اسرائيل عادت شد

⁴⁰ که دختران اسرائيل سال به سال می‌رفتند تا برای دختر یَفتاح جلعادی چهار روز در هر سال ماتم گيرند.