اِشعیا 59 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

شرارت و ستم

¹ به یقین دست خداوند کوتاه نیست تا نرهاند، و گوش او سنگین نیست تا نشنود.

² لیکن خطایای شما در میان شما و خدای شما حایل شده است و گناهان شما روی او را از شما پوشانیده است تا نشنود.

³ زیرا که دستهای شما به خون و انگشتهای شما به شرارت آلوده شده است. لبهای شما به دروغ صحبت می‌نماید و زبانهای شما به شرارت سخن می‌گوید.

⁴ کسی به عدالت دعوی نمی‌کند و هیچ کس به صداقت داوری نمی‌نماید. به بطالت توکل دارند و به دروغ صحبت می‌نمایند. به ظلم حامله شده، شرارت را می‌زایند.

⁵ از تخمهای افعی بچه برمی‌آورند و پرده عنکبوت می‌بافند. هر که از تخمهای ایشان بخورد، می‌میرد و آن چون شکسته گردد، افعی بیرون می‌آید.

⁶ پرده‌های ایشان لباس نخواهد شد و خویشتن را از کارهای خود نخواهند پوشانید، زیرا که کارهای ایشان کارهای شرارت است و عمل ظلم در دستهای ایشان است.

⁷ پایهای ایشان برای بدی دوان و به جهت ریختن خون بی‌گناهان شتابان است. افکار ایشان افکار شرارت است و در راههای ایشان ویرانی و خرابی است.

⁸ طریق سلامتی را نمی‌دانند و در راههای ایشان انصاف نیست. جاده‌های کج برای خود ساخته‌اند و هر ‌که در آنها گام بردارد، سلامتی را نخواهد دانست.

⁹ بنابراین انصاف از ما دور شده است و عدالت به ما نمی‌رسد. انتظار نور می‌کشیم، و اینک ظلمت است. منتظر روشنایی هستیم، اما در تاریکی غلیظ روان می‌باشیم.

¹⁰ و مثل کوران با لمس دیوار گام برمی‌داریم، و مانند بی‌چشمان کورمال راه می‌رویم. در وقت ظهر مثل شام می‌لغزیم، و در میان تندرستان، مانند مردگانیم.

¹¹ تمامی ما مثل خرسها نعره می‌زنیم و مانند فاخته‌ها ناله می‌نماییم. برای انصاف انتظار می کشیم و نیست و برای نجات، و از ما دور می شود.

¹² زیرا که خطایای ما به حضور تو بسیار شده و گناهان ما به ضد ما شهادت می‌دهد، چونکه خطایای ما با ما است و گناهان خود را می‌دانیم.

¹³ منحرف شده، خداوند را انکار نمودیم. از پیروی خدای خود انحراف ورزیدیم، به ظلم و فتنه صحبت کردیم و در دل به دروغ حامله شده، آن را بر زبان آوردیم.

¹⁴ پس انصاف به عقب رانده شده و عدالت از ما دور ایستاده است، زیرا که راستی در کوچه‌ها افتاده است و درستی نمی‌تواند داخل شود.

¹⁵ راستی مفقود شده است و هر ‌که از بدی دوری نماید، خود را به یغما می‌سپارد. و چون خداوند این را دید، در نظر او بد آمد که انصاف وجود نداشت.

¹⁶ و او دید که کسی نبود و تعجب نمود که شفاعت کننده‌ای وجود نداشت. از این جهت بازوی وی برای او نجات آورد و عدالت او وی را دستگیری نمود.

¹⁷ پس عدالت را مثل زره پوشید، و کلاهخود نجات را بر سر خویش نهاد. و جامه انتقام را به‌ جای لباس در بر کرد، و غیرت را مثل ردا پوشید.

¹⁸ مطابق اعمال ایشان، ایشان را جزا خواهد داد. به خصمان خود شدت خشم را، و به دشمنان خویش سزای خود را، و به سواحل دوردست آنچه را که سزاوارش هستند.

¹⁹ از طرف مغرب، از نام یهوه، و از طلوع آفتاب، از جلال وی خواهند ترسید، زیرا که او مثل رود خروشانی که باد خداوند آن را براند، خواهد آمد.

²⁰ و خداوند می‌گوید: «نجات‌دهنده‌ای برای صَهیون و برای آنانی که در یعقوب از نااطاعتی بازگشت نمایند، خواهد آمد.»

²¹ و خداوند می‌گوید: «اما این است عهد من با ایشان: روح من که بر تو است، و کلام من که در دهان تو گذاشته‌ام، از دهان تو و از دهان نسل تو، و از دهان نسل نسل تو دور نخواهد شد.» خداوند می‌گوید: «از حال تا به ابد.»