اِشعیا 58 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

روزه واقعی

¹ صدای خود را بلند کن و دریغ مدار و صدای خود را همچون شیپور بلند کرده، به قوم من تقصیر ایشان را و به خاندان یعقوب گناهان ایشان را اعلام نما.

² ایشان هر روز مرا می‌طلبند و از دانستن راههای من مسرور می‌باشند. مثل قومی که عدالت را به جا آورده، حکم خدای خود را ترک ننمودند. احکام عدالت را از من سؤال نموده، از نزدیک جستن به خدا شادمان می‌شوند

³ و می‌گویند: ”چرا روزه داشتیم و ندیدی؟ جانهای خویش را رنجانیدیم و توجه نکردی؟“ اینک شما در روز روزه خویش خوشی خود را می‌یابید و بر کارگران خود ظلم می‌نمایید.

⁴ اینک به جهت جدال و کشمکش روزه می‌گیرید و به شرارت به هم ضربه می‌زنید. امروز روزه نمی‌گیرید که صدای خود را در اوج آسمان بشنوانید.

⁵ آیا روزه‌ای که من می‌پسندم مثل این است؟ روزی که آدمی جان خود را برنجاند و سر خود را مثل نی خم ساخته، پلاس و خاکستر زیر خود بگستراند؟ آیا این را روزه و روز مقبول خداوند می‌خوانی؟

⁶ مگر روزه‌ای که من می‌پسندم این نیست که بندهای شرارت را بگشایید و گره‌های یوغ را باز کنید و مظلومان را آزاد سازید و هر یوغ را بشکنید؟

⁷ مگر این نیست که نان خود را به گرسنگان تقسیم نمایی و فقیران رانده شده را به خانه خود بیاوری و چون برهنه را ببینی او را بپوشانی و خود را از آنانی که از گوشت تو می‌باشند، مخفی نسازی؟

⁸ آنگاه نور تو مثل آفتاب وسط ظهر تابان خواهد شد و درستی تو به زودی خواهد رویید و عدالت تو پیش تو خواهد رفت و جلال خداوند از پشت تو را نگاهبان خواهد بود.

⁹ آنگاه دعا خواهی کرد و خداوند تو را قبول خواهد فرمود و التماس خواهی نمود و او خواهد گفت که ”اینک حاضر هستم!“ اگر یوغ و اشاره کردن به انگشت و گفتن ناحق را از میان خود دور کنی،

¹⁰ و آرزوی جان خود را به گرسنگان ببخشی و جان ستمدیدگان را سیر کنی. آنگاه نور تو در تاریکی خواهد درخشید و تاریکی سخت تو مثل ظهر خواهد بود.

¹¹ و خداوند تو را همیشه هدایت نموده، جان تو را در مکانهای خشک سیر خواهد کرد و استخوانهایت را قوی خواهد ساخت و تو مثل باغ سیراب و مانند چشمه آب که آبش کم نشود، خواهی بود.

¹² و کسان تو خرابه‌های قدیم را بنا خواهند نمود و تو بنیادهای دوره‌های بسیار را برپا خواهی داشت و تو را بنا کننده دیوارهای شکسته و مرمت کننده کوچه‌ها برای سکونت خواهند خواند.

¹³ «اگر سبّت را زیر پا ننهی و خوشی خود را در روز مقدس من به جا نیاوری و سبّت را مایه خوشی و مقدس خداوند بخوانی و محترم بخوانی و آن را حرمت داشته، به راههای خود رفتار ننمایی و خوشی خود را نجویی و سخنان خود را نگویی،

¹⁴ آنگاه در خداوند بهره​مند خواهی شد و تو را بر مکانهای بلند زمین سوار خواهم کرد. و سهم پدرت یعقوب را به تو خواهم خورانید» زیرا که دهان خداوند این را گفته است.