اِشعیا 64 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده1 کاش که آسمانها را از هم جدا ساخته، نازل می شدی، و کوه‌ها از حضور تو به لرزه درمی‌آمد. 2 مثل آتشی که خُرده‌چوبها را مشتعل سازد و آب را به جوش آورد- تا نام خود را بر دشمنانت بشناسانی و قومها از دیدن تو به لرزه درآیند. 3 حینی که کارهای هولناک را که منتظر آنها نبودیم، به جا آوردی. آنگاه نزول فرمودی و کوه‌ها از حضور تو به لرزه درآمد. 4 زیرا که از دوران قدیم نشنیدند و گوش ننمودند و چشم خدایی را غیر از تو که برای منتظران خویش عمل کند، ندید. 5 تو آنانی را که شادمانند و عدالت را به جا می‌آورند و به راههای تو، تو را به یاد می‌آورند، ملاقات می‌کنی. اینک تو غضبناک شدی و ما گناه کرده‌ایم، در اینها مدت مدیدی به سر بردیم، پس حال چگونه نجات توانیم یافت؟ 6 زیرا که تمامی ما مثل شخص نجس شده‌ایم و همه اعمال عادلانه ما مانند پارچه کثیف می‌باشد. و همگی ما مثل برگ، پژمرده شده، گناهان ما مثل باد، ما را می‌رباید. 7 و کسی نیست که اسم تو را بخواند یا خویشتن را برانگیزد تا به تو بچسبد، زیرا که روی خود را از ما پوشیده‌ای و ما را به سبب گناهان ما گداخته‌ای. 8 اما الان ای خداوند، تو پدر ما هستی. ما گِل هستیم و تو سازنده ما هستی، و تمامی ما ساخته شده به دستهای تو می‌باشیم. 9 ای خداوند، چنین سخت غضبناک مباش و گناه را تا به ابد به خاطر مدار! اینک، ملاحظه نما که همگی ما قوم تو هستیم. 10 شهرهای مقدس تو بیابان شده. صَهیون، بیابان و اورشلیم، ویرانه گردیده است. 11 خانه مقدس و زیبای ما که پدران ما تو را در آن سپاس می‌خواندند، به آتش سوخته شده و تمامی مکانهای دلپذیر ما به خرابی تبدیل گردیده است. 12 ای خداوند، آیا با وجود این همه، همچنان خودداری می‌کنی؟ آیا خاموش مانده، ما را چنین سخت رنجور می‌سازی؟ |
@ 2024 Korpu Company